Δημοκρατική υποχρέωση
Εκφέροντας την άποψή μου ως πολίτη δημοκρατικής χώρας για τις επικείμενες εκλογές (Μάιο), αν θέλουν οι πολίτες, ας λάβουν υπ’ όψιν τους και ας συνεκτιμήσουν τα παρακάτω:
1. Οι μεγάλες δυνάμεις εξυπηρετούν κυρίως τα συμφέροντά τους. Ετσι το 1682 η χριστιανική Γαλλία του Λουδοβίκου ΙΔ΄ συμμάχησε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 1683 στη 2η Πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους οι Γάλλοι δεν βοήθησαν (Prinz Eugen, «Birgit Schwaner», Metroverlag EU, 2010). Το 1882, επίσης, οι Βρετανοί δεν δίστασαν να καταστρέψουν με ναυτικό βομβαρδισμό την Αλεξάνδρεια και να προσαρτήσουν την Αίγυπτο, διότι θέλανε γεωπολιτικά τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ (David Abulaf, «The Great Sea», εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 2012). Σήμερα τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία μάλλον επιβεβαιώνουν την παραπάνω άποψη («Εφ.Συν.», 4/3/2014, εκπομπή ΤV Alpha, 3/3/2013, «Kurier» 21/2/2014 κ.λπ.).
2. Οι οικονομική κατάσταση του λαού δεν είναι καλή, διότι το 23,1%, ήτοι 2.535.000 Ελληνες, διαβιώνει κάτω από το όριο της φτώχειας («Εφ.Συν.», 28/2 και 1-2/3/2014, «Δημοκρατία», 28/2/2014). Αυτό συνέβη καθ’ όσον αποκαλύπτονται τα εξής:
α) Οι μίζες για εξοπλιστικά προγράμματα ξεπερνούν κάθε φαντασία, δεδομένου ότι στα ΜΜΕ αναφέρονται: «Οι μίζες του αιώνα κ.λπ.» («Θέμα», 2/2/2014) και «Εφαγαν αντισταθμιστικά 5,7 δισ. €. Πώς στήθηκε η φάμπρικα α λα ΜΚΟ…» («Θέμα», 2/3/2014).
β) Οι Ολυμπιακοί Αγώνες κοστολογήθηκαν το 1996 με την ανάληψή τους περίπου 3 δισ. € και το 2014 μάς είχαν κοστίσει 14 δισ.
γ) Οι λίστες δεν ελέγχονται επαρκώς, ώστε να πληρώσουν οι μεγαλοφοροφυγάδες, αλλά ο έλεγχος καρκινοβατεί.
δ) Και το μεγάλο φαγοπότι του δημοσίου χρήματος ολοκληρώνεται με αρκετές ΜΚΟ καθ’ όσον στα ΜΜΕ αναγράφονται: «Από κονδύλια υπουργείου (σε 2 χρόνια) δόθηκαν 400.000.000 € σε ΜΚΟ με αμφισβητούμενο πέρας έργου ανάθεσης» («Εφ.Συν.» 28/5/2013). «Εθελοντική διαφθορά» («Καθημερινή» 21/2/2014) «Ποιες ΜΚΟ δείχουν την αγία οικογένεια» (Παραπολιτικά 22/2/2014) και «Ατελείωτος ο λογαριασμός του αμαρτωλού παρελθόντος. Ελεγχόμενες ΜΚΟ, Μέγαρο Μουσικής…» («Free Sunday» 23/2/2014) κ.λπ. κ.λπ.
Και ενώ η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος επί δεκαετίες θέριεψε, σε δημοσίευμα ανώτατου έγκριτου δημόσιου λειτουργού αναφέρεται: «Κόψτε τα αντισυνταγματικά και σαθρά έξοδα [...] τα οποία κοστίζουν στο δύσμοιρο ελληνικό Δημόσιο περί τα 7 δισ. € κατ’ έτος. Είναι ιδίως αυτά…» (Καθ. 27/2/2014). Το πολιτικό σύστημα ανέχθηκε τα παραπάνω και θα κριθεί και γι’ αυτό. Και τούτο διότι, καίτοι ανήκουμε για 30 χρόνια στην Ε.Ε., δεν εφαρμόζουμε τα ίδια όπως π.χ. ο π. πρόεδρος της Γερμανίας παρεπέμφθη, πριν υποχρεωθεί σε παραίτηση μετά από 20 μήνες θητείας του, στη Δικαιοσύνη για δωροληψία ύψους 720 € λόγω φιλοξενίας και αθωώθηκε («Καθημερινή», 28/2/2014).
3. Οι μικροαστοί, μεσοαστοί και μερίδα μεγαλοαστών επωμίσθηκαν κυρίως το φορολογικό βάρος για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος διότι:
α) Τα στοιχεία του οικονομικού έτους 2012 επιβεβαιώνουν την ανισοκατανομή των βαρών. Ετσι, οι μισθωτοί πλήρωσαν φόρους 69 δισ. € και οι κατηγορίες ελευθέρων επαγγελματιών, επιτηδευματιών και εμπόρων μόλις 9,9 δισ. € και 2,5 εκατ. Ελληνες δήλωσαν μηδενικό εισόδημα ή εισόδημα έως 10.000 € («Καθημερινή», 23/2/2014).
β) Επί πλέον υπέστησαν μειώσεις μισθών, συντάξεων έως 40%-50% και εφάπαξ έως 37%.
γ) Τα χαράτσια και οι νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων (που δεν γνωρίζουμε τι τελικά συμβαίνει με τον αντισυνταγματικό νόμο του 2011) πλήττουν και αυτούς.
δ) Το κοινωνικό κράτος υποβαθμίζεται. Στα ΜΜΕ αναφέρονται διάφορα που στοιχειοθετούν την υποβάθμιση αυτή, ενώ ο Παν/νιος Ιατρικός Σύλλογος σε ανακοίνωσή του αναφέρει: «Ο υπουργός Υγείας εξακολουθεί να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την πλήρη διάλυση του δημόσιου συστήματος…» («Εφ.Συν.», 4/3/2014) και
ε) Η ανεργία που επίσημα έφθασε το 28% («Δημοκρατία», 4/3/2014) τους αποτελείωσε.
Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο λαός εκτός των φοροφυγάδων και των κοινώς αποκαλουμένων λαμόγιων που ευημερούν (ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, όπως λέει η παροιμία), υποφέρει και αγανακτεί. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης που ομολογουμένως έχουν αρχίσει να αποδίδουν κατά τη γνώμη μου είναι αναιμικές και όχι καταιγιστικές. Οδεύουμε λοιπόν στις διττές εκλογές με «Απογοήτευση από όλα τα κόμματα» («Εφ.Συν.» 13/2/2014). Επιπρόσθετα, αναφέρεται στα ΜΜΕ ότι «Το σύστημα εξουσίας [...] βέβαια το μόνο που καταφέρνει είναι να ανακυκλώνει την κρίση» («Βήμα», 13/11/2013) και έτι περαιτέρω «το πολιτικό σύστημα απογοητεύει όταν ανακυκλώνει φθαρμένα υλικά ή αμιγώς κομματικά πρόσωπα ως υποψηφίους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση» («Καθημερινή», 13/2/2014), για να ολοκληρώσει με το κύριο άρθρο της η εφημερίδα, που αναφέρει: «Ανατρέχοντας στο παρελθόν θα δούμε ότι ο βίος και η πολιτεία των περισσοτέρων δημάρχων ουδέποτε υπήρξαν αντικείμενο επαίνου. Αντίθετα, πολλάκις κατηγορήθηκαν για αδικήματα [...] εδραίωσαν την εκτίμηση ότι ο χώρος της λεγόμενης Τοπικής Αυτοδιοίκησης γέμει σκανδάλων» («Βήμα», 2/3/2014).
Είναι φυσικό οι πολίτες να είναι προβληματισμένοι και να διερωτώνται τι θα ψηφίσουν στις εκλογές τον Μάιο, πλην όμως κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποφευχθεί αυτό, που αναφέρει ο Γ. Σταματόπουλος «[...] Αλλά και αυτή είναι η πολιτική και είμαστε άξιοι της μοίρας μας, μεταθέτουμε όμως τις ευθύνες μας στους διεφθαρμένους κυβερνήτες και σαν τον Φρόιντ καθαρίσαμε με τη συνείδησή μας» («Εφ.Συν.», 13/2/2014).
Δρ Γεώργιος Τσαρμακλής
τ. συντονιστής δ/ντής ΕΣΥ
τ. δ/ντής Ιατρ. Υπηρεσίας ΕΣΥ
