Του Πέτρου Μανταίου

Συζητούσαμε με τον γιο μου, επίσης δημοσιογράφο, διάφορες «παραφυάδες» της «υπόθεσης Μπαλτάκου» και μου έλεγε, σκωπτικά, ότι στο «σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ», που οδήγησε στη μόνη παραίτηση Αμερικανού προέδρου στην Ιστορία των ΗΠΑ, είχαν γίνει πολύ λιγότερα! Αυτά, όχι ως έμμεση υπόδειξη στον Αντώνη Σαμαρά να παραιτηθεί, μπας και κουνηθούνε λίγο τα νερά και ξεθολώσουν από «σαπρόφυτα» και άλλες… μολυσματικές ουσίες. Αλλά επειδή στη ζώνη του (πολιτικού) λυκόφωτος που ζούμε με τα μνημόνια, είναι το λιγότερο… άκομψο (για δημοκρατία και διαφάνεια, ούτε λόγος να γίνεται) να φέρνει στο φως της δημοσιότητας ανεπίτρεπτες ενέργειες υψηλότατου κυβερνητικού στελέχους (στην ουσία, το «μάτι» του πρωθυπουργού, εκεί που ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να αναμιχθεί αυτοπροσώπως) ένας… Κασιδιάρης.

Δεν ξέρω –ούτε είναι και τόσο στενά πολιτικό το ζήτημα νομίζω– αν ο πρωθυπουργός έβαζε τον «εξ απορρήτων» του Μπαλτάκο να κάνει την κοινώς λεγόμενη «βρόμικη δουλειά». Απορώ μόνο –είτε του ανέθετε «ειδικές αποστολές» είτε τις αναλάμβανε ο ίδιος… αυτεπαγγέλτως, όπως πάνε να μας δείξουν– πώς ο πρωθυπουργός εμπιστευόταν άνθρωπο που, όπως αποδείχθηκε πλέον περιτράνως με… απειλή περαιτέρω αποδείξεων (σε δουλειά να βρισκόμαστε…), δεν τον εμπιστευόταν καν η Χρυσή Αυγή, αφού –καλού-κακού και για να μην της τα «γυρίσει» αργότερα– φρόντιζε να τον μαγνητοσκοπεί, για να τον έχει «στο χέρι». Εκτός εάν προτιμούν, Μπαλτάκος και πρωθυπουργός, την εκδοχή της… αφέλειας του πρώτου, που αφέθηκε να τον… παγιδεύσουν (αν και βάσει του έως τώρα πολιτικού του βίου, δεν είπε και πράγματα που δεν πίστευε), και της δυσχέρειας επιλογής συνεργατών του δεύτερου∙ ασφαλές τεκμήριο ανικανότητας πολιτικού και δη πρωθυπουργού.

Αυτά δεν τα λέμε εισηγούμενοι παραίτηση κυβερνήσεως∙ αυτό μπορεί να συμβεί και χωρίς δική μας εισήγηση∙ είναι ζήτημα… έμπνευσης. Τα λέμε, για να περνά η ώρα, όπως ακριβώς κάνουν στην κυβέρνηση…