05/03/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

      Pin It

Περί ΙΚΑ

 

Διαβάσαμε με ενδιαφέρον την επιστολή του αναγνώστη σας Γ. Π. Κορδή, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου στην εφημερίδα σας με τίτλο «ΙΚΑ… ιαπωνικό».

 

Με επίγνωση των δυσκολιών και των ελλείψεων, θέλουμε να σας γνωστοποιήσουμε τα ακόλουθα ώστε να έχετε ολοκληρωμένη και ορθή ενημέρωση.

 

Το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ είναι σήμερα το πλέον μηχανογραφημένο Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και μεγάλο πλήθος των υπηρεσιών του προσφέρονται ηλεκτρονικά στους εργοδότες και τους ασφαλισμένους. Θα συμφωνείτε βεβαίως ότι η μηχανογράφηση είναι διαδικασία που συνέχεια διευρύνεται και εξελίσσεται. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η ψηφιοποίηση της ασφαλιστικής ιστορίας για τα χρόνια πριν από το 2002, έργο που θα διευκολύνει την άμεση παροχή συντάξεων τόσο των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ όσο και των ασφαλισμένων σε άλλα Ταμεία, με διαδοχικές συντάξεις.

 

Σε ό,τι αφορά αναφορές του αναγνώστη σας, διάσπαρτες και ατάκτως ερριμμένες για τα προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης, διακρίνεται η εντιμότητά του αλλά και σύγχυση για τον τρόπο αντιμετώπισής τους.

 

Θα του πρότεινα να δει τα πράγματα με αισιόδοξο ρεαλισμό. Ναι, τα προβλήματα υπάρχουν, οι δυσλειτουργίες υπάρχουν, όμως όλοι εμείς, «διοικούντες και διοικούμενοι», δεν απογοητευόμαστε, επιμένουμε και σχεδιάζουμε μεθοδικά, με πίστη και επιμονή την καταπολέμησή τους και την ανατροπή τους.

 

Αυτό επιχειρούμε στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και είμαι πεπεισμένος ότι τα καταφέρνουμε.

 

Ροβέρτος Σπυρόπουλος,

διοικητής του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ

 

…………………………………………………………….

 

Παραπόταμος

 

Στο άκουσμα της ίδρυσης κόμματος από τον Σταύρο Θεοδωράκη, σκέφτηκα ότι πρόκειται για «επικό τρολάρισμα»… Μέσα σε λίγα λεπτά οι ελπίδες μου διαψεύσθηκαν. Διαβάζοντας τα σχετικά δημοσιεύματα είχα μια περίεργη αίσθηση, κάτι δεν μου πήγαινε καλά… Μετά από λίγο κατάλαβα, ένιωσα ένα πισωγύρισμα!

 

Είχα μείνει με την εντύπωση ότι με το ναυάγιο της συνεργασίας «58» και ΠΑΣΟΚ είχε αρχίσει να ξεθολώνει το τοπίο, ότι πάθαμε και μάθαμε! Τελικά παθαίνουμε αλλά δεν μαθαίνουμε και προσπαθώ να ξεχνάω πώς λέγεται αυτό…

 

Παραπόταμος και όχι ποτάμι, παραπόταμος που ενισχύει το ποτάμι του λαϊκισμού!

 

Αυτή είναι και η πρώτη μου αντίθεση αλλά και η πρώτη αντίφαση του ίδιου του εγχειρήματος, που εξαρχής δηλώνει ότι εχθρεύεται τους λαϊκιστές! Διαφωνώ με την προσέγγιση του Θεοδωράκη, αλλά πιο πολύ αντιτίθεμαι στον ενθουσιασμό που μας κατέκλυσε σαν ποτάμι, για τους εξής λόγους:

 

1) Η χώρα μας δεν έχει ανάγκη ακόμα ένα μιντιακό κατασκεύασμα χωρίς πολιτική ανάλυση, χωρίς πολιτική πλατφόρμα, χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος, παρά μόνο με πρακτικές-εμπειρικές (για να μην πω μπακάλικες) λύσεις διαχείρισης για επιμέρους ζητήματα.

 

2) Ντύθηκε και μανδύα αντισυστημικό! Αλλο αντισυστημισμός, άλλο οπορτουνισμός! Αλλο εκμεταλλεύομαι τα κενά του συστήματος σαν εφεδρεία και άλλο αντιτίθεμαι στο πολιτικό-μιντιακό σύστημα, που στην τελική εξέθρεψε και ανέδειξε τον Σταύρο (ΝΕΤ, MEGA).

 

3) Η μόδα του «απολιτίκ-ακομματίκ», οι φαεινές ιδέες της ενιαίας λίστας, είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία μας, τα κόμματα είναι δομικά στοιχεία της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας και η καθολική απαξίωσή τους μόνο σε περιπέτειες μπορεί να μας σύρει…

 

4) Ιδιωτικά Πανεπιστήμια για να μη φεύγουν τα ευρώπουλα στο εξωτερικό! (ξεκινάει πολύ μπακάλικα). Με τα δημόσια Πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούμενα και αποδεκατισμένα σε προσωπικό, μόνο σε περαιτέρω όξυνση του ταξικού χαρακτήρα της Παιδείας μας μπορεί να οδηγήσει…

 

5) Απαγόρευση διαδηλώσεων ή δημιουργία πάρκου επαναστατικής γυμναστικής πρότεινε, γιατί δεν κατάλαβα.

 

6) Κόμμα που ανακοινώνεται χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά διεργασία; Βάζει τη δημοτικότητα και το brandname και τα άλλα τα βρίσκουμε ε;

 

7) Τώρα εξηγείται το άρθρο του για τον Λαζόπουλο την προηγούμενη εβδομάδα!

 

Ελπίζω να βγει σύντομα και να πει ότι μας έκανε πλάκα, για να μας δείξει πόσο απελπισμένοι και ανεπίδεκτοι μαθήσεως είμαστε και να επιστρέψει στη δημοσιογραφία του, που ομολογουμένως ξέρει και κάνει σωστά και δημιουργικά!

 

Γρηγόρης Κατσίλας,

μηχανικός, ελεύθερος επαγγελματίας

 

………………………………………………………..

 

Από Καναδά

 

Την 1η Απριλίου κλείνω εδώ στον Καναδά 47 χρόνια. Εφυγα από την πατρίδα ένα μήνα αφότου απολύθηκα από φαντάρος. Χωριατόπαιδο, άτεχνος και με περιορισμένες γραμματικές γνώσεις. Η ζωή του μετανάστη δεν είναι ρόδινη. Την πατρίδα δεν την ξέχασα ποτέ, την επισκέπτομαι συχνά και τα τελευταία 15 χρόνια κάθε χρόνο για 2-3 μήνες τα καλοκαίρια. Μέχρι την κρίση δεν είχα λόγο «όπως όλοι μας» να ασχοληθώ, όλα ήταν ζωή χαρισάμενη. Αυτό που ειλικρινά χαιρόμουν πιο πολύ ήταν η νεολαία. Τη ζωή που έκανε. Θυμάμαι τη μιζέρια της δικής μου γενιάς και έλεγα, μπράβο τους, να ζουν και να χαίρονται. Αλλά όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα όλα ήταν όνειρο.

 

Μέχρι την κρίση δεν ασχολιόμουν με τα προβλήματα της πατρίδας. Αλλά μετά την κρίση άρχισα να αγανακτώ όχι από ατομικό συμφέρον αλλά από πατριωτισμό. Αρχισα να διαβάζω όλες τις αλήθειες, πώς φτάσαμε έως εδώ. Πώς από το ’74 και μετά όλοι οι διοικούντες συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον ποιος θα καταστρέψει πιο πολύ αυτή τη δόλια χώρα. Καλά, μέχρι την κρίση κορόιδευαν και ο κοσμάκης τούς πίστευε. Αλλά απ’ ό,τι βλέπω συνεχίζουν τα ψέματα και ο κοσμάκης δεν αντιδρά. Και όταν λέω αντιδρά δεν εννοώ λιανοντούφεκο, εξάλλου εγώ όταν παρέδωσα το όπλο στον στρατό δεν ξαναέπιασα όπλο στα χέρια μου, υπάρχει η Δημοκρατία. Τι στην ευχή τη βγάλαμε, να την εκμεταλλεύονται οι άλλοι; Υπάρχει ο διάλογος, ανταλλαγή απόψεων, η ψήφος.

 

Με την αγανάκτηση άρχισα και τη διαμαρτυρία. Πριν από 3 χρόνια άρχισα να γράφω τις ιδέες μου και να τις στέλνω σε οποιονδήποτε έβρισκα το e-mail του. Οχι ότι οι ιδέες μου είναι οι πιο σωστές, αλλά με την ελπίδα ότι κάποιος out there θα με ακούσει. Με την καλύτερη και πιο σωστή ιδέα. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό μου ότι εγώ και μόνον εγώ μπορώ να σώσω την πατρίδα. Δεν μπορώ και δεν θέλω να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν 300 Ελληνες ειλικρινείς με γνώσεις και πάνω απ’ όλα πατριώτες.

 

Προσπαθώ σαν τον Διογένη πριν από 2.500 χρόνια κι εγώ σήμερα να βρω Ελληνες με φιλότιμο. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ακόμη Ελληνες πατριώτες και με φιλότιμο.

 

Peter Triantafyllos, Τορόντο

 

 

 

 

 

 

Scroll to top