Σπουδαίος νεοελληνιστής, συγκριτολόγος, καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Γιώργος Βελουδής, ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το έργο του Διονυσίου Σολωμού και του Γιάννη Ρίτσου, πέθανε την Παρασκευή, σε ηλικία 79 ετών, έπειτα από 15ήμερη νοσηλεία στην Κλινική Αθηνών στα Εξάρχεια. Ανθρωπος ιδιόρρυθμος και μοναχικός, δυστυχώς δεν είχε κοντά του συγγενείς και φίλους στις τελευταίες του στιγμές. Ευτυχώς οι γιατροί του νοσοκομείου είχαν την ευαισθησία και την ετοιμότητα να ειδοποιήσουν τις εκδόσεις Πατάκη, όπου ο Βελουδής είχε εκδώσει ορισμένες από τις μελέτες του, και ο οίκος επικοινώνησε με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το οποίο μερίμνησε για την κηδεία του.
Γεννημένος στην Αθήνα τo 1935, σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας, Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας στο Μόναχο, όπου δίδαξε για πολλά χρόνια. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1983, με γνωστικά αντικείμενα τη νεοελληνική και τη συγκριτική γραμματολογία.
Οι πρώτες μελέτες του στη Γερμανία επικεντρώθηκαν στη λογοτεχνική παραγωγή και την πνευματική δραστηριότητα των Ελλήνων κατά τον 17ο αιώνα, στη δράση των Ελλήνων τυπογράφων στη Βενετία, στις επιδράσεις της γερμανικής λογοτεχνίας στην ελληνική. Τα πρώτα του έργα στα γερμανικά είναι: «Der neugriechische Alexander Tradition in Bewahrung und Wandel», 1968 (Οι νεοελληνικές τύχες του «Μυθιστορήματος του Αλεξάνδρου»), «Jakob Phillip Fallmerayer und die Entstehung des neugriechischen Historismus», 1970 (Ο Jakob Phillip Fallmerayer και η γένεση του ελληνικού ιστορισμού, 1982, Mνήμων) κ.ά.
Δυναμική προσωπικότητα, με ακλόνητες απόψεις στο ερευνητικό του έργο και αιχμηρό λόγο, έδινε με τα κείμενά του τροφή για συζητήσεις στους επιστημονικούς κύκλους. Δημοσίευσε σε λογοτεχνικά περιοδικά («Αντί», «Διαβάζω», «Νέα Εστία», «Πόρφυρας» κ.ά.) και σε αθηναϊκές εφημερίδες («Το Βήμα», «Η Καθημερινή», «Ριζοσπάστης» κ.ά.). Ηταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας και του περιοδικού της «Σύγκριση/Comparaison» και εξέδωσε τα πρώτα ελληνικά εγχειρίδια θεωρίας της λογοτεχνίας.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρθηκε για τον εθνικό μας ποιητή και για το βιβλίο του «Διονύσιος Σολωμός. Ρομαντική ποίηση και ποιητική» (1989, Γνώση), τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο κριτικής-δοκιμίου. Κορυφαία θεωρούνται τα έργα του: «Διονύσιος Σολωμός “Στοχασμοί” στους Ελεύθερους Πολιορκισμένους» (1997, Περίπλους), «Κριτικά στον Σολωμό» (2000, Δωδώνη), «Ο Σολωμός των Ελλήνων» (2004, Πατάκης).
Ο Γ. Βελουδής ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με το έργο του Γ. Ρίτσου δίνοντας καρπούς τις μελέτες «Γιάννης Ρίτσος. Προβλήματα μελέτης του έργου του» (1983, Κέδρος), «Προσεγγίσεις στο έργο του Γιάννη Ρίτσου» (1984, Κέδρος) κ.ά. Το πολύπλευρο, πολυάριθμο έργο του περιλαμβάνει ακόμα θέματα Γραμματολογίας, προσεγγίσεις στον Κ. Χατζόπουλο και στον Κ. Βάρναλη, μεταφράσεις Μπρεχτ, Χάινριχ Μπελ, Χέγκελ κ.ά.
