35 ΜΑΤατζήδες επιχείρησαν να βγάλουν από το κτίριο του ΥΠΟΙΚ 4 καθαρίστριες. Τις χτύπησαν σαν αφηνιασμένοι. Εκείνες όμως ατσαλώνονται από την καταστολή
Του Γιάννη Μπασκάκη
«Εγώ τρόμαξα. Οταν μπήκαν μέσα και τους είδα να φοράνε τα κράνη τους και τις ασπίδες τους, τρόμαξα. Λέω, τώρα εδώ πέρα δεν θα βγούμε ζωντανές από τα χέρια τους. Και ήταν τέτοια η λύσσα τους όταν μας έπιαναν και μας έβγαζαν έξω που δεν υπολόγιζαν τίποτα. Ηταν αφηνιασμένοι!».
Επικοινωνήσαμε με την Δέσποινα Κωστοπούλου, ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο του «Ευαγγελισμού» με μώλωπες και κάκωση στο δάχτυλο. Είναι μία από τις 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και οι οποίες δέχτηκαν χθες την ωμή βία των ΜΑΤ. Η βία ήταν για άλλη μια φορά η απάντηση της κυβέρνησης απέναντι σε εκείνους που διεκδικούν το αυτονόητο: το δικαίωμά τους στην εργασία.
«Ολες με μώλωπες είμαστε»
Ολα ξεκίνησαν όταν οι καθαρίστριες συγκεντρώθηκαν έξω από το υπουργείο Οικονομικών, όπου φώναξαν συνθήματα και ζήτησαν συνάντηση με τον υπουργό Γιάννη Στουρνάρα. Στη συνέχεια ενημερώθηκαν ότι τετραμελής αντιπροσωπεία θα μπορούσε να συναντήσει τον διευθυντή του υπουργικού γραφείου. Κι ενώ μπήκαν στο κτίριο, πληροφορήθηκαν ότι το ραντεβού τους θα αναβαλλόταν για την επόμενη μέρα.
Οι καθαρίστριες θεώρησαν την αντιμετώπιση αυτή εμπαιγμό και αποφάσισαν να παραμείνουν στο κτίριο φωνάζοντας συνθήματα έως ότου πραγματοποιηθεί το ραντεβού. «Ωσπου κάποια στιγμή μπήκανε μέσα 35 ΜΑΤατζήδες για να βγάλουν έξω 4 γυναίκες. Κι εμείς αντισταθήκαμε. Εγώ πιάστηκα από τα κάγκελα, απ’ όπου προσπαθούσαν να με ξεκολλήσουν, ενώ άλλες συναδέλφισσες τις πήραν σηκωτές. Μας βγάλανε έξω κακήν κακώς. Ολες με μώλωπες είμαστε και με κακώσεις», λέει στην «Εφ.Συν.» η Ευαγγελία Αλεξάκη. «Το πώς μας έβγαλαν δεν θέλει κανείς να το ξέρει. Πραγματικά σαν τσουβάλι. Εμένα με σήκωσαν στον αέρα, ενώ μας χτυπούσαν με τις ασπίδες και μας κλοτσούσαν.
»Οι κλοτσιές μ’ εκείνες τις μπότες που φοράνε είναι πολύ χειρότερες απ’ ό,τι με τα κλομπ», συμπληρώνει η κ. Κωστοπούλου, σύμφωνα με την οποία η επίθεση που δέχτηκαν έγινε προκειμένου ο Κ. Χατζηδάκης, ο οποίος βρισκόταν στο υπουργείο Οικονομικών, να βγει έξω χωρίς να τις συναντήσει. «Ακούσαμε τους αστυνομικούς να λένε “καθαρίστε τον χώρο, θα κατέβει ο Χατζηδάκης”», αναφέρει.
Καταδικάζονται στην ανεργία
Η διαθεσιμότητα των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ λήγει στις 18 Μαΐου, ανήμερα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Καταδικάζονται στην ανεργία ενώ έπαιρναν μισθό 500 ευρώ. «Εχουμε πάρει τα ιδιωτικά συνεργεία τηλέφωνο για να βρούμε δουλειά και ξέρετε τι μας απαντάνε; “Μέχρι 40 ετών, κυρίες μου, μπορείτε να δουλέψετε εδώ”. Ολες είμαστε πάνω από 45 μέχρι 60», μας λέει η κ. Αλεξάκη και προσθέτει:
«Επιδιώξαμε να κλείσουμε ραντεβού και πάθαμε αυτό που πάθαμε. Οποιος σηκώνει κεφάλι να αντισταθεί σ’ αυτά που γίνονται, μπαίνουν τα ΜΑΤ μπροστά, η καταστολή, η βία, για να μαζευτεί ο κόσμος μέσα στο σπίτι. Αλλά οι καθαρίστριες δεν πρόκειται να μαζευτούνε. Δεν έχουνε καταλάβει πόση δύναμη κρύβουν οι καθαρίστριες μέσα τους!»
Τη βία των ΜΑΤ καταδίκασε η Ομοσπονδία των Εφοριακών.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Τα σκουπόξυλα νίκησαν τα κλομπ
Οι καθαρίστριες δεν είναι απλώς γυναίκες που κακοποιούνται άγρια από τις δυνάμεις καταστολής, αλλά εργαζόμενες που διεκδικούν τις δουλειές τους. Και μάλιστα με συνδικαλιστικές μεθόδους άλλοτε κλασικές, άλλοτε ευρηματικές και πάντως απολύτως επιτυχημένες επικοινωνιακά, αφού ανάγκασαν ακόμα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ να «καλύψουν» το θέμα τους.
Αξιοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Οταν δημοσιογράφος μεγάλου καναλιού τις χλεύασε δημόσια, εξαπολύθηκε από χιλιάδες ανθρώπους μια tweet storm υπεράσπισης των κοριτσιών με τις σκούπες. Εδώ κι επτά μήνες καταφέρνουν να βρίσκονται καθημερινά έξω από το υπουργείο Οικονομικών: παρά τα πενιχρά οικονομικά τους, μαζεύουν χρήματα για να καλύπτουν τα εισιτήρια των συναγωνιστριών τους από όλη την Ελλάδα κι έχουν φτιάξει ένα τεράστιο δίκτυο αλληλεγγύης που τους προσφέρει «από μια γωνίτσα στον καναπέ του σαλονιού μέχρι ένα πιάτο φαγητό» για τις μέρες της φιλοξενίας.
Οργανώνουν συμβολικές καταλήψεις, πορεύονται με τις σκούπες και τα φαράσια τους. Εφαρμόζουν μεθόδους παθητικής αντίστασης και, παρ’ όλο που τρώνε το ξύλο της χρονιάς τους, αφοπλίζουν τους κρανοφόρους με μόνο όπλο τη γλώσσα: «Θα μπορούσα να είμαι μάνα σου». Ετοιμάζουν τη δική τους δομή αλληλεγγύης για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε τρόφιμα και φάρμακα.
Ντίνα Δασκαλοπούλου
