Ο δρόμος αφηγείται την ιστορία κάθε πόλης. Σ' αυτόν παρατηρούμε τους ανθρώπους, τα προβλήματά τους. Ο δρόμος συγκατοικεί μαζί με τον κόσμο. Aστεγοι κάτω από τα περβάζια των πολυκατοικιών ζητούν χρήματα, κοιμούνται και, όταν χρειαστεί, άλλοι διαδηλώνουν και υψώνουν φράγματα αντίστασης.

Του Χάρη Φραντζή

Τη στιγμή αυτής της αλληλεπίδρασης ανθρώπου – δρόμου καλείται να συλλάβει ο φωτογράφος δρόμου. Η ματιά, εξασκημένη στα στενά και τις σκιές, καλείται να ξεχωρίσει την ειδική στιγμή της ταύτισης των γεγονότων και να γίνει διαμεσολαβητής στους δρόμους των media. Η μοναξιά της στιγμής, της κορύφωσης της εικόνας, δημιουργεί το ταμπού του ατομικισμού των φωτογράφων.

Αυτή λοιπόν τη στιγμή κορύφωσης της μοναξιάς και της αλαζονείας ήρθε να σπάσει η Φωτογραφική Ομάδα 35mm με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Μια ομάδα με χαρακτηριστικά κολεκτίβας -συντροφικότητα, συμμετοχή στα κινήματα δρόμου της Θεσσαλονίκης-, ενεργή στο κίνημα των Σκουριών. Ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφοι μοιράζονται αυτές τις μοναδικές στιγμές δρόμου με αυταπάρνηση. Ανθρωποι ευαίσθητοι, που προσπαθούν να αναδείξουν τα στέκια μεταναστών, τις κουζίνες αλληλεγγύης, τα κοινωνικά προβλήματα του δρόμου και το πολιτικό σκηνικό της πόλης.

Οργανώνουν ομαδικές εκθέσεις, κυρίως με θέματα δρόμου, όπως άλλωστε είναι και η επίσημη «γραμμή». Δεκαοχτώ ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό έχουν οργανώσει και έχουν συμμετάσχει στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Λάρισας, στο Στέκι Μεταναστών της Αθήνας, στη Μονή Λαζαριστών, στο Συνεργατικό καφέ-μπαρ-βιβλιοπωλείο «Belleville sin Patron», στον Κοινωνικό Χώρο «ArtLab Occupato» του Δήμου της Πάρμας στην Ιταλία και πρόσφατα σε κοινωνικό στέκι της Βαρκελώνης κ.α.

Στην Ομάδα 35 mm συμμετέχουν επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφοι. «Κοινό γνώρισμα όλων όσοι συμμετέχουν είναι η αγάπη για τη φωτογραφία και η διάθεση να αποτυπώσουμε με αυτόν τον τρόπο εικόνες και συναισθήματα που αντιλαμβανόμαστε κάθε στιγμή θέλοντας να τα εξωτερικεύσουμε και να τα μοιραστούμε με τον κόσμο».

Οι άνθρωποι από την ομάδα, που έχει πρόσημο την αλληλεγγύη, δηλώνουν ότι σ' αυτήν «θέλουν να συμμετέχουν και μετανάστες για να δουν μέσα από τα μάτια τους πώς βλέπουν την ελληνική πραγματικότητα».

Εχει πάντα ενδιαφέρον για την ίδια τη δική μας συνείδηση να αντιμετωπίζουμε την εικόνα μας, και κατά προέκταση την εικόνα της κοινωνίας μας, μέσα από την άποψη των άλλων, γιατί για έναν «ξένο» και η δική μας οπτική είναι αυτή ενός άλλου. Μια κοινωνία πρέπει να μπορεί να βγει από το κλειστό πρίσμα του εαυτού της για να βελτιωθεί, και ο μετανάστης που ζει εδώ είναι ένας συστηματικός παρατηρητής της κοινωνίας μας.

Οι δύο εκθέσεις που ετοιμάζουν είναι για τα δύο βασικά κινήματα στην περιοχή της Μακεδονίας. «Η μία είναι για το πείραμα αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕΤ. και η άλλη για την αντίσταση των κατοίκων στους χρυσοθήρες στις Σκουριές της Χαλκιδικής».

i Το στέκι H ομάδα στεγάζεται στον υπόγειο χώρο στο «Δέντρο που έδινε», στην οδό Συγγρού 9, όπου λειτουργεί εκθεσιακός χώρος και γίνονται μαθήματα φωτογραφίας.