Πώς τα αφεντικά των media επιχειρούν να τσακίσουν τον συνδικαλισμό στα μαγαζιά τους και η «απογείωση» του εκδότη της «Ελευθεροτυπίας», που ζήτησε να μάθει τη στάση των μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ως προς την απεργία στην εφημερίδα του

Του Δημήτρη Τρίμη

Η ανάμειξη των εργοδοτών στις διαδικασίες, στην επιλογή και προώθηση των δικών τους προσώπων στα συνδικάτα είναι γνωστή από γενέσεως… της ταξικής πάλης. Παλιότερα υπήρχε επίσημα ή ημιεπίσημα το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας με τους χαφιέδες που παρακολουθούσε τις διαδικασίες των σωματείων -πάντοτε από τη σκοπιά της «εννόμου τάξεως», και βεβαίως των εργοδοτικών συμφερόντων. Σε όσες περιπτώσεις τα σωματεία κατάφερναν να ξεκινήσουν απεργίες (γενικές ή επί μέρους) και να βγάλουν τους εργάτες στο πεζοδρόμιο, οι κατασταλτικές δυνάμεις μαζί με τραμπούκους των εργοδοτών και τους εισαγγελείς αναλάμβαναν τη διαχείριση των εξελίξεων με τις γνωστές μεθόδους.

Στον Τύπο, η υποχρέωση ταύτισης των εργαζομένων με την «πολιτική γραμμή» και τις εκάστοτε σχέσεις του εργοδότη με την πολιτική και οικονομική εξουσία -επί ποινή δυσμένειας ή και απόλυσης-, το στενό «μαρκάρισμα» από τις κατά τόπους «εξειδικευμένες» κρατικές υπηρεσίες και ο φόβος της επιβολής των λογοκριτικών νόμων (εν ονόματι του έθνους και της «κοινωνικής ειρήνης») σκίαζαν το τοπίο.

Στη μεταπολίτευση, μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, το μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κύμα του εκδημοκρατισμού υποχρέωσε το βαθύ κράτος, το παρακράτος, τα οργανωμένα τσιφλίκια των εργοδοτικών συμφερόντων και το μεταδικτατορικό πολιτικό σύστημα να αναγνωρίσουν τυπικά τουλάχιστον τα συνταγματικά και τα πολιτικά δικαιώματα των εργαζόμενων στρωμάτων της χώρας.

Απειλές και δικαστήρια

Ασφαλώς, ποτέ δεν έλειψαν οι εργοδοτικές και κρατικές παρεμβάσεις, με όλους τους τρόπους, στη λειτουργία των ενώσεων των εργαζομένων. Το προσφιλέστερο μέσο χειραγώγησης ήταν και παραμένει το «φύτεμα» στις ηγεσίες των σωματείων προσώπων φιλικών προς τα συστήματα εξουσίας (τοπικά ή ευρύτερα). Παράλληλα, με τη μέθοδο καρότο και μαστίγιο εξασφαλίζεται η «εύρυθμη λειτουργία», δηλαδή ο έλεγχος των πραγμάτων. Αν το πράγμα ξεφύγει… πίπτει ράβδος: απόλυση, σύλληψη, μήνυση, διάλυση σωματείων, αλλά και στήσιμο νέων, εργοδοτικών κοκ.

Πρόσφατα και μετά την πρωτοφανή κατάρρευση του συστήματος του Τύπου και των ΜΜΕ στη χώρα μας, οι εργοδότες περισσότερο ή λιγότερο διαπλεκόμενοι, αν και ανταγωνίζονται μέχρι θανάτου μεταξύ τους, έχουν ανεβάσει το επίπεδο της έντασης στις σχέσεις τους με τις Ενώσεις του Τύπου. Πάνε στα δικαστήρια το σύνολο των απεργιακών κινητοποιήσεων που αποφασίζονται από τα σωματεία, απειλώντας με απολύσεις σταδιακά απαγορεύουν τη συνδικαλιστική δράση, πετάνε έξω τους συνδικαλιστές, δημιουργούν «ιδιωτικούς στρατούς» που δουλεύουν τυφλά για το αφεντικό τους με όλο και πιο φτηνά μεροκάματα και δικαιώματα.

Πάνω απ’ όλα σχεδόν στο σύνολό τους τα κυρίαρχα ΜΜΕ απαγορεύουν να γράφεται ή να λέγεται σχόλιο ή είδηση για τα όσα θλιβερά συμβαίνουν στον αστραφτερό τους κόσμο κι ας βοά η κοινωνία για τη διαπλοκή και τα συστημικά παπαγαλάκια. Η φωνή των σωματείων ουσιαστικά δεν ακούγεται από επίσημο Τύπο!

Στην αρχή της πρόσφατης οικονομικής κρίσης λ.χ., ο Γ. Αλαφούζος (ΣΚΑΪ) απαγόρευε την είσοδο σε αντιπροσωπεία του Διασωματειακού του Τύπου, συνεχίζοντας την παράδοση που είχε ξεκινήσει το MEGA, ήδη από την περασμένη δεκαετία. Ολες πρακτικά οι επιχειρήσεις επέβαλαν φτηνότερες ατομικές συμβάσεις και απέλυσαν πολλούς και κυρίως όσους αντιστάθηκαν. Τoν περασμένο Σεπτέμβριο διευθυντής εφημερίδας («Τα Νέα») απείλησε με απόλυση τους εργαζόμενούς του, αν δεν μπουν να δουλέψουν, ενώ η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ είχαν κηρύξει νόμιμα απεργία στα μέσα του ΔΟΛ, ύστερα από νέα, τότε, ομαδική απόλυση 40 ανθρώπων. Μόλις προχθές κυριακάτικη εφημερίδα («Πρώτο Θέμα») απειλεί δημοσιογράφους επειδή ενημέρωσαν το Δ.Σ. της Ενωσης Συντακτών για απολύσεις και στη θέση των απολυμένων, προσλήψεις συνταξιούχων δημοσιογράφων.

Απάντηση της ΕΣΗΕΑ

Χθες το πράγμα έφτασε στα όρια της φαρσοκωμωδίας. Ο νομικός σύμβουλος της Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε. και ιδιοκτήτης της εταιρείας «Τρίτη Οψη Α.Ε.», Χάρης Οικονομόπουλος, με επιστολή του ζητά από την πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ να του δοθούν οι απόψεις και οι στάσεις κατά τις ψηφοφορίες των μελών της διοίκησης της Ενωσης σε σχέση με τις κινητοποιήσεις στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Πρόκειται για τον δικηγόρο που νοίκιασε τον τίτλο της «Ελευθεροτυπίας» και προσέλαβε -με ατομικές φτηνές συμβάσεις εργασίας- στην εταιρεία του (αφού απολύθηκαν υποχρεωτικά από τη Χ.Κ. Τεγόπουλος χωρίς να πληρωθούν ούτε σεντ δεδουλευμένων και αποζημιώσεων) περίπου το 25% των εργαζομένων της «Ελευθεροτυπίας». Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ με πολύ σκληρή ανακοίνωσή του επιστρέφει την επιστολή στον αποστολέα ως απαράδεκτη τονίζοντας ότι «στο ιστορικό κτίριο της ΕΣΗΕΑ στεγάζονται ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ και όχι “πληροφοριοδότες”».