Της Εφης Μαρίνου
Ενας ακόμα χώρος προστέθηκε στον αθηναϊκό θεατρικό χάρτη. Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων στην Κυψέλη (Κύπρου 91Α και Σικίνου). Κι αν το «τεχνολογικό» όνομά του ξαφνιάζει, ταιριάζει στην ιστορία του. Ξεκίνησε σαν ένα ακόμα μαγαζί του Αντώνη Βαγιού, του μερακλή ιδιοκτήτη κοσμικών κέντρων μερικές δεκαετίες πριν, ανάμεσά τους και ο περίφημος «Παπαγάλος» από τον οποίο πέρασαν δεκάδες ονόματα του ελαφρού και λαϊκού τραγουδιού.
Το 1973 παραχώρησε το μαγαζί της οδού Κύπρου στον γιο του, ο οποίος το μετέτρεψε σε κατάστημα πώλησης και επισκευής τηλεοράσεων. Ηταν η εποχή που άρχισαν να καταφτάνουν οι πρώτοι τηλεοπτικοί δέκτες στην Ελλάδα. Το ονόμασε Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, όνομα, ομολογουμένως, με κύρος. Τα χρόνια πέρασαν κι ήρθε τώρα μια τρίτη γενιά ιδιοκτητών να επιχειρήσει στον χώρο τις δικές της «επισκευές».
Μια ομάδα τολμηρών τριαντάρηδων, η ηθοποιός Φωτεινή Μπάνου, ο συγγραφέας Δημήτρης Αλεξάκης (γιος του Βασίλη Αλεξάκη), η θεατρολόγος Τέτα Αποστολάκη και ο κοινωνιολόγος Αρης Ασπρούλης μπήκαν στο εγκαταλειμμένο μαγαζί και το μεταμόρφωσαν σε χώρο τέχνης.
«Αν βάλεις στο google το λήμμα «Κέντρο Ελέγχου Τηλοράσεων» θα βγάλει ένα σωρό περίεργα πράγματα, κυρίως… στρατιωτικής προελεύσεως», λέει η Φωτεινή Μπάνου, εγγονή του Αντώνη Βαγιού. «Στον θείο μου, τότε επί χούντας, είχαν έρθει στο μαγαζί ρωτώντας τι σημαίνει το όνομά του και τι συμβαίνει εδώ.
Εμείς, όμως, έμμεσα εκπληρώσαμε το όνειρο του παππού μου. Αυτός έφτιαξε το μαγαζί για να μπαίνει μέσα κόσμος και να διασκεδάζει -με κουζίνα, βέβαια. Κι εμείς θα έχουμε τη δικιά μας «κουζίνα» στον κάτω χώρο, αλλά και στο πατάρι. Αλλά θα προετοιμάζουμε πράγματα της τέχνης».
«Πριν από δύο χρόνια, μπαίνοντας στον άδειο, σκοτεινό χώρο είδαμε την ταμπέλα «Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων» και είπαμε ότι με κάποιο τρόπο κάτι θα την κάνουμε», λέει ο Δ. Αλεξάκης. «Σκεφτήκαμε διάφορα ονόματα, αλλά το παλιό όνομα, αν και όχι χαριτωμένο, άντεχε πολύ. Το κρατήσαμε».
Το παλιό εγκαταλειμμένο εργαστήρι ξανάνοιξε ύστερα από δεκαπέντε χρόνια. Η φιλοδοξία της ομάδας προχωρεί σε καινοτόμες ιδέες. Κάθε μήνα θα τρέχει μια έκθεση και μια παράσταση θεατρικής ομάδας ή θα παρουσιάζεται μια προσωπικότητα. Παράλληλα θα υπάρχουν τακτικές εκδηλώσεις, εβδομαδιαίες ή μηνιαίες, όπως η πρόσκληση στο εργαστήρι του ΚΕΤ καλλιτεχνών απ’ όλους τους τομείς με σκοπό να μιλήσουν για μια ταινία, ένα βιβλίο, μια συλλογή ποιημάτων, μια έκθεση που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Θα καλούνται, δηλαδή, να συζητήσουν με το κοινό για το έργο τους, ενώ αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη ή στη φάση της επεξεργασίας. Οι συγγραφείς δεν θα ξέρουν ακόμα αν θα κρατήσουν κάποιο κεφάλαιο ή πρόσωπο, οι κινηματογραφιστές μια εικόνα, οι εικαστικοί μια φωτογραφία. Ο κόσμος θα έχει ενημερωθεί για το έργο καθενός μέσα από σχετικό υλικό που θα προβάλλεται σε οθόνες (χειρόγραφα, πλάνα, φωτογραφίες, βίντεο).
«Είναι η φάση που οι καλλιτέχνες έχουν ακόμα ερωτήματα πάνω στη δουλειά τους», λέει ο Δ. Αλεξάκης. «Θα ανοίγουν το εργαστήρι τους, την «κουζίνα» της δουλειάς τους στο κοινό. Είναι λίγο τολμηρό ως ιδέα, πράγματι. Εκτίθεται και ο δημιουργός και το κοινό. Απευθυνόμαστε κυρίως σε έμπειρους καλλιτέχνες που έχουν την άνεση του δημόσιου λόγου. Εισπράξαμε θερμή ανταπόκριση. Αρεσε πολύ η ιδέα στον Τίτο Πατρίκιο.
Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, που θα είναι από τους πρώτους καλεσμένους, θα φέρει κάποια αμοντάριστα πλάνα της ταινίας του. Οι συγγραφείς την πρώτη εκδοχή μιας παραγράφου και θα τη σχολιάσουν, θα εξηγήσουν γιατί την άλλαξαν.
Είναι ένας άλλος τρόπος ν’ αντιμετωπίσουμε την τέχνη, όχι ως τελικό προϊόν αλλά ως διαδικασία παραγωγής της. Ο λόγος του καλλιτέχνη, όταν το έργο του βρίσκεται ήδη στην αγορά κι έχει απομακρυνθεί συναισθηματικά από αυτό, είναι μάλλον επικοινωνιακός. Οταν ακόμα το δουλεύει, είναι ζωντανός, διαλεκτικός».
«Είναι σαν να μπαίνεις στα παρασκήνια του θεάτρου, να παρακολουθείς μια πρόβα ενώ σκηνές αλλάζουν, κόβονται» συμπληρώνει η Φωτεινή Μπάνου.
Δεν είναι ρίσκο η προσπάθειά τους καταμεσής της κρίσης και μάλιστα σε μια περιοχή όπως η πλατεία Αγίου Παντελεήμονος, η οποία μετατράπηκε τελευταία σε «πεδίο μαχών»;
«Επιλέγουμε την αντιπαράθεση στον φόβο, στην καταστροφή κάθε πολιτικής σκέψης, στη διάλυση του πολιτισμού. Γιατί η άλλη -και μοναδική- εναλλακτική στάση είναι ο θάνατος. Πρέπει να πολεμήσουμε δημιουργώντας κοινωνικές εστίες δράσης, παιδείας. Μου κάνει εντύπωση, σήμερα, που η πόρτα στη βαρβαρότητα είναι πια ορθάνοιχτη, να μην ακούω τους Ελληνες διανοούμενους να παίρνουν θέση. Λείπει η φωνή ενός Καστοριάδη. Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αγαθό απολύτως σημαντικό για μια χώρα αλλά και για κάθε πολίτη».
INFO: (Κύπρου 91 Α και Σικίνου τηλ.: 213-0040496) www.polychorosket.gr. Η έκθεση φωτογραφίας «Οι άνθρωποι του Ανδρέα Σχοινά» (μέχρι τέλος Νοεμβρίου).
