Μελέτη του Ταμείου διαπιστώνει ότι η ακραία ανισότητα αποτελεί κακή επιλογή για την οικονομία
→Η τελευταία διαπίστωση έρχεται μετά την έκθεση για το λάθος του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή και την παραδοχή ότι οι περικοπές των δημοσίων δαπανών έχουν καταστροφικότερη επίπτωση απ’ ό,τι οι ιθύνοντες είχαν υπολογίσει…
Του Μπάμπη Μιχάλη
Πάει, χάλασε ο κόσμος… Το ΔΝΤ στηρίζει πλέον οικονομολόγους οι οποίοι θεωρούν ότι η εισοδηματική ανισότητα βλάπτει την οικονομική ανάπτυξη, σε μια μελέτη η οποία καταρρίπτει μάλιστα και τις δεξιόστροφης απόκλισης οικονομικές θεωρίες που πρεσβεύουν ότι οι προσπάθειες για την αναδιανομή των εισοδημάτων είναι αυτοκαταστροφικές.
Η μελέτη (discussion paper με τον τίτλο «Redistribution, Inequality and Growth»), που εκπονήθηκε από τον Τζόναθαν Οστρι, αναπληρωτή επικεφαλής του τμήματος ερευνών του ΔΝΤ, και τους οικονομολόγους Αντριου Μπεργκ, Χαράλαμπο Τσαγκαρίδη, διαπιστώνει ότι οι χώρες με υψηλά επίπεδα εισοδηματικής ανισότητας εμφανίζουν χαμηλότερη ανάπτυξη σε σχέση με τις χώρες στις οποίες τα εισοδήματα διανέμονται με πιο δίκαιο τρόπο. Με άλλα λόγια, η ακραία εισοδηματική ανισότητα δεν είναι επιζήμια μόνο επειδή ενδεχομένως να είναι ηθικά απορριπτέα, αλλά και επειδή αποτελεί κακή επιλογή για την οικονομία. «Θα είναι λάθος να εστιάσουν όλες οι προσπάθειες στην ανάπτυξη και να αφεθεί η εισοδηματική ανισότητα στην τύχη, όχι μόνο επειδή η ανισότητα είναι ενδεχομένως ηθικά ανεπιθύμητη, αλλά και επειδή η οικονομική ανάπτυξη που θα προκύψει θα είναι χαμηλή και μη διατηρήσιμη… Αντίθετα μια μέση αναδιανομή των εισοδημάτων και η σχετιζόμενη μείωση της ανισότητας συνδέονται με υψηλότερη και πιο διατηρήσιμη ανάπτυξη» τονίζει επί λέξει στα συμπεράσματά της η μελέτη. Η εργασία των τριών οικονομολόγων δείχνει επίσης ότι η οικονομική ανάπτυξη επηρεάζεται ελάχιστα από τους διάφορους τρόπους αναδιανομής του εισοδήματος.
«Η αναδιανομή των εισοδημάτων έχει ελάχιστη, ασήμαντη στατιστικά (ελαφρά αρνητική) επίπτωση» τονίζει χαρακτηριστικά. Το συμπέρασμα αυτό γκρεμίζει κυριολεκτικά τη θέση που πλασάρουν έντεχνα εδώ και δεκαετίες ως ορθοδοξία οι συντηρητικοί οικονομολόγοι, ότι δηλαδή η μείωση της εισοδηματικής ανισότητας μέσω της αναδιανομής είναι αντιπαραγωγική επειδή αφαιρεί από τους πλούσιους κίνητρα για να επενδύσουν και από τους φτωχούς κίνητρα για να εργαστούν. «Υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι η δημοσιονομική αναδιανομή σε μακροοικονομικό επίπεδο έχει καταστροφικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη» υπογραμμίζει σε κάποιο σημείο της η μελέτη.
Οι διαπιστώσεις των τριών οικονομολόγων έρχονται σε απόλυτη σύγκρουση με τις πολιτικές φοροαπαλλαγών των μεγάλων εισοδημάτων που εφάρμοσαν Βρετανία, ΗΠΑ και άλλες χώρες μετά το κραχ του 2008. Ερχονται 18 μήνες μετά τη γνωστή έκθεση του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, Ολιβιέ Μπλανσάρ, για το λάθος του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή και την παραδοχή ότι οι περικοπές των δημοσίων δαπανών έχουν καταστροφικότερη επίπτωση απ’ ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί…
Επειτα απ’ όλα αυτά, το ερώτημα προς το υπουργείο Οικονομικών φυσικά είναι: «Ρε μπας και ο Τόμσεν είναι εκτός γραμμής ΔΝΤ και δεν το ‘χετε πάρει χαμπάρι;»
