Η μπάλα στην εξέδρα

 

Μπροστά στη μάχη για τις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου μπαίνουν σοβαρά ζητήματα για τα οποία οι πολίτες θα πρέπει να αποφασίσουν πριν πάνε στις κάλπες.

 

Αυτές οι εκλογές διαφέρουν κατά πολύ από οποιεσδήποτε άλλες, αφού σ’ αυτές θα κριθεί αν και κατά πόσον η Ευρώπη, η Ελλάδα, οι περιφέρειες και οι δήμοι θα συνεχίσουν να περπατούν στον ίδιο δρόμο που μας έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, με τα γνωστά αποτελέσματα της συνεχούς εξαθλίωσης όλο και περισσότερων κομματιών της κοινωνίας, ή θα αλλάξουν δρόμο που θα οδηγεί στην έξοδο από αυτήν τη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική της λιτότητας για την κοινωνία και θα ανοίγει ορίζοντες για δημοκρατικές πολιτικές που θα στηρίζονται στην ενεργό συμμετοχή με αποφασιστικό ρόλο των πολιτών, που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου και όχι των λίγων διαπλεκόμενων πάμπλουτων και τους πολιτικούς τους υπηρέτες.

 

Μέσα και από αυτές τις σκέψεις, αλλά περισσότερο βέβαια μέσα από τα καθημερινά προβλήματα της επιβίωσης (πλέον) για πολύ κόσμο, αλλά και μέσα από τις ψεύτικες ελπίδες περί πλεονασμάτων κ.λπ. και τις φοβέρες από ξένους «προστάτες» οι πολίτες πρέπει να επιλέξουν τις καταλληλότερες πολιτικές και τους ανθρώπους που με εντιμότητα, συνέπεια, αγωνιστικότητα και όραμα θα τις υπηρετήσουν.

 

Οσες και όσοι ζητούν τη στήριξη των πολιτών πρέπει να έχουν αφ’ ενός έντιμο και συνεπή πρότερο βίο (πολιτικό ή μη) και αφ’ ετέρου ξεκάθαρο λόγο για το τι προτίθενται να πράξουν -οι απαντήσεις τύπου η Αυτοδιοίκηση δεν έχει σχέση με μνημονιακές πολιτικές είναι ψεύτικες και θέλουν μόνο να παραπλανήσουν κρύβοντας έτσι τις ευθύνες αυτών που τις υπηρέτησαν ή τις ανέχτηκαν με οποιονδήποτε τρόπο και επίσης να μη δεσμευτούν για το μέλλον να μην υπηρετήσουν αυτές τις πολιτικές που βάζουν την Τ.Α. να λειτουργεί με τεράστια ασφυκτικά ελλείμματα, οικονομικά και σε ανθρώπινο δυναμικό, μακριά από τον έλεγχο και τη συμμετοχή των πολιτών, και που στόχο έχουν να φτιάξουν μια Τ.Α. που θα εξυπηρετεί μόνο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που θέλουν να μπουν για να αρπάξουν τα δικαιώματα των πολιτών στο νερό, την εκμετάλλευση της διαχείρισης των απορριμμάτων και άλλων υπηρεσιών, που πρόσφερε ώς σήμερα η Τ.Α., φορτώνοντας με περισσότερα βάρη βέβαια τους πολίτες.

 

Ετσι, δεν είναι δυνατόν π.χ. ο υποψήφιος περιφερειάρχης που στηρίζεται από τη Ν.Δ. σε Αν. Στερεά και Εύβοια σε συνέντευξή του (τηλεόραση ΣΚΑΪ, πρωί 20/2/14) στην ερώτηση του δημοσιογράφου αν στηρίζει το Μνημόνιο να απαντά «εγώ δήμαρχος Καρπενησίου είμαι», δηλαδή αν αυτό δεν είναι μπάλα στην εξέδρα στο κρίσιμο σημείο, τι είναι;

 

Αυτές οι εκλογικές αναμετρήσεις θα είναι και σημείο-σταθμός επικρότησης ή όχι αυτής της εφαρμοζόμενης μνημονιακής πολιτικής, αφού, όπως και να γίνει, μετά από αυτές τις εκλογές οι όποιες δυνάμεις κυριαρχήσουν θα μιλούν για συνέχιση ή ανατροπή αυτής της πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξ αρχής έδωσε το στίγμα του δημοψηφισματικού χαρακτήρα των εκλογών και απευθύνεται στους πολίτες να πλαισιώσουν τα διευρυμένα αντιμνημονιακά, αντικαλλικρατικά και με τοπικά χαρακτηριστικά ψηφοδέλτια που στηρίζει σε όλη τη χώρα με στόχο την επικράτηση των δυνάμεων που θέλουν την ανατροπή αυτών των μνημονιακών πολιτικών της εξαθλίωσης της κοινωνίας. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σοβαρό δυνατό μήνυμα και στην Ευρώπη για την αλλαγή πορείας με πολιτικές υπέρ των κοινωνιών της.

 

Θοδωρής Ρουμελιωτάκης

συντονιστής Ν.Ε. Εύβοιας

μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

 

………………………………………..

 

Σκαρίμπας

 

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το θαυμάσιο άρθρο του Αριστοτέλη Σαΐνη (15-16 Φεβρουαρίου 2014) «Ενα είδος “α λα Σκαρίμπα”». Ο σχολιασμός – ανάλυση του ύφους και του ήθους των αντιμυθιστορημάτων του αντισυμβατικού συγγραφέα από τον κ. Σαΐνη είναι μοναδικός και εύστοχος. Μπράβο του! Θα ’θελα μόνο να εστιάσω σε μια σημαντική (κατά τη γνώμη μου) παράλειψη. Δεν αναφέρει καθόλου το τρίτομο ιστορικό δοκίμιο «Το 1821 και η Αλήθεια» (1971-77), βιβλίο του οποίου η έκδοση του 1ου τόμου έγινε εν μέσω χούντας, τη χρονιά που έκλεισαν 150 χρόνια από την Επανάσταση. Συζητήθηκε πολύ, διαβάστηκε πολύ και περιέχει πολλά στοιχεία από την κοσμοθεώρηση του συγγραφέα. Θα άξιζε ένα αφιέρωμα μόνο γι’ αυτό το βιβλίο.

 

Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της Εφημερίδας, της εφημερίδας μας.

 

Γιώργος Μίχας,

Χαλκίδα

 

…………………………………….

 

Ελλιπή σχολικά βιβλία

 

Το βιβλίο Γραμματικής της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης που διδάσκεται σήμερα στα δημ. σχολεία, περιέχει ορισμένες παραλείψεις, ασάφειες και λάθη. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι τα φωνήεντα είναι πέντε (5) α, ε, ι, ο, ου, χωρίς να διευκρινίζει ότι πρόκειται για φθογγοφωνήεντα κι αυτό γιατί υπάρχουν και τα γραμματοφωνήεντα που είναι εφτά (α, ε, ι, υ, η, ο, ω) σύμφωνα με τη Νεοελληνική Γραμματική της Δημοτικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (ΑΠΘ) Θεσ/νίκης 1996.

 

Επίσης, στις σελίδες 35 και 36, ενώ όλοι οι φθόγγοι γράφονται με μικρό (α, β, γ…) ο φθόγγος ζήτα γράφεται με κεφαλαίο (Ζ).

 

Ακόμη, στις σελ. 36 και 37 ενώ όλα τα σύμφωνα γράφονται με μικρό γράμμα (κ, π, τ…) το σύμφωνο ζήτα γράφεται με κεφαλαίο (Ζ). Στη σελ. 218 υπάρχει λάθος παράδειγμα για τα συνώνυμα (λέξεις που έχουν την ίδια περίπου σημασία). Το παράδειγμα είναι λευκός – άσπρος. Οι λέξεις λευκός-άσπρος είναι ταυτόσημες, έχουν δηλ. την ίδια σημασία και όχι συνώνυμες.

 

Στην ίδια σελ. και πάλι (218) υπάρχει η λέξη «φωνήματα» που ερμηνεύεται ως εξής: «Διαφορετικοί φθόγγοι των οποίων η λειτουργία είναι να διαφοροποιούν λέξεις μεταξύ τους». Λείπει το παράδειγμα για να κατανοηθεί ο δυσκολοερμήνευτος ορισμός της λέξης φωνήματα.

 

Τέλος, στη σελ. 281, υπάρχει η φράση «του ποιού ενεργείας» που ενώ γενικά θεωρείται σωστή, έχει γραμματικό λάθος. Η σωστή φράση είναι «του ποιόντος ενεργείας» κι αυτό γιατί το αρχαιόκλιτο ουσιαστικό «ποιόν» κλίνεται όπως το προϊόν – του προϊόντος, σύμφωνα με την «Αναλυτική Γραμματική της Νέας Ελληνικής (Εκδόσεις 2012 Θεσ/νίκη).

 

Ας ελπίσουμε ότι σε ενδεχόμενη ανατύπωση του βιβλίου, θα ληφθούν υπόψη οι παραπάνω ασάφειες, οι παραλείψεις και τα λάθη του εν λόγω βιβλίου.

 

Μπαζιργιάννης Αντώνιος

συνταξιούχος δάσκαλος