«Καταλήστευση αναπήρων» Η απάντηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ
Σχετικά με την επιστολή αναγνώστριας που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας, στη στήλη «Ελεύθερη Εκφραση» στο φύλλο της 28/3/2014, με τίτλο «Καταλήστευση αναπήρων», σας γνωστοποιούμε τα ακόλουθα:
Οσοι ενδιαφέρονται για συνταξιοδότηση ή οποιαδήποτε άλλη παροχή τύπου σύνταξης ή οικονομική ενίσχυση αναπήρων από την πρόνοια εφοδιάζονται παραπεμπτικά από τον φορέα που τους παραπέμπει, χωρίς να υποστούν οποιαδήποτε οικονομική επιβάρυνση κατά τη διαδικασία της εξέτασής τους από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας.
Στις περιπτώσεις που οι ενδιαφερόμενοι προσέρχονται στα ΚΕΠΑ για την πιστοποίηση του βαθμού αναπηρίας τους χωρίς παραπεμπτικό από τον εκάστοτε αρμόδιο φορέα ή υπηρεσία του Δημοσίου & για άλλους λόγους (π.χ. φορολογικούς, ατέλειας στις συγκοινωνίες κ.λπ.), υποχρεούνται να καταβάλλουν οι ίδιοι το παράβολο αξίας 46,14 ευρώ κατά την υποβολή της σχετικής αίτησης ή προσφυγής (Α’θμιες ή Β’θμιες Υγειονομικές Επιτροπές), εξαιρουμένων των κατόχων βιβλιαρίου απόρου σε ισχύ. Τα ανωτέρω ορίζονται ρητά στις διατάξεις του άρθρου 61 παρ. 5β του ν. 4144/2013 (ΦΕΚ 88Α’/18- 4-2013).
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Υγειονομικές Επιτροπές Αναπηρίας απαρτίζονται από ιατρούς του Ειδικού Σώματος Πιστοποίησης Αναπηρίας, οι οποίοι προσδιορίζουν τα ποσοστά αναπηρίας σύμφωνα με όσα προβλέπονται στον Ενιαίο Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστών Αναπηρίας. Εφόσον σχηματίσουν πλήρη εικόνα για το εξεταζόμενο περιστατικό με βάση το σύνολο των στοιχείων του σχηματισθέντος ιατρικού φακέλου του ασθενούς, πιστοποιούν τον βαθμό και τη διάρκεια της αναπηρίας που φέρει.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι ιατροί του Ειδικού Σώματος έχουν την ευχέρεια, βάσει της επιστημονικής τους κατάρτισης, να αποφαίνονται κατά ιατρική κρίση και δεοντολογία για την αναπηρία, αξιολογώντας το κάθε περιστατικό.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ
……………………………………………………….
Ημέτεροι
Είναι πλέον αναρίθμητες φορές αποδεδειγμένο ότι σε αυτή τη χώρα δεν υφίστανται κάποιοι αξιόπιστοι ελεγκτικοί μηχανισμοί που να έχουν μια διαρκή λειτουργία και την υποχρέωση για να ενημερώνουν σε μια τακτική βάση κάποιους πολιτικούς τους προϊσταμένους, σε σχέση εννοείται με τα ευρήματα που θα έχουν στα χέρια τους από τους διάφορους ελέγχους τους. Δεν υπάρχουν ελεγκτές κατάλληλα εκπαιδευμένοι και με το ανάλογο αυστηρό ήθος, που να παρακολουθούν ανελλιπώς την όποια δραστηριότητα στον δημόσιο τομέα μας. Που όζει στην κυριολεξία. Και πολύ περισσότερο να ανιχνεύουν την κίνηση σε όλα τα δημόσια ταμεία. Ωστε να είναι σε θέση να γνωρίζουν το κατά πόσο είναι νόμιμες και αρκούντως δικαιολογημένες οι πάσης φύσεως χρηματοδοτήσεις που κάνουν.
Αλλά και να υπάρχουν τέτοιοι μηχανισμοί, υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Ή, υπάρχουν απλώς για να μισθοδοτούνται κάποιοι ημέτεροι. Από πού όμως συνάγεται ότι στον δημόσιο τομέα οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι, ακόμη και αν υπάρχουν παντού ελεγκτικά όργανα; Συνάγεται από το ότι ποτέ, ή πάρα πολύ σπάνια εντοπίζουν έστω και ορισμένα από τα φαινόμενα της διαφθοράς. Εξαίρεση μπορεί να γίνει μόνο για τον επιθεωρητή της δημόσιας διοίκησης που δεν χαρίζεται σε κανέναν. Και μια από τις βροντερότερες σχετικές αποδείξεις αποτελούν και αυτές οι περιβόητες οι ΜΚΟ. Ποιος είναι ο ακριβής αριθμός τους; Και σε ποιο ύψος έχουν φτάσει τα κατά καιρούς χρηματικά ποσά που έχουν εισπράξει; Καμιά υπεύθυνη και καθαρή απάντηση δεν έχει ακόμη δοθεί από κάπου. Πολλά βέβαια λέγονται για τις υπόγειες και σκοτεινές διαδρομές που είχαν όλες αυτές οι χοντρές χρηματοδοτήσεις, που ίσως και να συνεχίζονται, αλλά καμιά συγκεκριμένη πολιτική κίνηση δεν έχει μέχρι στιγμής αναληφθεί από την κυβέρνηση για να αποκαλυφθούν και τα πολιτικά πρόσωπα που κινούσαν τα νήματα και σε αυτή τη δύσοσμη ιστορία. Το από κάθε άποψη διαβεβλημένο πολιτικό μας σύστημα τους προστατεύει πολύ καλά όλους τους δικούς του ανθρώπους.
Τάκης Σουβαλιώτης
Χαλανδρίτσα Πατρών
………………………………………
Η κραυγή
Οταν μια σκέψη περάσει στην περίσκεψη και σαλτάρει από το μαντρί του νου με οποιονδήποτε τρόπο, λόγο προφορικό, γραφτό, τσεκαρισμένη βεβαιότητα ή κάποια μορφή τέχνης, συνεχίζει ανεξάρτητα απ΄ τη βουλή του γεννήτορα και προσλαμβάνεται από τους άλλους ανάλογα με τις γνώσεις, τις ευαισθησίες, την καλλιέργειά τους. Και όταν οι γνώμες διαφέρουν ακόμη και σε αλήθειες πειραματικά βεβαιωμένες με την κάθε λίγο και λιγάκι αναθεώρηση των ιδίων θεμελίων της επιστήμης, οι ερμηνείες για έργα τέχνης το βρίσκω φυσικό να αποκλίνουν πολύ περισσότερο.
Αυτά με αφορμή τον πολυσυζητημένο πίνακα του Νορβηγού ζωγράφου Εντβαρντ Μουνκ «Η κραυγή» που στις 18 Μαρτίου 2012 επέλεξα για προφίλ μου στο φατσοβιβλίο (F.B.) και από τότε δεν την αλλάζω. Ενάμιση μήνα αργότερα και συγκεκριμένα στις 3 Μαΐου 2012 πουλήθηκε μέσα σε 15 λεπτά σε δημοπρασία των Sothebys στο ποσόν των 120 εκατομμυρίων δολαρίων! Σε αντιπαράθεση με την ασπρόμαυρη «Γκερνίκα» του Πάμπλο Πικάσο, που την ζωγράφισε το 1937 και έγινε σημαία τού κάθε αντιφασίστα και δημοκράτη το υπόλοιπο του περασμένου αιώνα και μέχρι σήμερα, η «κραυγή» του Μουνκ αν και ζωγραφισμένη 44 χρόνια νωρίτερα, το 1893, προορίζεται κατά την ταπεινή μου γνώμη να κυριαρχήσει και στον παρόντα αιώνα και να εκφράζει όλη τη δυστυχία ενός κόσμου που περπατάει ανάποδα, τη στιγμή που η γη μας μπορεί να θρέψει διπλάσιο πληθυσμό από τον σημερινό, να τον στεγάσει και να του δώσει πολύ ελεύθερο χρόνο για χαρά και γνώση.
Οταν πρωτοείδα τον πίνακα, μια λέξη και μόνο μπόρεσα να προφέρω: «Κατάντια»!
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
συνταξιούχος του ΤΣΑΥ, Βριλήσσια
