Αξέχαστες θα μείνουν οι παραστάσεις που έδωσαν 3 και 4 Απριλίου τα Μεγάλα Καναδικά Μπαλέτα στην αίθουσα «Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Γνωστά σ’ εμάς από την πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα το 1985, καταξιωμένα διεθνώς για το ευρύ και με ευέλικτο ρεπερτόριο, από κλασικό μέχρι μεταμοντέρνο, δίνουν την ευκαιρία στους έξοχους χορευτές τους να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους σε όλα τα είδη χορού.

Για την πρόσφατη εμφάνισή τους ο διευθυντής του Μπαλέτου Βλάντιμιρ Πάνκοφ επέλεξε ένα έργο του 2002, το «Minus One», που ο ίδιος είχε συμβάλει στην υλοποίηση του. Είχε ζητήσει από τον διάσημο Ισραηλινό Οχάντ Ναχαρίν να χορογραφήσει ένα έργο για τα Καναδικά Μπαλέτα. Ο Ναχαρίν, πολυάσχολος και κάπως κουρασμένος για καινούργια δουλειά, βρήκε τη λύση με το να προχωρήσει σε μια πανέξυπνη συγκόλληση από επτά παλιές του χορογραφίες, τις οποίες παρουσίασε σ’ ένα φρέσκο ενιαίο σύνολο γεμάτο εκπλήξεις, αντιθέσεις κι ολοζώντανα χιουμοριστικά στιγμιότυπα, από το οποίο δεν έλειπε και η φιλοσοφική διάσταση.

Συγκλονιστική η έναρξη με τους 35 χορευτές καθισμένους σε κύκλο να πέφτουν και να σηκώνονται εναρμονίζοντας τον χρόνο τους σαν τραπουλόχαρτα στους βροντώδεις ήχους της μουσικής (μέρος από τη χορογραφία «Anaphaz» αν θυμάμαι καλά), για να ακολουθήσουν άλλα κομμάτια από το «Mabul» κ.λπ., προσωπικές αφηγήσεις, διασκεδαστικά ευρήματα, θεατές να συμμετέχουν στον χορό επί σκηνής, κι όλα κάτω από τον μανδύα μιας καινοτόμου, πρωτοποριακής τεχνικής (το σύστημα Gaga), επινόηση του δαιμόνιου Ισραηλινού, με αρθρωτή κίνηση σαν της μαριονέτας ή του σώματος που διαπερνάται από ηλεκτροφόρο καλώδιο. Η εκπληκτική αυτή παράσταση κράτησε 85 λεπτά χωρίς διάλειμμα, αλλά κατά περίεργο τρόπο μάς άφησε απορημένους πώς τέλειωσε τόσο γρήγορα.

Μίρκα Ψαροπούλου