Γαληνεύω ξαναδιαβάζοντας τα παλιά αναγνωστικά. Επιστρέφω στην παιδική ηλικία. Ξαναβλέπω την κυρία Μαρία, τη δασκάλα μου, να προσπαθεί από τον πίνακα να διευρύνει τους ορίζοντες στο πολύβουο μελίσσι της τάξης. Γεφυρώνω με μια δρασκελιά τη χρονική απόσταση. Με το «έλα Λόλα, να ένα νινί» και το «πέτα Αννα το τόπι» μάθαμε γράμματα· όσα χωρούσε η κούτρα του καθενός. Και με χαριτωμένα ποιήματα σαν το παρακάτω: «Η καλή μας αγελάδα/ βόσκει κάτω στη λιακάδα/ χορταράκια ντερλικώνει/ για να κατεβάσει σκόνη», να την αναμείξουν τα διεθνή καρτέλ με ύποπτα υγρά, προκειμένου να παράξουν ένα λευκό ρόφημα που προσομοιάζει στο γάλα.
Αυτά, όμως, δεν τα έθιγε η δασκάλα. Δεν τα γνώριζε ούτε η ίδια. Το γάλα τότε πουλιόταν σε πλαστικές μποτίλιες στην ΕΒΓΑ κι είχε μια αλλόκοτη νοστιμιά, από πολλών ετών ξεχασμένη. Κυκλοφορούσαν κι άλλα στιχάκια εκείνη την εποχή, όπως το δημοφιλές του νατουραλιστή ποιητή Γεωργίου Αθάνα, κατά κόσμον Αθανασιάδη-Νόβα, όστις απέτυχε να σχηματίσει κυβέρνηση αποστασίας τον ταραγμένο Ιούλιο του 1965. Εκτοτε έγινε στόχος της Αριστεράς και των κονδυλοφόρων της. Ο δημοσιογράφος Κώστας Σταματίου τον παρέδωσε στη δημόσια χλεύη αποδίδοντάς του τη στροφή: «Κι ήταν τα στήθια σου/ άσπρα σαν γάλατα/ και μου 'λεγες/ γαργάλατα», από τη στήλη του «Αδιακρισίες» στα «Νέα». Ετσι ο εκ Ναυπάκτου ακαδημαϊκός και πολιτικός διασώθηκε στην Ιστορία ως Γαργάλατας.
Λάβρος παραιτήθηκε από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ο Μάξιμος Χαρακόπουλος αντιδρώντας στα προαπαιτούμενα της τρόικας που «διευκολύνουν τις αθρόες εισαγωγές γάλακτος εις βάρος της εγχώριας παραγωγής», όπως είπε. Η πολιτική ηθική δεν επιτρέπει στον βουλευτή Λάρισας της Ν.Δ. «να θέσει σε δοκιμασία την απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας», τουτέστιν θα υπερψηφίσει το πολυνομοσχέδιο για να μην προκαλέσει προβλήματα στην κυβέρνηση, η οποία μολαταύτα δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να καταδικάσει σε αφανισμό τις μικρές κτηνοτροφικές μονάδες ανά την επικράτεια απλώς επειδή το απαιτούν οι δανειστές. Χαράζει φωτεινές λεωφόρους στο «πολιτεύεσθαι» ο Χαρακόπουλος. Γαργάλατα.
Αλλά τι τα θες; Πρέπει να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός· τα θέσφατα της νεοφιλελεύθερης νομενκλατούρας. Στην Ελλάδα πίνουμε γάλα χαμηλής παστερίωσης, δυο-τριών ημερών. Το γουστάρουμε φρέσκο πά' να πει σαν αστοιχείωτοι ιθαγενείς. Δεν προλαβαίνουν οι εξ Ολλανδίας, Ελβετίας, Αυστρίας και Γερμανίας πολυεθνικές να στείλουν το δικό τους άφθονο και λαχταριστό προϊόν που λήγει ταυτοχρόνως με το Μνημόνιο, ανήμερα του Αγίου Ποτέ. Οταν οι ελληνικές φάρμες αποδεκατιστούν απ' την ασφυκτική πίεση που θα τους ασκηθεί, θα καταπίνουμε ασβεστούχα σκόνη σε τιμές που θα καθορίζουν τα διεθνή τραστ. Τα μετέωρα αντιδρούν με άστατο καιρό.
Μετέωρος [email protected]
