Δεν είναι ούτε η πρωτοτυπία ούτε ο συνδυασμός θεάτρου-χορού στην περίπτωση του έργου του Αυγούστου Στρίντμπεργκ «Miss Τζούλια», που παρουσιάζεται σε μορφή φλαμένκο, αυτά που συναρπάζουν τον θεατή στο θέατρο Arroyo Nuevo. Είναι το πάθος του εμπνευστή και δημιουργού Σταύρου Λίτινα, επικεφαλής της ομάδας Arroyo Nuevo, που διοχετεύεται στον χώρο αγγίζοντας ακαριαία τις αισθήσεις μας ν’ ανοιχτούν και να ακολουθήσουν το νήμα της γνωστής σύγκρουσης φύλων και τάξεων. Η εύπορη δεσποινίς Τζούλια (Εύα Παρασκευοπούλου) ερωτεύεται τον υπηρέτη της Ζαν (Σταύρος Λίτινας), με όλα τα επακόλουθα που μπορεί να έχει μία τέτοια σχέση.

Παρακολουθούμε την Εύα Παρασκευοπούλου, καλοσχηματισμένη χορεύτρια, σε επιδέξιες ανακυκλώσεις των χεριών, χαρακτηριστικές του χορού φλαμένκο, και στιλάτες κάμψεις του κορμού (θα τις προτιμούσαμε κάπως βαθύτερες πίσω). Κινείται με άνετη φιλαρέσκεια κι ένα αίσθημα απροσδιόριστης αναμονής μέχρι τη στιγμή που ο Ζαν εισβάλλει στη σκηνή. Σταδιακά το τοπίο αλλάζει.

Τα δυναμικά «Τακονεάδος», η έκδηλη αρρενωπότητα σε κάθε του κίνηση, μαζί με τη σοφά μελετημένη σκηνοθεσία-χορογραφία του ίδιου του Λίτινα, τα στιγμιότυπα που εισάγουν τα στοιχεία της κυριαρχίας και του φόβου, οι περίτεχνες ερωτικές σκηνές, προκλητικές, έμπλεες πάθους, προσεχτικά όμως περιπλεγμένες ώστε να μη σοκάρουν, είναι από τα επιτεύγματα του σκηνοθέτη. Επιπλέον ο Λίτινας επιμελήθηκε με καλαισθησία τα σκηνικά, τα κουστούμια και με ιδιαίτερη ευόδωση τους φωτισμούς καθώς και την επιλογή των μουσικών κομματιών. Με ωραία εκφορά λόγου παρεμβάλλεται κατά διαστήματα η φωνή της Αντζελα Μπρούσκου.

● Μας ξάφνιασε ευχάριστα η νέα παραγωγή της «Νυχτερίδας» στη Λυρική σε σκηνοθεσία του Αλεξάνδρου Ευκλείδη. Με τα διασκεδαστικά κοστούμια της Αλεξίας Θεοδωράκη, το λιτό και ευέλικτο σκηνικό του Σωτήρη Στέλιου και προπάντων την ολοζώντανη κεφάτη χορογραφία της Μαρίας Κουσουνή, το έργο προσγειώθηκε με πολλή χάρη στην εποχή μας αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει έμπνευση όλα εξασφαλίζουν την επιτυχία.

Μίρκα Ψαροπουλου