«Ο πόλεμος των δύο Ρόδων»
(H διαμάχη που ξέσπασε στην Αγγλία τον 15ο αιώνα ανάμεσα στους δύο αρχοντικούς οίκους του βασιλικού θρόνου). Διάλεξα αυτόν τον τίτλο και αναφέρθηκα σ΄ αυτόν τον πόλεμο, διότι τα αίτια του κάθε πολέμου μπορεί να διαφέρουν, έχουν όμως πάντα πολιτικό υπόβαθρο και οικονομικές προεκτάσεις. Βέβαια για τον Βλαντιμίρ Πούτιν η ενδεχόμενη αιτία πολέμου στην Ουκρανία είναι σαφώς η οποιαδήποτε εμπλοκή της Αμερικής. Ο Αμερικανός πρόεδρος από την άλλη διαμηνύει στη Ρωσία με αυστηρό ύφος τη μη στρατιωτική επέμβαση. Αυτή η ανταλλαγή διπλωματικών κατηγοριών σε πρώτη φάση έχει σκοπό τη συγκάλυψη μιας σημαντικής πηγής σύγκρουσης, που δεν είναι άλλη από την επικράτηση σ΄ έναν τόπο που αποτελεί παγκόσμιο κέντρο λαθρεμπορίου όλων των ειδών. Ναρκωτικά, όπλα, άνθρωποι, εμπλουτισμένο ουράνιο, πλαστά χαρτονομίσματα… α, ναι, και φυσικό αέριο βέβαια! Ολα αυτά εξάγονται από ισχυρά εγκληματικά δίκτυα, που χρησιμοποιούν ως βάση αυτές τις περιοχές. Αυτά τα δίκτυα κατέχουν την εξουσία κι όχι οι κυβερνήσεις. Και αυτό που τους απασχολεί είναι η διατήρηση του στάτους κβο, ενώ η διαρκής ένταση εξασφαλίζει την αδυναμία των θεσμών και κατά συνέπεια την ατιμωρησία τους. Είτε βρισκόμαστε στον 15ο αι., που δυο άθλιοι σφάζονται για έναν θρόνο, είτε ακόμη πιο πίσω στην Τροία, όπου όλα -λένε- έγιναν «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη», Γ. Σεφέρης.
Ας ελπίσουμε πως όχι τώρα στην Ουκρανία, που δίχως έλεος αποφασίζουν αβλεπεί να καταστρέψουν τα όνειρα των παιδιών, που αν κοιτάξεις μες στα μάτια τους αναρωτιούνται με τόσο τραγικό ύφος, σχεδόν αισχυλικό… Το αποτέλεσμα είναι αποτρόπαια ίδιο, απεχθές. Και όποιος πιστέψει στα σοβαρά την απορία των προέδρων, γιατί να φτάνουμε σε έσχατες λύσεις; Αυτοί που βομβαρδίζουν καθημερινά τόπους και συνειδήσεις. Αν κάποιος δεν αντιδράσει στα λόγια του ηλικιωμένου που ρεμβάζοντας στο καφενείο, πάντα έβρισκε αυθαίρετες λύσεις, είναι βλαξ και εθνικιστής, διότι μόνον οι τυφλοί εθνικιστές πιπιλίζουν την καραμέλα πως τίποτε δεν αλλάζει δυο χιλιάδες τόσα χρόνια, κι ότι είμαστε φτυστοί οι πρόγονοί μας.
Ελευθέριος Αχμέτης, Κιάτο Κορινθίας
………………………………………………………………………….
Συμπεριφορά εκπαιδευτικών
Με κάποια δόση έκπληξης αλλά και αγανάκτησης διάβασα στο άρθρο σας (28/2/14) για την ανάρμοστη και ανεπίτρεπτη συμπεριφορά εκπαιδευτικού σε μαθήτρια σχετικά με την καρναβαλίστικη ενδυμασία που λόγω του εθίμου των ημερών όλοι μας λίγο-πολύ φοράμε. Απορία έχω, πώς κατάφερε τόσο έξυπνα να ξεγλιστρήσει ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός από τον σύλλογο καθηγητών ή από τον σύλλογο γονέων, δεδομένου ότι δεν μπορεί να ήταν η μοναδική -επιεικώς άθλια- συμπεριφορά του. Θέλοντας να υπερθεματίσω του άρθρου λέγω ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν παρουσία ανάμεσα μας.
Δεν είναι αυτοί που μας χαρακτηρίζουν ως κουλτούρα, έθνος, ευρωπαϊκό πολιτισμό κ.λπ. Πώς γίνεται να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας που στο όνομα ενός δήθεν Θεού, γίνονται αυτόκλητοι εκπρόσωποί του, εξαπολύοντας νόμους και κανόνες προς όλους, υπονομεύοντας το επίσημο και αδιαμφισβήτητα σωστό, σύγχρονο σύστημα παιδείας μας;
Ποιος του είπε ότι μπορεί να ξεφεύγει από την αυστηρή ύλη παράδοσης και να έχει γνώμη για άλλα θέματα, ας πούμε γενικότερης συμπεριφοράς; Εχει κάποιον τίτλο ή άδεια ώστε να μπορεί να αναπτύσσει τέτοια θέματα; Οχι, όχι. Τέτοιοι άνθρωποι επικίνδυνοι δεν μπορούν να έχουν θέση ανάμεσά μας και σίγουρα θέλουν κάποια μορφή επίπληξης, για να ξεριζωθεί και από τη χώρα μας αυτό το απόστημα. Π.χ. για έναν μήνα όλοι οι μαθητές της τάξης να έρχονται στο μάθημά του μασκαρεμένοι (μουλάρια, γουρούνια, γίδες με κέρατα και άλλα τέτοια) για να συμμορφωθεί και να καταλάβει ποιος έχει δίκιο.
Τελειώνοντας να υποθέσω ότι ή άτυχη μαθήτρια, αλλά και οι γονείς της, θα βρουν σύντομα (ή βρήκαν) την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό, ώστε να μπορέσουν σταδιακά να ξεπεράσουν το σοκ. Θέλω και εγώ, ενώνοντας τη φωνή μου μαζί με όλους που διάβασαν το άρθρο, αυτή η κακή ιστορία γρήγορα να αποτελέσει μια παλιά ανάμνηση. Γρήγορα να επιστρέψουν ψυχικά υγιείς στη φάρμα των ζώων, αφήνοντας πίσω τις άσχημες εμπειρίες.
Νίκος Θεοδόσης
μηχανολόγος μηχανικός, Πάτρα
…………………………………………………….
Μνήμες – Γάλα
Κελάηδησαν πάλι τα παπαγαλάκια στα κανάλια για το φρέσκο γάλα, αλλά έγραψε και στις φιλόξενες στήλες της εφημερίδας μας χημικός τροφίμων, φτάνει που μας ταΐζουν τόσα συντηρητικά οι χημικοί τροφίμων, ας μας αφήσουν να πίνουμε φρέσκο γάλα, οι οποίοι βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά ότι όλα τα τρόφιμα χαλάνε με τον καιρό. Μας λένε ότι πληρώνουμε 34% ακριβότερο το γάλα από τους λοιπούς Ευρωπαίους, δεν μας λένε ποιες τιμές συγκρίνουν, γιατί στην αγορά της χώρας μας οι τιμές του φρέσκου είναι από 0,96 ευρώ έως 1,56 ευρώ και εδώ έχουμε μια διαφορά 62,5% κι ακόμη μεταξύ δύο συσκευασιών του ίδιου βιομηχάνου έχουμε διαφορά 26,3%.
Κανένας βέβαια δεν αναφέρει ποια είναι η τιμή και το κόστος παραγωγού (αγελαδοτρόφου) και ποια στο ράφι, το υπουργείο Ανάπτυξης έχει ικανότατους κοστολόγους, ας τους ρωτήσουν πού ακριβαίνει το γάλα. Αχ αείμνηστε καθηγητή Κων. Αθανασιάδη, με τα παπαγαλάκια τους άκριτους κοντυλοφόρους και τους δημοσκόπους δεν θα έχεις ησυχία εκεί που κοιμάσαι.
Να θυμίσουμε όμως σε όλους αυτούς που παριστάνουν τους αμνήμονες ότι αυτά τα έχουμε ξανακούσει επί υπουργίας Χατζηδάκη της κυβέρνησης Καραμανλή και μάλιστα επειδή δεν έγινε αύξηση στη διάρκεια του φρέσκου αποχώρησε η ΦΑΓΕ από την αγορά φρέσκου και έμεινε στο μακράς διάρκειας. Ο υπουργός έχει καλή μνήμη και να το πάλι το φρέσκο, τα ίδια έκανε και με τις ερωτήσεις στην Ευρωβουλή για τη Ολυμπιακή και τι έγινε, την πούλησε! Ως υπουργός τα φάγανε και χρωστάμε, σε δόξα των ιδιωτικοποιήσεων και να μην ξεχάσουμε ότι στην αγορά του φρέσκου, μετά την εξαγορά μετοχών και πλειοψηφικών πακέτων υπάρχει ουσιαστικά μόνο ένας παίκτης κι ακόμα ότι υπήρξαν τρεις συνεταιριστικές γαλακτοβιομηχανίες, Ασπρο, Αστυ και Αγνό… τι έγιναν και γιατί;
Ωστόσο για το ψωμί έχει δίκιο ο υπουργός γιατί πληρώνουμε το σιμίτι για φραντζόλα κι ο θεός να το κάνει ψωμί, χώρια οι ποικιλίες! Υπάρχουν κανόνες και έλεγχος; Τι λέει η προστασία του καταναλωτή; Α, ξέχασα, έχουμε ελεύθερο ανταγωνισμό! Μας τα επιβάλλουν λοιπόν η τρόικα και ο ΟΟΣΑ; Ποιος τους άκουσε; Ο Ολι Ρεν είπε ότι τους τα ζητήσαμε («Ελευθεροτυπία») και τα «Νέα» έγραψαν στις 17-18 Μαρτίου 2012 ποιοι τα κουβέντιαζαν μαζί τους, και πόσα δεν μαθαίνουμε κι έχουμε λιώσει όχι μόνο το λίπος (Στουρνάρας) αλλά και τα κόκαλά μας.
Χρ.Μπ.
(πλήρη στοιχεία στην «Εφ.Συν.»)
