1939, 1980, 2014… Οι χρονιές αυτές δεν συνδέονται ούτε με κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός ούτε με κάποια φυσική καταστροφή. Ενα τετράποδο είναι ο συνδετικός τους κρίκος: η γάτα. Ανήκει στην οικογένεια των αιλουροειδών και εξημερώθηκε από μόνη της πριν από 10.000 χρόνια. Ετσι ήθελε, έτσι έκανε. Γιατί πάντα μόνο αυτό που θέλει κάνει η γάτα. Οσο και να τη δωροδοκήσεις, να την παρακαλέσεις ή να την απειλήσεις, εκείνη θα κάνει αυτό που θέλει, όταν το θέλει. Για τους δικούς της… γατολόγους.

Ισως αυτή η ανεξαρτησία της ήταν που γοήτευσε κατά καιρούς μεγάλους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Από τον Ζαν-Πολ Σαρτρ και τον Σάμιουελ Μπέκετ μέχρι την Πατρίσια Χάισμιθ και τον Τσαρλς Μπουκόφσκι, οι γάτες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Ο Τ.Σ. Ελιοτ κυκλοφόρησε το 1939 «Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γερο–Πόσουμ» (Πόσουμ ήταν το παρατσούκλι του Ελιοτ), το οποίο λάτρεψε ο Αντριου Λόιντ Βέμπερ και αποφάσισε να το κάνει μιούζικαλ το 1980. Το «Cats» παρουσιάζεται φέτος στην Αθήνα, στο θέατρο «Μπάντμιντον» έως τις 15 Μαρτίου, έπειτα από 8.949 παραστάσεις στο Λονδίνο και 7.485 παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ!

Η σκηνή τεράστια, τα κοστούμια και το μακιγιάζ εκπληκτικά, η μουσική πασίγνωστη και πολυβραβευμένη: την έχουν ακούσει πάνω από 50.000.000 θεατές σε 26 χώρες και έχει λάβει, μεταξύ άλλων, εφτά βραβεία Tony και δύο βραβεία Grammy, ενώ το περίφημο τραγούδι «Memory» έχει ηχογραφηθεί από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές. Βέβαια, όσο και να σ’ αρέσει η μουσική των ’80ς δεν παύει να είναι ’80ς. Θέλω να πω, η ηλικία του φαίνεται. Λίγο ακόμα ντίσκο να άκουγα και θα ήμουν έτοιμη να δω τον Τραβόλτα να χορεύει σαν κεραμιδόγατος το Σαββατόβραδο. Αλλά το «Memories»… τι τραγούδι… Και τι λαρύγγι! Η Τζοάνα Σαμπίλ από τις Φιλιππίνες ήταν η τραγουδίστρια που το ερμήνευσε και κέρδισε τη γατο-παράσταση.

Νόρα Ράλλη