→Η Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή φιλοδοξεί να συμβάλει στην αναγέννηση του κινήματος
Του Γιώργου Παγούδη
Να επανασυστήσει τον συνδικαλισμό στους εργαζομένους, να κερδίσει εκ νέου τη χαμένη εμπιστοσύνη, ειδικά των νεότερων γενιών, εμπνέοντας νέα κινήματα και οργανώνοντας τους αγώνες του εργαζομένου, είναι το στοίχημα που βάζει η Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή.
Είναι η νέα συνδικαλιστική παράταξη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αποτέλεσμα της συνδιάσκεψης που πραγματοποιήθηκε το διήμερο που πέρασε στο Cine-Κεραμεικός με στόχο, μεταξύ άλλων, τη συνένωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αφού, όπως τονίζουν, οι ειδικές μορφές στις σχέσεις εργασίας, που απειλούν με εξαφάνιση και τα τελευταία ίχνη εργατικών δικαιωμάτων, αφορούν και τους δύο τομείς.
Εκεί που πάνω από 600 σύνεδροι, εκπρόσωποι συνελεύσεων από όλη την Ελλάδα, συναντήθηκαν για τα γεννητούρια μιας παράταξης που φιλοδοξεί να συμβάλει στην αναγέννηση ενός συνδικαλιστικού κινήματος που δείχνει να πνέει τα λοίσθια, τουλάχιστον με τη μορφή που το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
Οι δραματικές αλλαγές στην εργατική νομοθεσία, τα φαινόμενα διαφθοράς που συμπαρέσυραν και τις παραδοσιακές παρατάξεις στην απαξία της συνείδησης των εργαζομένων και μια σειρά άλλοι λόγοι δείχνουν να έχουν απομακρύνει οριστικά από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα πλήθος εργαζομένων. Την ίδια ώρα, ειδικά αυτοί που βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος –άνεργοι και επισφαλώς εργαζόμενοι– συνήθως μένουν χωρίς εκπροσώπηση, αφού τα σωματεία, εξαντλημένα και εγκλωβισμένα από το ίδιο το καταστατικό τους, αδυνατούν ακόμα και να τους συμπεριλάβουν στις τάξεις τους.
To στοίχημα
Μπορεί λοιπόν μια νέα συνδικαλιστική παράταξη να απαντήσει πειστικά και να εμπνεύσει όλη αυτή τη νέα γενιά, και μάλιστα κάτω από τις δεδομένες δυσμενείς συνθήκες; Είναι μεγάλο «το στοίχημα» και δύσκολο να απαντήσει κανείς. Εκεί όμως στο Cine-Κεραμεικός αποτυπώθηκε και ξετυλίχθηκε όλο το δράμα των εργαζομένων στην Ελλάδα. Παρά τις απολύσεις, τις περικοπές μισθών, την ανασφάλιστη εργασία και άπειρα παραδείγματα εργοδοτικού ή και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, η αισιοδοξία ξεχείλισε.
Νέοι, ως επί το πλείστον, άνθρωποι από τα Χανιά έως τη Θεσσαλονίκη και βορειότερα και από τη Χίο ώς τα νησιά του Ιονίου διαβεβαίωναν ότι μπορεί να γίνει. Εκπροσωπώντας μικρά ή μεγαλύτερα πρωτοβάθμια σωματεία, πρωτοβουλίες ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων όχι μόνο περιέγραφαν τα εργασιακά δεινά αλλά και πρότειναν τρόπους αντιμετώπισης της παθογένειας που κυριαρχεί.
Οπως η πρωτοβουλία ανέργων από τη Θεσσαλονίκη, που αγωνίζεται για την ακύρωση των προστίμων σε ανέργους που επιβλήθηκαν λόγω επιβίβασης σε ΜΜΜ χωρίς εισιτήριο. Εκεί και μια ομάδα από τις καθαρίστριες που χειροκροτήθηκαν θερμά και επανειλημμένα από τους συνέδρους, εκεί και εκπρόσωποι εργαζομένων της ΕΡΤ να διαβεβαιώνουν ότι είναι δυνατόν το στοίχημα να κερδηθεί. Απομένει βέβαια να αποδειχτεί στην πράξη αυτή η δυνατότητα.
Ενδεικτικό του κλίματος που επικράτησε και το γεγονός ότι η επιλογή του Γενικού Συμβουλίου, που αποτελείται από 71 άτομα, επιτεύχθηκε ομόφωνα χωρίς να απαιτηθεί κάλπη, ενώ και ο κανονισμός λειτουργίας έγινε αποδεκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία με μόλις δύο ψήφους κατά και έξι λευκά.
