→Αφού ο Στ. Θεοδωράκης παρουσίασε σήμα και κόμμα, ήρθε η ώρα να παρουσιάσει και πολιτικό πρόγραμμα: ένα συμπίλημα «δημοφιλών» προτάσεων, δίχως ιδεολογικό πρόσημο και απαντήσεις στα καίρια ζητήματα
Του Νίκου Σβέρκου
«Μνημονιακός ή αντιμνημονιακός»; «Ευρώ ή δραχμή»; «Αριστερά ή Δεξιά»; Σύμφωνα με τους συντάκτες των θέσεων του Ποταμιού, τα ερωτήματα αυτά είναι λαθεμένα, αφού οδηγούν σε «συνθήματα που απλώς συντηρούν τις ιδεοληψίες του παρελθόντος». Με αυτή τη θεώρηση και το μότο «πολιτική για όλους» συνόδευσε το κόμμα του Στ. Θεοδωράκη τις θέσεις που δημοσιεύθηκαν χθες.
Το Ποτάμι ουσιαστικά θεωρεί διεφθαρμένο συνολικά το σημερινό πολιτικό σύστημα, λέγοντας ότι «οι θεσμοί έχουν αλωθεί από τα κόμματα και η διαφθορά είναι ακόμα παρούσα». Το κόμμα επιθυμεί παράλληλα ένα κράτος «μικρό αλλά όχι αδύναμο», το οποίο πρέπει να «εκλογικευθεί», και επισημαίνει ότι «στην Ελλάδα έχουμε γνωρίσει το κράτος-πατερούλη» ενώ «τώρα μαθαίνουμε και το κράτος τιμωρό». Το κόμμα προκρίνει μεταξύ άλλων τον περιορισμό των κομματικών επιχορηγήσεων κατά 50%, τη μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, τη μείωση των διακοπών Βουλής και τη λήψη μέτρων για τον περιορισμό «της σχετικής δαπάνη, της ρύπανσης και της γενικότερης όχλησης». Οσον αφορά δε το πώς θα ανακοπεί η ροή μαύρου χρήματος στα κόμματα, το Ποτάμι εκτιμά ότι η μόνη λύση είναι «να αποφασίσουμε ότι πρόωρες εκλογές δεν υπάρχουν».
Επιπρόσθετα προτείνει «μια κυβέρνηση είκοσι ανθρώπων» και για το χρέος προκρίνει την «περαιτέρω μείωση των επιτοκίων για τα διμερή δάνεια από τις χώρες τις Ε.Ε., καθώς και μία περαιτέρω μετακύλιση της αποπληρωμής». Χαρακτηρίζει δε το Μνημόνιο «καταρτισμένο σχετικά βιαστικά και χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν κάποιες ιδιαιτερότητες». Ως συγκεκριμένες προτάσεις για την ανακούφιση αυτών που έπληξε περισσότερο η κρίση αναφέρει τα «σχολικά γεύματα σε όλα τα δημοτικά σχολεία για όλους τους μαθητές», τη θέσπιση κουπονιού σε βρεφονηπιακούς σταθμούς (δημοτικούς ή ιδιωτικούς), τη «δωρεάν πρόσβαση όλων σε ένα βασικό πακέτο υπηρεσιών υγείας και την «πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος».
Το Ποτάμι υπερασπίζεται τη -νεοφιλελεύθερης κοπής- μείωση των εργοδοτικών εισφορών, καθώς «κάνουν ακριβό το κόστος εργασίας στις επιχειρήσεις και χαμηλό τον καθαρό μισθό» και προκρίνει τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς που «μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός άρα και μεγαλύτερο κέρδος για την κοινωνία». Παράλληλα, όμως, τάσσεται και υπέρ της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών. Πέραν αυτών υποστηρίζει ότι «χρειάζεται αποτελεσματική συνοριακή φύλαξη αλλά και φροντίδα για τους μετανάστες που ζουν στη χώρα», οι οποίοι θα πρέπει «να σέβονται τους νόμους της χώρας αλλά και κάποιες πανανθρώπινες αξίες», τάσσεται υπέρ του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, υποστηρίζοντας τον χωρισμό Εκκλησίας και κράτους.
Οσον αφορά τα προγράμματα των άλλων κομμάτων, το Ποτάμι αρκείται να σημειώσει: «Θυμάται κανείς τίποτα από τα γαλάζια Ζάππεια και τα πράσινα «λεφτά υπάρχουν»; [...] Ή είναι πρόγραμμα το κορώνα-γράμματα που παίζουν κάποιοι με το ευρώ ή τη δραχμή». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το πώς απαντά το κόμμα στην ερώτηση αν σκέφτεται το «πολιτικό κόστος»: «Οχι ακόμα. Είναι κίνδυνος όμως».
Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη απολαμβάνει τη μιντιακή στήριξη, με μεγάλες δημοσκοπικές εταιρείες να διεξάγουν, σύμφωνα με πληροφορίες, έρευνες, με σκοπό να ενισχυθεί το προφίλ του πρώην δημοσιογράφου. Χαρακτηριστικές είναι άλλωστε οι εναλλακτικές απαντήσεις στο ερώτημα για το πώς χαρακτηρίζουν οι ερωτώμενοι πολίτες τον Στ. Θεοδωράκη: «Ανεξάρτητος», «Τολμηρός», «Εχει νέες ιδέες για τη χώρα», «Θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός πολιτικός».
