Προχθές η «Γκάρντιαν» δημοσίευσε αποκλειστική συνέντευξη του Νικολάς Μαδούρο. Ανάμεσα σε άλλα έλεγε ότι οι ΗΠΑ υποδαυλίζουν τις ταραχές στη Βενεζουέλα για να πάρουν τον έλεγχο των πετρελαίων της και το άλλο, το εντελώς σουρεαλιστικό για δυτικούς ανθρώπους, ότι «αν ένας πολιτικός καλεί τον κόσμο να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση και χρησιμοποιεί τη θέση του για να κλείσει δρόμους, να κάψει πανεπιστήμια και μέσα μαζικής μεταφοράς, τότε τα δικαστήρια πιάνουν δουλειά».
Χθες απάντησε στον Μαδούρο ο Περουβιανός νομπελίστας του 2010 Μάριο Βάργκας Λιόσα. Πάλι με αποκλειστική του συνέντευξη στην «Γκάρντιαν», ο 78χρονος συγγραφέας είναι ιδιαίτερα αυστηρός με το καθεστώς της Βενεζουέλας και τις πρακτικές του. «Εξελίσσεται σε μια μεσσιανική δικτατορία αποφασισμένη να επεκτείνει την επιρροή της σε όλη τη Λατινική Αμερική», τόνισε. «Εάν ο Μαδούρο συντρίψει την αντιπολίτευση και κυβερνήσει με ολοκληρωτικό τρόπο, πιστεύω ότι όλες οι δημοκρατικές λατινοαμερικάνικες δημοκρατίες, που είναι ιδιαίτερα εύθραυστες, θα βρεθούν απειλούμενες. Η λογική αντίδραση και απάντηση του Οργανισμού Αμερικανών Κρατών θα ήταν να καταδικάσει όσα συμβαίνουν στη Βενεζουέλα».
Αναφέρεται, φυσικά, στους 39 νεκρούς και 600 τραυματίες από τις συγκρούσεις ανάμεσα σε αντικυβερνητικούς διαδηλωτές, κυρίως φοιτητές, και τα σώματα ασφαλείας, που ξεκίνησαν εδώ και δέκα εβδομάδες.
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι γνωστό ότι ούτε με τον Τσάβες είχε καλές σχέσεις. Συντηρητικός και φιλελεύθερος, ξεκίνησε στα νιάτα του ως μεγάλος θαυμαστής του Φιντέλ Κάστρο και της Κουβανικής Επανάστασης για να καταλήξει ένας από τους πιο σκληρούς πολέμιούς της. «Σήμερα πια στη Λατινική Αμερική, με την εξαίρεση κάποιων μικρών ριζοσπαστικών κομμάτων, όλοι ξέρουμε ότι η Κούβα είναι μια άγρια δικτατορία και η πιο μακρόχρονη στην περιοχή. Εχω την αίσθηση ότι σιγά σιγά θα σβήσει», λέει στην «Γκάρντιαν».
Υποστηρίζει ότι η δική του συγγραφική γενιά ήταν πάντα πολύ πολιτικοποιημένη και ο ίδιος, θερμός υπερασπιστής της δημοκρατίας και πολέμιος κάθε δικτατορίας. Αλλωστε, ένα από τα πιο γνωστά του έργα, «Η γιορτή του τράγου» (εκδόσεις Καστανιώτη), περιγράφει με αβάσταχτο για τον αναγνώστη τρόπο τη βαρβαρότητα του στρατηγού Ραφαέλ Τρουχίλιο, που καταδυνάστευε τη Δομινικανή Δημοκρατία για τρεις ολόκληρες δεκαετίες.
«Για μας ήταν αδιανόητο να γράφουμε λογοτεχνία που δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική», εξηγεί ο Μάριο Βάργκας Λιόσα στην «Γκάρντιαν». «Ισως επειδή στα νιάτα μας το μόνο που γνωρίζαμε ήταν δικτατορίες. Η σημερινή, όμως, γενιά των Λατινοαμερικανών συγγραφέων, ποιητές, μυθιστοριογράφοι και θεατρικοί συγγραφείς, είναι πολύ λιγότερο ταγμένη στην πολιτική. Επικρατεί η τάση να εστιάζουν στην αισθητική. Θεωρούν την πολιτική κάτι το βρόμικο, που δεν πρέπει να μπλέκει με την καλλιτεχνική κλήση».
Επιμ. Β.Γεωργακοπούλου
