Σε ποιες διαπιστώσεις κατέληξε η επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου η οποία διερεύνησε τον ρόλο της τρόικας στις χώρες που επέβαλε Μνημόνιο, διαψεύδοντας εν μέρει τις μεγάλες προσδοκίες όπου είχε δημιουργήσει
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Του Κ. Μοσχονά
Η έκθεση για τον ρόλο της τρόικας στις μνημονιακές χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία) υιοθετήθηκε χθες από την Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αναμένεται να εγκριθεί τον Μάρτιο από την Ολομέλεια του Σώματος. Μια έκθεση που φάνηκε στην αρχή ότι θα προσφέρει κάτι το ουσιαστικό, αλλά στην πορεία ξέφτισε, οι αιχμές απαλύνθηκαν και τελικά κατέληξε σε ανώδυνες διαπιστώσεις και συστάσεις. Αλλωστε δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα. Τα βασικά σημεία της έκθεσης των Οτμαρ Κάρας και Λιέμ Χόαγκ Νγκοκ που υιοθετήθηκε με 31 ψήφους υπέρ και 10 κατά είναι τα ακόλουθα:
- Ολα τα μνημόνια θα πρέπει να περιλαμβάνουν στο εξής ένα σχέδιο Β, σε περίπτωση που βασίζονται σε λανθασμένες εκτιμήσεις, να συνοδεύονται από σχέδιο για ανάπτυξη και να περιορίζουν τις κοινωνικές επιπτώσεις.
-Αναγνωρίζεται ότι η τρόικα βοήθησε 4 χώρες της Ε.Ε. να εξέλθουν από την κρίση και να αποφύγουν την άτακτη χρεοκοπία. Ωστόσο, εκτιμάται ότι ο τρόπος εργασίας της τρόικας εμπόδισε την εθνική «οικειοποίηση» των οικονομικών μεταρρυθμίσεων και έθεσε σε κίνδυνο τη διαφάνεια και τη λογοδοσία.
-Χαρακτηρίζεται λυπηρό το γεγονός ότι τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. αποτελούν τον αποδιοπομπαίο τράγο των δυσμενών επιπτώσεων της τρόικας και τονίζεται ότι οι υπουργοί Οικονομικών των κρατών-μελών είναι αυτοί που φέρουν την πολιτική ευθύνη για τις ενέργειες της τρόικας.
-Αναφέρεται ότι τα τρία ανεξάρτητα θεσμικά όργανα (της τρόικας) είχαν μια άνιση κατανομή των ευθυνών μεταξύ τους, διαφορετικές εντολές, καθώς και δομές διαπραγμάτευσης και λήψης αποφάσεων με διαφορετικά επίπεδα ευθύνης. Ολοι αυτοί οι παράγοντες συνετέλεσαν στην απουσία του κατάλληλου ελέγχου και της απαραίτητης δημοκρατικής λογοδοσίας στο σύνολό της.
-Τα εθνικά Κοινοβούλια ήταν πολύ συχνά ανίσχυρα και όταν ζητήθηκε η γνώμη τους βρέθηκαν αντιμέτωπα με την επιλογή να πτωχεύσουν οι χώρες ή να αποδεχθούν μνημόνια που ήταν προϊόντα διαπραγμάτευσης μεταξύ της τρόικας και των εθνικών αρχών.
-Προτείνεται να θεσπιστούν ευρωπαϊκές κατευθυντήριες γραμμές για την εξασφάλιση του κατάλληλου δημοκρατικού ελέγχου των εκάστοτε μέτρων.
-Αναφέρεται ότι η τρόικα υιοθέτησε την ίδια προσέγγιση προς όλες τις χώρες με πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, χωρίς να λάβει δεόντως υπόψη της τις διαφορετικές συνθήκες σε κάθε χώρα.
-Ασκείται εντονότατη κριτική στους εκπροσώπους των δανειστών για την αποτυχία τους να προβούν σε διόρθωση των συστάσεών τους, όταν αυτές αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές ή βασισμένες σε λανθασμένες υποθέσεις, όπως στην περίπτωση που οι προβλέψεις σχετικά με την ανάπτυξη δεν υλοποιήθηκαν και οι λεγόμενοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές αποδείχθηκαν μεγαλύτεροι από τους αναμενόμενους.
-Προσάπτεται στους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης το γεγονός ότι απέτυχαν να δώσουν σαφείς και συνεκτικές πολιτικές κατευθύνσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσον αφορά τους στόχους που ζητήθηκε από τις τέσσερις χώρες να πετύχουν σε αντάλλαγμα της οικονομικής βοήθειας.
