Η Αστυνομία εκκένωσε χτες τα ξημερώματα το αμαξοστάσιο του μετρό, χωρίς επεισόδια αφού οι εργαζόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση. Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης
Του Μάνου Τσαλδάρη
Αιφνιδιασμός είναι η λέξη που μπορεί να περιγράψει τη χθεσινή επέμβαση των αστυνομικών και εισαγγελικών αρχών στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια, η οποία ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα μισάωρο, χωρίς να σημειωθεί ιδιαίτερη ένταση.
Αρχικά αιφνιδιάστηκαν οι σαράντα εργαζόμενοι που αποτελούσαν το προσωπικό ασφαλείας και οι λιγοστοί συνδικαλιστές που βρίσκονταν στις εγκαταστάσεις του αμαξοστασίου όταν είδαν, από τη μία το πρωί, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις να καταλαμβάνουν «στρατηγικές» θέσεις πέριξ του αμαξοστασίου και να κινούνται γύρω στις 3.30, καθώς εκτιμούσαν ότι η επέμβαση των δυνάμεων θα γινόταν γύρω στις πέντε τα ξημερώματα, όταν ξεκινούν συνήθως οι προετοιμασίες για την έξοδο των συρμών.
Δέκα λεπτά αργότερα, όμως, οι αστυνομικοί έσπασαν την αλυσίδα της εισόδου στον Κηφισό και παρουσία εισαγγελικού λειτουργού μπήκαν στο κτίριο. Ηταν η σειρά τού επικεφαλής των αστυνομικών και του εισαγγελέα να αιφνιδιαστούν όταν είδαν τους σαράντα εργαζόμενους με τα ειδικά φωσφορούχα γιλέκα να επιτηρούν και να ελέγχουν μηχανήματα, φωτισμό και γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος. «Τι κάνετε εσείς εδώ;» ρώτησε έκπληκτος ο εισαγγελέας και όταν του εξήγησαν ότι διατηρούσαν τα συστήματα στα αναγκαία επίπεδα, καχύποπτα διατύπωσε την επόμενη ερώτηση: «Και πού είναι οι ομάδες κρούσης σας;»
Οι εργαζόμενοι όμως του απάντησαν ότι δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν με κανέναν. Οι μόνες που αντέδρασαν ήταν δύο γυναίκες από το κίνημα της «Σπίθας», ενώ μία από αυτές δέχτηκε από ένα άνδρα των ΜΑΤ μια δυνατή κλοτσιά που την έστειλε στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.
Στο μεταξύ, στην αποκλεισμένη περιοχή, ήρθαν αλληλέγγυοι και εκπρόσωποι εργαζομένων από τα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ με το πρώτο φως της ημέρας κατέφθασαν και οι πρώτοι εργαζόμενοι που είχαν πάρει τα φύλλα πορείας της επίταξης και ώς το μεσημέρι είχαν συγκεντρωθεί περίπου σαράντα άτομα, τα οποία παρέμεναν στο προαύλιο του αμαξοστασίου.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
Του Γιώργου Κατρούγκαλου*
«Αντισυνταγματική η επιστράτευση»
«Είναι προφανώς αντισυνταγματική η επιστράτευση. Το άρθρο 22, παράγραφος 4 του Συντάγματος ορίζει ότι η επιστράτευση μπορεί να επιβληθεί μόνο για να αντιμετωπιστεί θεομηνία ή έκτακτη ανάγκη σχετική με τη δημόσια υγεία. Είναι προφανές ότι η περίπτωση η συγκεκριμένη δεν εμπίπτει στις δύο αυτές προϋποθέσεις και επομένως η επίταξη των υπηρεσιών των απεργών είναι αντισυνταγματική. Συνιστά επομένως υποκρισία να γίνεται από την κυβέρνηση επίκληση και ανάγκη τήρησης της νομιμότητας όταν η ίδια καταπατά, και μάλιστα με βάναυσο τρόπο, το Σύνταγμα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια προσπάθεια συγκρότησης σε συμβολικό επίπεδο ενός εχθρού που θα κινητοποιήσει αντανακλαστικά κοινωνικού αυτοματισμού για να πλήξει στην ουσία το δικαίωμα στην απεργία και την κοινωνική αντίδραση στην αδικία».
*Συνταγματολόγος, καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Του Γιώργου Χ. Σωτηρέλη*
«Η αναγκαστική εργασία απαγορεύεται»
«Η επιλογή της κυβέρνησης να απαντήσει στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ με την «επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών» των εργαζομένων είναι δυστυχώς μια εξαιρετικά ατυχής, από συνταγματική άποψη, επιλογή. Το Σύνταγμα θέτει με σαφέστατο τρόπο τις σχετικές προϋποθέσεις, ορίζοντας στην παρ. 4 του άρθρου 22 τα εξής:
«Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών (…) για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».
Είναι προφανές, με βάση τη διάταξη αυτή (την οποία ουσιαστικά επαναλαμβάνει ο ισχύων νόμος 3536 του 2007), ότι στην περίπτωση της επίμαχης απεργίας όχι μόνον δεν συντρέχει καμία από τις ανωτέρω προϋποθέσεις αλλά ούτε καν καταλείπεται περιθώριο για προσχηματική, έστω, επίκλησή τους (όπως έγινε –ιδίως όσον αφορά τη «δημόσια υγεία»– σε πολλές από τις προηγούμενες περιπτώσεις που αποφασίστηκε κάτι ανάλογο). Πρόκειται λοιπόν για ένα κατάφωρα αντισυνταγματικό μέτρο, όσες ερμηνευτικές ακροβασίες και αν επιστρατευθούν, και ως εκ τούτου μόνον σαν σουρεαλιστικοί μπορούν να εκληφθούν οι σχετικοί κυβερνητικοί βερμπαλισμοί περί υπεράσπισης της νομιμότητας…»
…………………………………………………………………………………………………………………………
Φρόντισε ο κοινωνικός αυτοματισμός
Του Δημήτρη Αγγελίδη
H κυρία Κατερίνα, 54 χρόνων, συμβολαιογράφος, παίρνει το μετρό από την πρώτη μέρα λειτουργίας του και ξέρει καλά πόσες απεργίες έχουν κάνει αυτοί οι εργαζόμενοι. Ετσι μας είπε χθες το απόγευμα στην αποβάθρα της κόκκινης γραμμής, στον σταθμό του Συντάγματος, δύο ώρες μετά το άνοιγμα του σταθμού. Ξέρει και άλλα: «Τελικά, όλες αυτές οι απεργίες που κάνανε ήταν για να πάρουν όλα αυτά τα επιδόματα που πήρανε. Τα οποία κατά την άποψή μου δεν τα αξίζουν. Για ποιο λόγο; Γιατί να παίρνουν αυτοί, και να μην παίρνουν άλλοι;» Δίπλα, μια άλλη επιβάτις, που μοιάζει γύρω στα 35, παρεμβαίνει: «Γιατί να μην πάρουν δηλαδή; Δουλεύουν με 900 βολτ, κάτω από τη γη. Και δεν πήραν επιδόματα».
Ομως, η κυρία Κατερίνα ξέρει τι είναι επικίνδυνο και ανθυγιεινό επάγγελμα. «Δεν μου λέτε κάτι; Οι γιατροί. Εχετε πάει σε μια εφημερία του “Ευαγγελισμού”; Θα δείτε τι σημαίνει επικίνδυνο και ανθυγιεινό επάγγελμα». Απορεί η συνεπιβάτις: «Αυτοί εδώ δηλαδή δεν έχουν κίνδυνο;» «Οχι βέβαια». «Δεν τους πιάνει το ρεύμα;». «Οχι. Δουλεύουν στις καλύτερες συνθήκες εργασίας». Ο συρμός ήρθε, οι λιγοστοί επιβάτες που πρόλαβαν να μάθουν τα νέα μπαίνουν. Ανακουφισμένοι που μπορούν να μετακινηθούν. Και κάποιοι, όπως η κυρία Κατερίνα, δικαιωμένοι. Η ζωή της επανήλθε στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Των εργαζομένων στο μετρό πάλι όχι. Αλλά η κυρία Κατερίνα ξέρει. Εχει φροντίσει γι' αυτό ο κοινωνικός αυτοματισμός.
