Συστηματικά και τακτικά ο πρώην πρωθυπουργός υπενθυμίζει την παρουσία του και με δημόσιες εμφανίσεις σε πολιτικές συγκεντρώσεις και με την αρθρογραφία του
Του Τάσου Τσακίρογλου
Εάν κάτι χαρακτηρίζει τον Κώστα Σημίτη είναι, σίγουρα, η επιμονή και η μεθοδικότητά του, στοιχεία που σημειολογικά εκφράστηκαν με το περίφημο «μπλοκάκι» που κρατούσε στις συσκέψεις και στα υπουργικά συμβούλια. Ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος πυκνώνει διαρκώς το τελευταίο διάστημα τις δημόσιες εμφανίσεις και παρεμβάσεις του, φαίνεται ότι, εκτός από τον εξωραϊσμό της υστεροφημίας του, κάνει και άλλα σχέδια.
Η επανάκαμψη των «εκσυγχρονιστών» και «σημιτικών» στο πολιτικό προσκήνιο, με αφορμή τις διεργασίες για τη συγκρότηση της ελληνικής εκδοχής της ΕΛΙΑΣ και την αναδιοργάνωση της Κεντροαριστεράς, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει σήμερα, συνδέεται για πολλούς με την πρόθεση του Κώστα Σημίτη να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο.
Σενάριο προεδρίας
Ορισμένοι συνδέουν αυτούς τους σχεδιασμούς με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2015 (όπως προτείνει ο Ν. Χριστοδουλάκης μέσω της «Εφ.Συν.» 8/3), ενδεχόμενο που θα σηματοδοτούσε ένα πανηγυρικό come back του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και την αναδρομική δικαίωση της οκταετούς θητείας του στην πρωθυπουργία της Ελλάδας.
Ο ίδιος, με μια πρωθύστερη δήλωσή του τον περασμένο Οκτώβριο, έσπευσε να «υιοθετήσει» την Κίνηση των «58», εκτιμώντας ότι «μπορεί να βοηθήσει να βγούμε από το αδιέξοδο», επιλογή που προκάλεσε αντιδράσεις ακόμα και στο εσωτερικό τους και ανάγκασε τον Θόδωρο Πάγκαλο να δηλώσει ότι «έχει συρρεύσει όλο το «σημιταριό» και προσπαθεί να την κάνει σαν να είναι δική του». Οι σχεδιασμοί αυτοί του κ. Σημίτη –και η στήριξη από μέρους του των «58»– μπορεί να προκάλεσαν δυσφορία σε πολλούς στην Ελλάδα, όμως έγιναν ενθουσιωδώς δεκτοί στη Γερμανία, με το «Σπίγκελ» να τούς συνδέει ευθέως με ενδεχόμενη υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού για την Προεδρία. «Ο ίδιος θεωρείται ένας εκ των υποστηρικτών της νέας σοσιαλιστικής-φιλελεύθερης Κίνησης. Μπορούν να ωφεληθούν απ’ αυτόν, εάν, όπως λένε, θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2015» έγραφε το περιοδικό στις 22 Οκτωβρίου του 2013.
Ο κ. Σημίτης τους τελευταίους μήνες «χτυπά» συστηματικά με αρθρογραφία, στην οποία συνοψίζει την πολιτική του άποψη. Σε τι συνίσταται αυτή; Κατ’ αρχάς επιμένει ότι μια έξοδος της χώρας μας από την ευρωζώνη, λόγω μη βιωσιμότητας του χρέους, είναι ακόμα πιθανή, επαναφέροντας το σενάριο της «Ελλάδας-Ιφιγένειας για να διασωθεί το ευρώ» («Το Βήμα», 4/1/2014). Παράλληλα, με χθεσινό του άρθρο («Εθνος»), επισημαίνει τα προβλήματα της Ελλάδας με τρόπο που παραπέμπει στη γερμανική προσέγγιση, αφού (συνοπτικά) τα ιεραρχεί ως εξής:
-Η Ελλάδα ξοδεύει περισσότερο απ’ όσο παράγει. Στα ελλείμματα οδήγησαν ο πελατειασμός και ο συντεχνιασμός
-Η παραγωγική βάση της χώρας είναι περιορισμένη και το κόστος παραγωγής υψηλό
-Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας
-Το αναποτελεσματικό κράτος
-Η ανεργία, η πληθώρα μεσαζόντων, ο υπερβολικός αριθμός δημοσίων υπαλλήλων
-Η δυσκολία στην πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων λόγω των συντεχνιών.
Ουσιαστικά πρόκειται για τη (νεο)«φιλελεύθερη» ατζέντα που έχει υιοθετήσει ο ευρωπαϊκός Βορράς στην αντιμετώπιση του Νότου.
Εκείνο, βέβαια, που λείπει απ’ αυτή την αποστασιοποιημένη συλλογιστική είναι ακόμα και η στοιχειώδης αυτοκριτική για τη δική του κυβερνητική οκταετία, κατά την οποία γιγαντώθηκαν όλα τα παραπάνω προβλήματα και άνθισαν όλα τα «λουλούδια του κακού» που τώρα κοσμούν τα ελληνικά δικαστήρια (μίζες, ρεμούλες, υπερβάσεις προϋπολογισμών, νέα τζάκια, απευθείας αναθέσεις, όργιο Ολυμπιάδας κ.λπ. κ.λπ.).
Αρθρο στην «Εφ.Συν.»
Λίγους μήνες νωρίτερα (2/11/2013), σε άρθρο του στην «Εφ.Συν.» δήλωνε ότι «δεν είναι δυνατή η πολιτική διαπραγμάτευση με τους δανειστές εδώ και τώρα» και εγκαλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για την «εξωπραγματική» άποψή του ότι μπορεί «να αντιμετωπίσει την κατάσταση με μονόπλευρη αποδέσμευση της χώρας από τις υποχρεώσεις της προς την ευρωζώνη».
Η συμμετοχή των Σοσιαλιστών (SPD) στη νέα γερμανική κυβέρνηση και το αυξημένο (προεκλογικό) ενδιαφέρον των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (Μάρτιν Σουλτς, Χάνες Σβόμποντα) για την Ελλάδα, την οποία έχουν κάνει βάση της προεκλογικής τους καμπάνιας, σε μια παράλληλη προσπάθεια να στήσουν την εν Ελλάδι «Ελιά», φαίνεται ότι δεν αφήνουν αδιάφορο τον Κώστα Σημίτη. Αντιθέτως, η πολιτική αποδρομή της Νέας Δημοκρατίας και η απαξίωση του ΠΑΣΟΚ δείχνουν να ευνοούν τους σχεδιασμούς του για επανάκαμψη μέσω Κεντροαριστεράς, οι οποίοι, διόλου τυχαία, έχουν σημαντική προβολή και από τα ΜΜΕ εκείνων των ιδιοκτητών που στήριξαν και ευνοήθηκαν από τη σημιτική οκταετία. Σ’ αυτό το φόντο δεν είναι τυχαία και η προβολή από τα ίδια εκδοτικά συγκροτήματα και του εγχειρήματος του Στ. Θεοδωράκη, προσώπου που, επίσης, έχει συνδεθεί με τη συγκεκριμένη περίοδο, κατά την οποία διατηρούσε στενούς δεσμούς με την οικογένεια Σημίτη. Η ρευστότητα της πολιτικής κατάστασης δημιουργεί νέες εφεδρείες και πιθανά αναχώματα σε μια πιθανή επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και πολλαπλασιάζει τα σενάρια των μελλοντικών εξελίξεων, στα οποία αναζητεί ρόλο και ο πρώην πρωθυπουργός.
