→Βόλτα της «Εφ.Συν.» στην Καστέλα με Μανωλιουδάκη και Αβραμίδου. Ομορφες, δυναμικές, κορυφαίες στην Ευρώπη με τον Ολυμπιακό…
Του Σπύρου Τσάμη
Δεν θα καταφύγουμε σε θαλάσσιες θεότητες, όπως Νηρηίδες, Γοργόνες, Ωκεανίδες, που χρησιμεύουν και ως καθιερωμένοι χαρακτηρισμοί πετυχημένων κοριτσιών του υγρού στίβου… Τόσο επειδή πρόκειται για κλισέ όσο και γιατί η 28χρονη αρχηγός της ομάδας πόλο του Ολυμπιακού, η Φιλιώ Μανωλιουδάκη από τα Χανιά, μαζί με την 26χρονη Θεσσαλονικιά Αλκηστη Αβραμίδου, ναι μεν είναι όμορφα κορίτσια, αλλά η σκέψη και η απόδοσή τους στο νερό παραπέμπουν σε ανδρισμό που, αν και δεν καταργεί τη θηλυκότητά τους, προσθέτει έναν τσαμπουκά που θα τον ζήλευαν πολλοί άνδρες!
Παράλληλα σπουδάζουν. Η Φιλιώ ναυτιλιακά, η Αλκηστη διεθνείς κι ευρωπαϊκές σχέσεις. Συγκροτημένες παρουσίες λοιπόν, όχι μόνο γιατί έγραψαν ιστορία στη Φλωρεντία με την επιτυχία (10-9) στον τελικό του Len Tropfy απέναντι στην τοπική Φιρέντσε.
Πήγαμε βόλτα στην Καστέλα με νέες σε ηλικία που κολύμπησαν, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με επιτυχία στα βαθιά! Με κεφαλαία γράμματα, οι λέξεις που χρησιμεύουν και ως σχόλιο για την παρατεινόμενη περίοδο ισχνών αγελάδων της κοινωνίας μας… Αρχικά, η αρχηγός ανέλαβε να τιτλοφορήσει την ξεχωριστή επιτυχία:
«Την επιτυχία μας, πάντα μέσα μου, θα την αντιπροσωπεύουν οι λέξεις που είπα με την καρδιά, όταν η Νοξ ήταν έτοιμη να κάνει το σουτ στο νικητήριο γκολ: «Βάλ’ το κορίτσι μου!», φώναξα μέσα μου! Κατά το γνωστό… «βάλ’ το, αγόρι μου» στο μπάσκετ. Και μ’ άκουσε. Το εννοώ αυτό, γιατί όσο κι αν το είπα μέσα μου, η ανάγκη αυτής της εσωτερικής φωνής αισθάνθηκα ότι ακούστηκε παντού στο κολυμβητήριο. «Βάλ’ το, κορίτσι μου»! Το έβαλε και νιώθουμε τόσο ξεχωριστά εμείς, ο κόσμος του Ολυμπιακού, όλοι μας!».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Πείσμα! Τόσα χρόνια προσπαθούσαμε, φτάναμε στην επιτυχία και δεν τα καταφέρναμε σε τελικούς… Τώρα, στη Φλωρεντία, η διαιτησία ήταν προκλητική εναντίον μας. Ολα αυτά μαζί έτρεφαν το πείσμα μας την ώρα του τελικού. Αρα, μια λέξη πριν και μετά από τα αγωνιστικά χαρίσματα της ομάδας μας: πείσμα! Οταν έχεις νικήσει σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης, δεν συνηθίζεται να μιλάς πολύ για διαιτησία, ακόμη κι αν αδικήθηκες, αφού τελικά τα κατάφερες… Αλλά θέλω και πάλι να πω ότι ο Ολλανδός και ο Ισπανός, οι διαιτητές, ήταν προκλητικοί! Αν το παιχνίδι με τη Φιρέντσε είχε γίνει εκτός Ιταλίας, θα είχαμε νικήσει με 4-5 γκολ διαφορά. Αυτό τα λέει όλα».
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Ετσι είναι! Γνωρίζαμε ότι μετά την επιτυχία της Εθνικής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, οι Ιταλοί μας σέβονται πλέον… Αυτό είναι αλήθεια και το είχαμε στο μυαλό όταν πήγαμε στον τελικό. Αλλά βρεθήκαμε απέναντι σε τέτοιους διαιτητές. Λέγαμε μέσα μας και όταν βρίσκαμε ευκαιρία η μία στην άλλη: «Πάμε, παλεύουμε, θα τα καταφέρουμε»! Θα ήθελα να μιλώ κι εγώ μόνο για τα αγωνιστικά προσόντα μας, αλλά όταν αισθάνεσαι ότι έχεις νικήσει δύο αντιπάλους, δηλαδή τον αναμενόμενο, τις Ιταλίδες, και τον απρόσμενο, τους δύο διαιτητές, τότε δικαιολογείσαι να ξεκινάς από αυτούς τη συζήτηση… Η εξήγηση της εχθρικής διαιτησίας; Ο Λόντσι, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πόλο, είναι Ιταλός με καταγωγή από τη Φλωρεντία! Αυτό τα λέει όλα! Νικήσαμε τελικά την ψυχολογική πίεση που μας ασκήθηκε, τα καταφέραμε, αλλά με δίκαιη διαιτησία θα είχαμε παίξει ακόμη καλύτερα. Στον ημιτελικό πιάσαμε καλύτερη απόδοση απ’ ό,τι στον τελικό γιατί παίζαμε με το μυαλό μόνο στο παιχνίδι…».
Θάρρος, μόχθος…
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Εκτός από την κατάκτηση του τροπαίου, έζησα και μια προσωπική ικανοποίηση. Στο αεροδρόμιο, λίγο πριν γυρίσουμε στην Ελλάδα, βρέθηκα μπροστά στον Ολλανδό διαιτητή και του άνοιξα κουβέντα από… θέση ισχύος πλέον. Κι όταν τον άκουσα να μου λέει «το αξίζατε» με ελαφρά σκυμμένο το κεφάλι, του γέλασα με νόημα και τον χαιρέτησα ευγενικά»!
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Οι Ιταλοί είναι καλά δικτυωμένοι στην παγκόσμια ομοσπονδία. Εμείς οι Ελληνες, όχι! Και δεν αναφέρομαι σε θέματα παρασκηνίου, αλλά γενικότερα σε δημόσιες σχέσεις που θα βοηθούσαν τις ομάδες μας όταν παίζουν σε διεθνείς διοργανώσεις να εμπνέουν σεβασμό… Το αντίθετο συμβαίνει! Αυτά δίνουν ξεχωριστή σημασία στην επιτυχία μας. Οσο για τη φάση του νικητήριου γκολ, η Νοξ με την ηρεμία της, που πάντα είναι μάθημα για όλες μας, τα κατάφερε».
• Κι ας μην ξεχνάμε και το σπασμένο χέρι που βλέπουμε εδώ δίπλα μας στον γύψο…
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Μόλις στο τρίτο λεπτό του τελικού, άκουσα «κρακ». Κατάλαβα ότι έσπασε το χέρι μου και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «να μην το καταλάβουν οι συμπαίκτριές μου και επηρεαστούν». Συνέχισα λες και δεν έτρεχε τίποτα».
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Εγώ κατάλαβα αμέσως ότι το έσπασες! Κι πήρα θάρρος από το πείσμα σου, όπως και οι υπόλοιπες».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Κι εγώ, παρά τον πόνο μου, πήρα θάρρος από τις συμπαίκτριες… Ολα τα κορίτσια μόχθησαν, αλλά ειδικά όταν βλέπεις τη Νοξ και τη Μανωλιουδάκη να παίζουν σαν σκυλιά, δυναμώνεις και ξεχνάς το σπασμένο χέρι σου!».
• Η αμοιβαιότητά σας αποδεικνύει ότι είστε ο-μά-δα!
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Είμαι αρχηγός, παίζω πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό και βεβαιώνω ότι ομάδα δεν ήμασταν, αλλά γίναμε τώρα, μέσω αυτού του τελικού».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Σέβομαι αυτό που λέει η Φιλιώ, αλλά αν αυτό σημαίνει ομάδα, τονίζω ότι η μια παίζει για την άλλη».
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Δεν διαφωνώ, γιατί συμμετοχή στην επιτυχία μας έχουν και παίκτριες που έχουν φύγει πλέον και παίζουν σε άλλες ομάδες! Τι εννοώ; Κορίτσια όπως η Πατέρου, η Μωραΐτη, η Αντωνάκου, η Μπαλωμένου, η Ασέλ, η Μαυρέλου, η Ψούνη, συμπαίκτριες τα τελευταία χρόνια που δεν είναι πια μαζί μας, αισθανόμαστε κι εμείς οι υπόλοιπες που φτάσαμε στον τελικό -και το είπαμε μεταξύ μας- ότι έχουν τη δική τους συμμετοχή στην κατάκτηση του τροπαίου! Κι ας μην είναι πια μαζί μας… Βοήθησαν όμως τα προηγούμενα χρόνια να χτιστεί η ομάδα μας! Το ίδιο νιώθουν κι εκείνες για εμάς! Οσες προανέφερα, οι άλλοτε συμπαίκτριες, μας τηλεφώνησαν τις τελευταίες ημέρες και μας έδωσαν συγχαρητήρια».
Θάλασσα!
• Πείσμα, πάθος! Είδαμε τον τελικό και αποκομίσαμε την εντύπωση ότι κάνατε την πισίνα να μοιάζει… θάλασσα!
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Αν και τη θάλασσα, που έχει τους δικούς της νόμους, δύσκολα μπορεί να τη… μιμηθεί η πισίνα, ναι. Συμφωνώ. Με το πάθος, τη συνεργασία, την αμοιβαιότητα, το πείσμα που είπε πριν η Αλκηστη, κάναμε το νερό της πισίνας στη Φλωρεντία να μοιάζει με αγριεμένη θάλασσα»!
• Και… πρωτοτυπήσατε! Ο,τι κι αν κάνουν πολλές γυναίκες μαζί στον ίδιο χώρο με κοινή αποστολή, σπάνια μιλούν την ίδια γλώσσα! Ενώ εσείς…
Γελούν με νόημα και οι δυο πριν απαντήσει η Αβραμίδου. «Ναι. Εχεις δίκιο. Οι γυναίκες είμαστε περίεργα όντα. Δύσκολο να συνεννοηθούμε μεταξύ μας! Οι άνδρες είστε πιο καλοπροαίρετοι… Εμείς όμως μπορέσαμε, γιατί η ομάδα μας είχε δυναμισμό που θα τον ζήλευαν και άνδρες!»
Και συμπλήρωσε η Μανωλιουδάκη: «Οι γυναίκες, αλήθεια, είμαστε παράξενα όντα! Δύσκολα μιλάμε κοινή γλώσσα».
Ελλάδα, ακούς;
• Μπορέσατε, εκτός των άλλων, να σαρκάσετε αλλά και να διδάξετε την ελληνική κοινωνία που ασφυκτιά στις μέρες μας! Είστε νέες σε ηλικία, πετύχατε διεθνή διάκριση που σπανίζει στις μέρες του ξεπεσμού μας και μιλήσατε κοινή γλώσσα εντός κι εκτός πισίνας, κάτι που παραδοσιακά είναι δυσεύρετο για τους Ελληνες κάθε εποχής…
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Συμφωνώ… Κι αυτό συμβαίνει γιατί η απουσία ανάπτυξης, γενικότερα της παιδείας και ειδικότερα του αθλητισμού, που μπορούν να πλάσουν υγιείς παρουσίες, δεν επιτρέπουν στους Ελληνες της εποχής μας να μιλήσουμε κοινή γλώσσα… Πριν από την οικονομική κρίση που ζούμε, αλλά και μετά… Γιατί δεν νομίζω ότι προλαβαίνει να αλλάξει κάτι σχετικό με παιδεία και αθλητισμό σε σύντομο χρόνο… Αντίθετα, εμείς στον Ολυμπιακό τα καταφέραμε! Δεν εξισώνω βέβαια την Ελλάδα με τον… Ολυμπιακό αλλά μπορέσαμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας με τρόπο που θα ζήλευαν πολλοί φορείς της δημόσιας ζωής! Κορίτσια με διαφορετική ιδιοσυγκρασία, μόρφωση, ηλικία, συνθέσαμε τα ανομοιογενή μέρη μας και φτάσαμε στην κορυφή της Ευρώπης! Οι παλιότερες πείσαμε τις νεότερες να έχουν αφοσίωση στον κοινό στόχο! Ναι, μπορείτε να το θεωρήσετε και μήνυμά μας προς την ελληνική κοινωνία των ημερών μας».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Κι όλες κάναμε αυτοκριτική. Δεν μας αρέσει να λέμε «φταίνε οι άλλοι». Η προσωπική βελτίωση στην πισίνα αλλά και εκτός πισίνας ήταν αποτέλεσμα αυτοκριτικής».
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Υπήρξαν και έριδες μεταξύ μας! Τα βρήκαμε όμως και φτάσαμε στον στόχο μας».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Ναι. Κι αυτό συνέβη, γιατί τελικά δεν συμπεριφερθήκαμε σαν γυναικούλες(!) όπως συμβαίνει σε πολλούς χώρους εντός κι εκτός αθλητισμού…».
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Θέλω ως αρχηγός της ομάδας να βεβαιώσω ότι όλες μας, άλλη περισσότερο κι άλλη λιγότερο, νιώσαμε ότι η επιτυχία μας κάτι προσέφερε στην Ελλάδα σε δύσκολη εποχή γι’ αυτήν».
Την ίδια στιγμή, ένα ζευγάρι περαστικών μεσήλικων στάθηκε απέναντί μας και είδε το Κύπελλο πάνω στο τραπέζι της παρέας… Με μια φωνή είπαν στη Φιλιώ και την Αλκηστη: «Μπράβο, σας είδαμε, σας θαυμάσαμε»!
Η Αλκηστη σχολίασε: «Αυτά τα μπράβο είναι μεγάλη ανταμοιβή! Μόλις πήγα για μάθημα στο πανεπιστήμιο, οι συμφοιτητές με αντίκρισαν και χειροκροτούσαν, φώναζαν μπράβο… Οχι μόνο Ολυμπιακοί αλλά και άλλοι που ξέρω πως είναι οπαδοί του Παναθηναϊκού»!
• Σε εποχές όπου μαστίζουν τους νέους η ανεργία κι η φτώχεια, εσείς οι επίσης νεαρές αλλά πετυχημένες τι τους λέτε;
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Ο τολμών νικά!».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Μην τα παρατάς! Είσαι νέος. Μη γίνεσαι μοιρολάτρης! Του λέω και τα λόγια που εγώ η ίδια έχω γεννήσει και τα φωνάζω συνέχεια στον εαυτό μου: «Κανείς δεν θα μου πει πότε να σταματήσω κάθε προσπάθειά μου! Ούτε ο ίδιος ο εαυτός μου».
- Αρχηγέ, παρακαλούμε, σύστησέ μας τα υπόλοιπα κορίτσια…
«Διαμαντοπούλου: Χρυσή τη λένε, χρυσάφι είναι! Τετζαλίδου: Η γιατρός μας, λόγω σπουδών αλλά και συμπεριφοράς! Ελευθερία Πλευρίτου: Poker face! Σώρα: Ηρεμη δύναμη. Αβραμίδου: Αγρια ομορφιά! Καλογεράκου: Παιδί-θαύμα! Μαργαρίτα Πλευρίτου: Ταλιμπάν! Νιαρχάκου: Γλύκα! Μπούικα: Ρόκι Μπαλμπόα! Αγγελική Βασιλακοπούλου: Σεφ! Μαρία Βασιλακοπούλου: Σεφ νο2! Δίδυμες μαγείρισσες! Νοξ: Λε Μπρον. Η σιγουριά μας! Σταματοπούλου: Αθόρυβη. Βασιλική Πλευρίτου: Η μαγουλού μας!».
- Αν μη τι άλλο, θα έχετε πολλά να διηγηθείτε στα παιδιά σας…
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Με ελκύει η μητρότητα. Θέλω να παντρευτώ, να γίνω μητέρα!».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Δεν έχει ξυπνήσει μέσα μου η ίδια θέληση. Ισως κάποια στιγμή στο μέλλον»…
………………………………………………
Μουρίνιο και Μητροπάνος!
Αύριο στο «Καραϊσκάκης» τα κορίτσια είναι καλεσμένα να συνεορτάσουν με τους πρωταθλητές του Μίτσελ…
Τους αρέσει το ποδόσφαιρο; Εχουν αγαπημένο ποδοσφαιριστή;
Και βέβαια! Η Αλκηστη Αβραμίδου έφτασε να αλλάξει και οπαδικές προτιμήσεις: «Μεγάλωσα στην Καλαμαριά, ήμουν οπαδός του Αρη, αλλά πλέον άλλαξα. Είμαι Ολυμπιακός, γιατί με παρέσυρε το πάθος που υπάρχει γύρω από την ομάδα εδώ στον Πειραιά! Αγαπημένη ποδοσφαιρική παρουσία; Οχι παίκτης. Προπονητής! Ο Μουρίνιο! Οι επιλογές του από τον πάγκο, το στιλ του με έχουν κερδίσει!».
• Ως άνδρας, λοιπόν, σ’ αρέσει. Οχι τόσο ως προπονητής…
(Γελάει): «Ναι, ωραίος άντρας. Γιατί να το κρύψω ότι μ’ αρέσει;»
Η Φιλιώ Μανωλιουδάκη;
Από μικρή είχε δυο αφίσες στο δωμάτιό της: «Μία της Εθνικής μπάσκετ μετά την επιτυχία του 1997 και μία του Ντέιβιντ Μπέκαμ! Ξεχωριστή η παρουσία του!»
• Ποιες μουσικές αποφορτίζουν από την ένταση της πισίνας και όχι μόνο;
ΜΑΝΩΛΙΟΥΔΑΚΗ: «Μπον Τζόβι. Το «Τhank you for lovng me». Πάντα μ’ αρέσει η μουσική της Κρήτης μου. Κι από ελληνικά τραγούδια, αγαπημένο είναι το «Εγώ μιλώ για δύναμη» από Μπουλά, Ζουγανέλη».
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ: «Μεγάλωσα με Μητροπάνο! Λατρεύω τη «Ρόζα» του. Μ’ αρέσει ο Ρέμος και μ’ εκφράζει το «Lether go» των Passengers!»
