Εγινε γνωστή από το τηλεοπτικό «Νησί», ενώ τώρα βραβεύεται για την ερμηνεία της στις δύο πρόσφατες παραγωγές του Εθνικού, «Ορφέας στον Αδη» και «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα». Ομορφη, ταλαντούχα και προσγειωμένη, η νεαρή ηθοποιός αντικρούει την ανασφάλεια με την εργασία και επιθυμεί η γενιά της να κληροδοτήσει κάτι σημαντικό στην επόμενη
Της Εφης Μαρίνου
Η πανέμορφη και ταλαντούχα Καλαματιανή Γιούλικα Σκαφιδά θα φορέσει για ένα χρόνο την καρφίτσα της Μελίνας. Είκοσι χρόνια κλείνουν φέτος από τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη και για όγδοη χρονιά απονεμήθηκε χθες στο Μουσείο Μπενάκη η διάκριση για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία της περασμένης θεατρικής σεζόν.
Η Γιούλικα Σκαφιδά απέσπασε το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» για τον ρόλο τής Κάρολ Κατρίρ στο θεατρικό έργο «Ορφέας στον Αδη» του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Μπάρμπαρα Βέμπερ, καθώς και για τον ρόλο τής Χέιζελ Νάιλς στο έργο του Γιουτζίν Ο’ Νιλ «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα», σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Και τα δύο παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Θέατρο.
«Η αλήθεια είναι ότι αυτό το βραβείο μού έδωσε μεγάλη χαρά. Είχα άγχος, τρακ όταν ανέβηκα στη σκηνή για να μιλήσω μπροστά στο μικρόφωνο, όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο για μια ηθοποιό. Δεν ήξερα αν θα κερδίσω το βραβείο ούτε μπήκα στη διαδικασία της αγωνίας. Αλλωστε, οι συνυποψήφιές μου ήταν επίσης καλές, η Λένα Δροσάκη και η Νάντια Κοντογιώργη, η οποία τυγχάνει και φίλη μου. Παίξαμε μαζί στο “Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης” στο “Χορν”, μοιραστήκαμε το ίδιο καμαρίνι. Αν βραβευόταν η Νάντια, πάλι θα ένιωθα πολύ χαρούμενη».
Βραβεύτηκε για παραστάσεις που ήταν και οι δύο παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου.
«Η Μπάρμπαρα Βέμπερ δεν μιλούσε τη γλώσσα μας, μας έδωσε μια μεγάλη ελευθερία να προτείνουμε πράγματα και επικεντρώθηκε περισσότερο στην ενέργεια παρά στον λόγο. Ο Γιάννης Χουβαρδάς είχε κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό του και κινήθηκε διαφορετικά. Τον ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε. Δεν έχω απωθημένα για ρόλους και έργα. Επιθυμώ μόνο να δουλέψω με σκηνοθέτες και ηθοποιούς που θαυμάζω. Είναι σαν να με οδηγούν τα πράγματα».
Η ηθοποιός αφιέρωσε το βραβείο της στη δασκάλα της στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών Κίττυ Αρσένη, που πέθανε πρόσφατα, μια γυναίκα που «αγωνίστηκε σε όλη της τη ζωή για την τέχνη και τη δημοκρατία». Μιλά επίσης με συγκίνηση και θαυμασμό για τη Μελίνα Μερκούρη. «Υπήρξε μια σαρωτική προσωπικότητα. Προσπαθούσα να θυμηθώ αν την είχα δει ποτέ από κοντά. Είχε έρθει το 1986 στην Καλαμάτα, όταν έγιναν οι σεισμοί, μαζί με άλλους ανθρώπους για συμπαράσταση. Θυμάμαι μια ψηλή γυναίκα μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο να μοιράζει μέσα στο γήπεδο δώρα σε παιδιά. Εγώ ήμουν τότε πέντε χρονών. Ηταν ένα γενναίος άνθρωπος που πάλεψε για τα δικαιώματα των ηθοποιών και για τη δημοκρατία».
Η Γιούλικα Σκαφιδά τώρα κάνει πρόβες για το «Μεφίστο», που σκηνοθετεί ο Νίκος Μαστοράκης στο Εθνικό Θέατρο. «Είμαι πολύ ευχαριστημένη που συνεργάζομαι μ’ ένα σκηνοθέτη τόσο έμπειρο και τόσο καλλιεργημένο αλλά και με συναδέλφους όπως τους Νίκο Ψαρρά, Μαρία Ασλάνογλου, Μαρία Ζορμπά, Αλκη Παναγιωτίδη, Θάνο Τοκάκη, Αλέξανδρο Λογοθέτη, Υβόννη Μαλτέζου και άλλους. Το κείμενο είναι μια διασκευή πάνω στο κείμενο της Αριάν Μνούσκιν. Παίζω μια από τις κοπέλες ενός θιάσου λίγο πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, την εποχή που κυριαρχούν η ανεργία, ο εθνικοσοσιαλισμός και ο ρατσισμός εναντίον των Εβραίων».
Και βέβαια όλοι θυμόμαστε τη συγκινητική Μαρία που έπλασε στο τηλεοπτικό «Νησί», ρόλο που την έκανε αμέσως γνωστή. «Ηταν μια μεγάλη εμπειρία για μένα για πολλούς λόγους. Και μόνο που έζησα επί 16 μήνες στην Κρήτη για τα γυρίσματα, απόλυτα αφοσιωμένη στη δουλειά αυτή, ήταν πολύ σημαντικό γεγονός. Κατάλαβα την απήχηση της σειράς όταν επέστεψα στην Αθήνα και ο κόσμος με αναγνώριζε, με αποκαλούσε μάλιστα με το όνομα του ρόλου».
Θεωρεί την ανασφάλεια στον χώρο της δουλειάς της δεδομένη. «Η δουλειά του ηθοποιού ήταν και είναι αβέβαιη. Δυο φορές τον χρόνο ψαχνόμαστε. Η κρίση λοιπόν δεν έφερε κάτι καινούργιο στη ζωή μας. Προσωπικά ζω με την αμοιβή μου από το θέατρο και όποιες συμμετοχές μπορεί να έχω στην τηλεόραση. Δεν ήμουν ποτέ συνηθισμένη στα πολλά ούτε και τώρα τα αναζητώ. Η ζωή μου είναι πολύ λιτή. Νιώθω ανασφάλεια για το μέλλον, αλλά μέχρι στιγμής τα πράγματα πάνε καλά. Δεν έχω μείνει χωρίς δουλειά. Η γενικότερη κατάσταση στη χώρα μας με ενοχλεί, όπως όλους. Με προβληματίζει η απαξίωση των θεσμών και των αξιών. Θα ήθελα πολύ η γενιά μου να κληροδοτήσει κάτι σημαντικό στην επόμενη. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το μέλλον των παιδιών μας κι αυτό πρέπει να είναι συνέχεια στο μυαλό μας».
