Μας αιφνιδίασε πάλι ο διευθυντής του Μπαλέτου της Λυρικής, Ρενάτο Τζανέλλα, με την καινούργια του χορογραφική εκδοχή της Λίμνης των Κύκνων, που την παρουσίασε σε παγκόσμια πρώτη στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής. Πραγματικά προβληματιστήκαμε αν μας άρεσε και πόσο μας άρεσε αυτή η Λίμνη, δίχως τον Μάγο Ρόθμπαρτ, δίχως τους οικείους κύκνους με τα κλασικά «tutu» που αντικαταστάθηκαν από μακριές τουαλέτες, δίχως τα 4 μικρά κυκνάκια που έδωσαν τη θέση τους σε ισάριθμους κωμικούς μαντράχαλους (είναι αλήθεια ότι γελάσαμε πολύ), αλλά κυρίως δίχως τη μαγεία του παραμυθένιου, του ονειρικού, στα οποία μόνο η υπέροχη μουσική του Πιοτρ Ιλιτς Τσαϊκόφσκι μάς παρέπεμπε.

Οσο κι αν η ιστορία ήταν λίγο-πολύ η ίδια, ορισμένες μικρές παρεμβολές που μας προσγείωναν ξαφνικά σε μια σημερινή πραγματικότητα, όπως ο ρόλος του Δασκάλου που διδάσκει στον Πρίγκηπα τα μυστικά της ζωής, ή ο Διευθυντής της τηλεόρασης, ή ο Τζόκερ ο γκρουπιέρης, διαφοροποιούσαν το κλίμα αυτής της αλλιώτικης Λίμνης.

Τελικά αφήνουμε αναπάντητο, μέχρι να ωριμάσει μέσα μας, το ερώτημα πόσο μας γοήτευσε αυτός ο εκσυγχρονισμός. Και δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην εξαιρετική εμφάνιση όλων των χορευτών και στην επιτυχημένη ενσάρκωση των χαρακτήρων. Για τη Σταυρούλα Καμπουράκη (Ασπρος Κύκνος) μπορούμε να πούμε πως ήταν η καλύτερη μέχρι τώρα εμφάνισή της. Ο χορός της είχε μια νεραϊδένια γεύση και μαζί με τον Βαγγέλη Μπίκο (πρίγκιπας) έδεσαν σε ταιριαστό ζευγάρι, έτσι που δικαίως πήραν φέτος τον τίτλο της Α’ χορεύτριας και του Α’ χορευτή.

Αλλα και άλλες επιβραβεύσεις σε σολίστ, όπως του Αγάπιου Αγαπιάδη, που έχουμε απολαύσει σε πολυποίκιλους ρόλους, και της Πόπης Σακελλαροπούλου (Μαύρος Κύκνος) τονίζουν το απαραίτητο ανανεωτικό πνεύμα που επικρατεί πλέον στη Λυρική και βοηθάει στην αλματώδη πρόοδο των χορευτών.

Μίρκα Ψαροπούλου