Του Κ. Μανωλιουδάκη
Είναι η πρώτη φορά από τον Σεπτέμβριο του 2012 όταν ανέλαβε πρόεδρος στον Παναθηναϊκό που ο Γιάννης Αλαφούζος βιώνει την αναγνώριση από μεγάλο κομμάτι του κόσμου της ομάδας. Ανθρωποι που μέχρι πριν από λίγες μέρες τού έκαναν έντονη κριτική για τις επιλογές του, ξαφνικά άρχισαν να τον βλέπουν με… άλλο μάτι μετά το 3-0 στο «Καραϊσκάκης». Ετσι είναι η μπάλα…
Ο ίδιος ίσως να μην το έχει συνειδητοποιήσει ήδη, αφού στο μυαλό του βρίσκονται ακόμα όσα έζησε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: τους πανηγυρισμούς στη σουίτα που του παραχώρησε ο Ολυμπιακός και μετά στα αποδυτήρια, καθώς και την αποθεωτική υποδοχή της ομάδας στην άφιξή της στο Κορωπί.
Στιγμές μοναδικές που ελπίζει να μην είναι και… ανεπανάληπτες, αφού υπάρχει μια γενικότερη ευφορία, με πολλούς να πιστεύουν πως το «πράσινο τρένο» έχει μπει στις ράγες, μετά από πολύ κόπο, μόχθο, τραγικά λάθη, αλλά και μπόλικες (οικονομικές) θυσίες.
Ο Αλαφούζος πήρε δύσκολες αποφάσεις το καλοκαίρι που μας πέρασε, ισορρόπησε σε τεντωμένο σχοινί, φλέρταρε με τη γενική κατακραυγή, αλλά κατάφερε να επιβιώσει από τη στιγμή που δεν υπήρχε και εναλλακτική λύση, απολαμβάνοντας στην παρούσα φάση για πρώτη φορά το νέκταρ της αναγνώρισης με μεγάλη απήχηση.
Ο κόσμος, άλλωστε, ξέρει καλύτερα απ’ τον καθέναν ότι όπως στις «φουρτούνες» ο πρώτος που ευθύνεται είναι ο «καπετάνιος», έτσι ο ίδιος πρέπει να πιστώνεται και τις επιτυχίες.
Τι ακριβώς έκανε ο Αλαφούζος στη διάρκεια της φετινής αγωνιστικής περιόδου και κέρδισε το στοίχημα;
1. Εμπιστεύτηκε κι έδωσε τα «κλειδιά» στο δίδυμο Αναστασίου – Νταμπίζα. Ελάχιστοι περίμεναν ότι οι δύο άνδρες θα έκαναν τόσο καλή δουλειά. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, αλλά ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού ήταν κάθετος και αποφασισμένος να ακολουθήσει το ένστικτό του. Μετά το «στραπάτσο» με τον Ζεσουάλδο Φερέιρα και τον Ούγκο Βαρέλα, τα τραγικά λάθη και οι «ερασιτεχνισμοί» που είχαν προηγηθεί και είχαν φυσικά τις συνέπειές τους (φάνηκε πως) δυνάμωσαν την κρίση και το ένστικτό του.
Ο πρόεδρος γνώριζε ασφαλώς ότι ο Αναστασίου δεν είχε εργαστεί ποτέ ως πρώτος προπονητής, αλλά τον εμπιστεύτηκε, όπως φυσικά ήξερε ότι η υποδοχή-αποδοχή στον Νταμπίζα δεν θα γινόταν με «ανοιχτές αγκάλες» από τον κόσμο, παρότι ο ίδιος δεν συμμεριζόταν αυτήν την άποψη και διαφωνούσε με σθένος ακόμη και σε εκπομπή των οργανωμένων. Τους παρέδωσε εν λευκώ τα «κλειδιά» της ομάδας, παίρνοντας μια απόφαση που ήθελε «άντερα» και τους έδωσε το «πράσινο φως» για να χτίσουν απ’ την αρχή έναν νέο Παναθηναϊκό.
Τα γεγονότα τον δικαιώνουν, καθώς ο Αναστασίου μοιάζει να καταφέρνει πράγματα και εμφανίζεται φιλόδοξος και δουλευταράς. Εχει γνώσεις και ξέρει πώς να τις μεταδίδει στους παίκτες του, είτε είναι νεαροί ή έμπειροι, είτε «αχόρταγοι» ή «χορτασμένοι». Και βάζει σφραγίδα σε ένα νεανικό «τριφύλλι» που ανθίζει διαρκώς και γίνεται ολοένα και πιο ελκυστικό και σκληροτράχηλο.
Ο Νταμπίζας έκανε διάνα στις μεταγραφικές του επιλογές και σε συνεργασία με τον Αναστασίου «πούλησαν» άριστα το ποδοσφαιρικό τους πρότζεκτ στους βασικούς παίκτες-στόχους, εκμεταλλεύτηκαν ιδανικά το «brand name» του Παναθηναϊκού και ένωσαν μεθοδικά τα κομμάτια του «πράσινου παζλ». Δίχως «φούμαρα», με επαγγελματισμό και -κυρίως- με πενιχρά οικονομικά μέσα. Χωρίς καν να πληρώσει η ομάδα προκαταβολές…
2. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα της ομάδας ήταν οι (περαιτέρω) περικοπές των εξόδων. Το μπάτζετ, πιο απλά, έπρεπε να περιοριστεί ακόμα περισσότερο, σε βαθμό που η ποιότητα της ομάδας φάνταζε ανέκδοτο. Πολλά συμβόλαια ήταν απαραίτητο να αποχωρήσουν με στόχο να χτιστεί μια πολύ πιο φτηνή και ταυτόχρονα καλύτερη και πιο ανταγωνιστική ομάδα, που θα στεκόταν άμεσα στα πόδια της και θα έδινε προοπτική. Ολα αυτά μαζί.
Η διαδρομή έμοιαζε με Γολγοθά. Αλλά το όραμα της νέας αυτής στρατηγικής με άξονα την προώθηση παικτών από την Ακαδημία και τις προσεκτικές επιλογές μεταγραφών που διψούσαν για «restart» στην καριέρα τους έμοιαζε με μονόδρομο για να βγει ο Παναθηναϊκός από το τούνελ. Τώρα πια αρχίζει να αχνοφαίνεται φως στο βάθος…
3. Ο πρόεδρος ήταν εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να πάρει μια σειρά δύσκολων αποφάσεων όσον αφορά το προπονητικό κέντρο και το γήπεδο της ομάδας. Η επιστροφή στη Λεωφόρο δεν ήταν εύκολη, μια και τα έσοδα από διαρκείας και απλά εισιτήρια θα ήταν δεδομένα λιγότερα σε σχέση με το ΟΑΚΑ και επιπλέον χρειάζονταν χρήματα για να γίνουν οι απαραίτητες-βασικές διορθώσεις στην ιστορική έδρα του συλλόγου. Ηξερε επίσης ότι αν η «μαγιά» δεν έβγαινε και η ομάδα δεν «τράβαγε» εξ αρχής, η Λεωφόρος θα έβαζε επιπλέον «πίεση» στους πιτσιρικάδες. Και το όλο εγχείρημα θα έμοιαζε καταδικασμένο σε αποτυχία πριν καν ξεκινήσει. Πήρε όμως το ρίσκο και δεν έχασε. Οπως ρίσκο πήρε και με την επιλογή του να κόψει ολοκληρωτικά τον ομφάλιο λώρο με την οικογένεια Βαρδινογιάννη, φεύγοντας από την Παιανία και αποκτώντας τις προπονητικές εγκαταστάσεις στο Κορωπί. Ο Παναθηναϊκός απέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία του κάτι στο «όνομά του» επί των δικών του ημερών.
Αυτά τα τρία βήματα υπήρξαν καθοριστικά για να βγει το «τριφύλλι» από την «εντατική». Είναι ξεκάθαρο ωστόσο ότι δεν αρκούν…
Η διαδρομή που έχει να διανύσει ο Παναθηναϊκός προκειμένου να επιστρέψει εκεί που του αξίζει είναι ακόμα μεγάλη και δύσβατη. Τα δύσκολα βρίσκονται ακόμα μπροστά και ο Αλαφούζος γνωρίζει ότι έχει ακόμα δύο μεγάλα και αποφασιστικά βήματα για να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος και να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη όπως ορίζει η ιστορία του συλλόγου.
Ευρώπη – αδειοδότηση
Το πρώτο είναι η βιωσιμότητα και η επιστροφή στην Ευρώπη. Παναθηναϊκός δίχως Ευρώπη -και το αντίστροφο- δεν νοείται. Στην παρούσα συγκυρία, άλλωστε, δεν τίθεται απλώς ως ζήτημα «πρεστίζ» και «ευρωπαϊκού κύρους» για τον σύλλογο που έχει προσφέρει τις μεγαλύτερες στιγμές υπερηφάνειας στους Ελληνες. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Στο θέμα της αδειοδότησης, ο Παναθηναϊκός διακυβεύει από αμιγώς οικονομικής πλευράς την ίδια του την ύπαρξη. Και ο στρατηγικός στόχος της «πράσινης» ΠΑΕ είναι να πείσει την UEFA ότι το πλάνο εσόδων-εξόδων του συλλόγου είναι βιώσιμο, μεταφέροντας (μέσω των διακανονισμών και των πολλών μικρών δόσεων) τα χρέη του σε άλλες χρήσεις. Ο στόχος άλλωστε του Αλαφούζου είναι ο Παναθηναϊκός να μη στηρίζεται σε κανένα πρόσωπο, αλλά στα ίδια του τα πόδια. Να ξοδεύει όσα βγάζει. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο και αντικειμενικά δυσκολότερο στοίχημά του.
Το δεύτερο έχει να κάνει με τη «νέα» Λεωφόρο και το παρασκήνιο. Τα έργα σε γήπεδο και προπονητικό κέντρο προγραμματίζονται για το τέλος της φετινής αγωνιστικής περιόδου και οι στόχοι του προέδρου της είναι ξεκάθαροι:
1. Παραπέρα βελτίωση και επέκταση των εγκαταστάσεων στο προπονητικό κέντρο της ομάδας στο Κορωπί, με εκμετάλλευση του επιπλέον χώρου που υπάρχει.
2. Περάτωση της ανακατασκευής της Λεωφόρου το αργότερο μέχρι τον Γενάρη του 2015, με έργα που λένε ότι θα ξεκινήσουν στα τέλη Μαΐου. Το σχέδιο που υπάρχει στην ΠΑΕ εμπεριέχει την κατασκευή άνω διαζώματος σε όλο το γήπεδο εκτός από τη Θύρα 13 αλλά και σουίτες, που θα αυξήσουν τη χωρητικότητα σε 21-22 χιλιάδες θεατές, πέρα φυσικά από τις εξωτερικές αλλαγές και τις τροποποιήσεις στον περιβάλλοντα χώρο πέριξ της Λεωφόρου.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει ήδη παρουσιάσει σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει την επέκταση της Λεωφόρου, ενώ ο Αλαφούζος κατάφερε να εξασφαλίσει από την Περιφέρεια Αττικής περισσότερα από 7 εκατομμύρια ευρώ για την υλοποίηση της ανακατασκευής του γηπέδου.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Το παρασκήνιο
Ο Αλαφούζος δεν καλείται να βρει λύσεις μόνο στα θέματα του γηπέδου, του προπονητικού κέντρου, της βιωσιμότητας και της στελέχωσης της ομάδας. Εχει μπροστά του να ανέβει και το «βουνό» του παρασκηνίου για να επαναφέρει τον απαιτούμενο σεβασμό στον Παναθηναϊκό. Ολοι ξέρουν βέβαια πόσο δύσκολο είναι να πραγματοποιηθεί κάποιο είδος κάθαρσης στο δύσμοιρο και βάναυσα κακοποιημένο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και φυσικά, ο ίδιος ο Αλαφούζος ξέρει καλύτερα απ’ όλους τις δυσκολίες. Είναι ωστόσο αποφασισμένος να μην παραδώσει τα όπλα και να δώσει μάχες μέχρι τέλους. Ιδωμεν…
Κοσμοσυρροή
Κοσμοσυρροή αναμένεται το Σάββατο στη Λεωφόρο στο ματς του Παναθηναϊκού με τον Αρη, όπου θα βραβευτεί η ομάδα της σεζόν 1963-64 ως η μοναδική που κατέκτησε αήττητη το πρωτάθλημα στην Ελλάδα και θα αποθεωθούν οι θριαμβευτές του «Καραϊσκάκης». Τα εισιτήρια τέθηκαν από χθες σε κυκλοφορία με χαμηλές τιμές για… Συμμάχους και μη, ενώ στο πλαίσιο της κοινωνικής ευθύνης διατηρεί τη διάθεση 250 δωρεάν εισιτηρίων σε ανέργους, με το πρόγραμμα «all in for leoforos». Οι τιμές ξεκινούν από 10 ευρώ, περνούν στα 15, 20, 25, 30, 40, 50 και φτάνουν στα 60.
