Ο Ν. Χρυσόγελος ανακοίνωσε ευρωψηφοδέλτιο, ενώ οι πρώην σύντροφοί του τον εγκαλούν ότι «οι προφάσεις που χρησιμοποιεί για την αποχώρησή του είναι ξένες με τις ανάγκες των πολιτών»

→Στελέχη του κόμματος όπως ο Μιχάλης Τρεμόπουλος κρατούν χαμηλούς τόνους και εκφράζουν την ελπίδα να «ξαναβρεθούν» τα δύο μέρη σε κάποιο σχήμα συνεργασίας

Του Τάσου Τσακίρογλου

Αποκλίνουσες πολιτικές πορείες και, ως φαίνεται, διαφορετικές ιδεολογικές αναζητήσεις ακολουθούν από εδώ και στο εξής τα δύο στρατόπεδα που προέκυψαν από την κρίση προσανατολισμού στους Οικολόγους Πράσινους, με αποκορύφωμα την αποχώρηση από το κόμμα, στο πρόσφατο έκτακτο συνέδριο, του Νίκου Χρυσόγελου. Ο ευρωβουλευτής προχώρησε την Παρασκευή στην ανακοίνωση νέας ευρωλίστας υπό τον τίτλο «ΠΡΑΣΙΝΟΙ-αλληλεγγύη, δημιουργία, Οικολογία».

Τα πρώτα ονόματα

Μεταξύ των πρώτων ονομάτων που παρουσιάστηκαν είναι το στέλεχος του μεταναστευτικού κινήματος και δημοσιογράφος Μοάβια Αχμέντ, η ακτιβίστρια κατά των βασανιστηρίων και αντιστασιακή Μαρία Πίνιου-Καλλή, η εκδότρια Κάτια Λεμπέση και ο αριστούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δραστήριος σε θέματα Ανεξάρτητης Διαβίωσης των ΑμεΑ, Στέλιος Κυμπουρόπουλος. Μία ημέρα νωρίτερα ο Ν. Χρυσόγελος είχε δηλώσει: «Αποχωρώ από τους Οικολόγους Πράσινους για ηθικούς και πολιτικούς λόγους, γιατί βλέπω να απαξιώνεται η ποιοτική δουλειά ετών από εκατοντάδες ενεργά άτομα στην κοινωνία και τους θεσμούς από μια μικρή μειοψηφία, που με ίντριγκες, μηχανισμούς και πελατειακές σχέσεις έχει οδηγήσει το κόμμα ένα βήμα πριν τη διάλυση».

Σε ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων κατηγορεί τον Νίκο Χρυσόγελο ότι επιλέγει με αβάσιμα επιχειρήματα να εγκαταλείψει το κόμμα, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές. «Οι προφάσεις που χρησιμοποιεί για την αποχώρησή του είναι ξένες με τις ανάγκες των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι στη μακροσκελή επιχειρηματολογία του δεν αναφέρει ούτε μία διαφοροποίηση από τις πολιτικές προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων. Η Πολιτική Οικολογία παραμένει ζωντανή και ενωμένη στα κινήματα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν είναι ιδιοκτησία κανενός στελέχους. Ανήκουν στους πολίτες» σημειώνει.

Ο επικεφαλής της ευρωλίστας από το εσωκομματικό δημοψήφισμα, Βαγγέλης Πισσίας, μιλώντας στην «Εφ.Συν.» τονίζει ότι το μοντέλο που επιθυμεί να οικοδομήσουν δεν είναι ένα «κόμμα-Γραφείο Τύπου», που απλώς θα εκδίδει ανακοινώσεις για το Περιβάλλον, αλλά ένα κόμμα της Πολιτικής Οικολογίας με έντονη συμμετοχή στα κινήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος πρωτοστατεί στο κίνημα κατά της καταστροφής των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο και χθες ήταν από τους κεντρικούς ομιλητές στην εκδήλωση στο Αρκάδι της Κρήτης. Μάλιστα συζητείται το επόμενο βήμα αντίστασης να γίνει στη θάλασσα, πιθανώς με στολίσκο πλοίων που θα συγκροτήσουν δήμοι και κινήματα μαζί με το Συντονιστικό.

Αντίστοιχη κινητοποίηση σχεδιάζεται και για το θέμα της εξόρυξης υδρογονανθράκων σε διάφορες θαλάσσιες περιοχές της χώρας, για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Στο εκλογικό πεδίο, μέρος των ονομάτων των υποψηφίων για την ευρωλίστα, τα οποία θα συμπληρώσουν όσους έχουν ήδη εκλεγεί, θα αποφασιστεί στο Πανελλαδικό Συμβούλιο το Σαββατοκύριακο και θα ανακοινωθεί στις αρχές Απριλίου.

Παρ’ ότι ο διχασμός του κόμματος μετά την αποχώρηση Χρυσόγελου είναι δεδομένος, ορισμένα στελέχη, μεταξύ των οποίων και ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, υποψήφιος για την Περιφέρεια της Κ. Μακεδονίας, ο οποίος παραμένει στο κόμμα, κρατούν χαμηλούς τόνους και εκφράζουν την ελπίδα να «ξαναβρεθούν» τα δύο μέρη σε κάποιο σχήμα συνεργασίας.

Αιχμηρή κριτική

Ωστόσο, ο ίδιος περιλαμβανόταν σ’ εκείνους που άσκησαν αιχμηρή κριτική στον Βαγγ. Πισσία για ατζέντα ξένη προς τους Ο.Π., αλλά και σύμπραξη με τα πρώην μέλη της ΠΑΣΠ που προσχώρησαν στο κόμμα εσχάτως, προκειμένου να το ελέγξουν.

Σε κάθε περίπτωση, στη βάση της εσωκομματικής αντιπαράθεσης βρίσκεται η εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα διαπάλη για τον πολιτικό προσανατολισμό και τις συμμαχίες, θέμα που ταλανίζει και τους Ευρωπαίους Πράσινους.

Η σχετική συζήτηση αφορά τη Σοσιαλδημοκρατία, τον Φιλελευθερισμό, αλλά και τη Ριζοσπαστική Αριστερά, πόλους προς τους οποίους φαίνεται ότι προσανατολίζονταν διάφορες τάσεις του κόμματος.