Τον Δημήτρη Κουφοντίνα μού θυμίζει προβεβλημένος τηλεοπτικός σταρ και νεόκοπος πολιτικός αρχηγός που εσχάτως παίρνει σβάρνα τα κανάλια ποταμών τε και παραποτάμων εκθέτοντας τις εθνοσωτήριες απόψεις του. Στις πρώτες σελίδες του πονήματος «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» ο Κουφοντίνας περιγράφει λεπτομερώς τη διαδρομή του στο μαζικό κίνημα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Οργανωμένος στην ΠΑΜΚ, μαθητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, και εμφορούμενος από τις ιδέες τού Τσε φαντάζει σαν τη μύγα μες στο γάλα του δήθεν επαναστατικού και απολύτως συστημικού πρώιμου παπανδρεϊκού μορφώματος. Είναι απλώς θέμα χρόνου να διαχωρίσει τη θέση του, ακολουθώντας τις απόκρημνες ατραπούς του αντάρτικου πόλης. Στα 1974 η χώρα βγαίνει τραυματισμένη από την επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών. Εχει προηγηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973, και η κυπριακή τραγωδία τον επόμενο Ιούλιο. Η γενιά που ασφυκτιά από τους παράλογους περιορισμούς των τυράννων απελευθερώνεται αίφνης και πολιτικοποιείται όσο καμιά άλλη στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και μετέπειτα.
Στα ίδια χνάρια βαδίζει και ο Σταύρος Θεοδωράκης, διότι περί του Τεοντορόφσκι πρόκειται, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος σε μια από τις συνεντεύξεις του στην τιβί. Αντιγράφω μοτ α μο τα όσα λέει για τη δική του νεανική στράτευση: «Οταν ήμουνα μαθητής είχα μια συνδικαλιστική δράση. Είχα φτάσει να μιλάω ακόμα και στα Προπύλαια, σ' αυτές τις συγκεντρώσεις στο τέλος της δεκαετίας του ’70. Ημουνα τότε ΠΑΣΟΚ, αλλά ένα παράξενο ΠΑΣΟΚ. Με διαγράψανε μόλις βγήκε το ΠΑΣΟΚ (Οκτώβριος 1981) για επαναστατικές ιδέες. Είχα μια πολιτική δράση τότε· κολλούσα αφίσες στη δυτική Αθήνα, στο Ποτάμι, και ονειρευόμουνα ένα πολιτικό σύστημα που ήταν το πολιτικό σύστημα του Τσε Γκεβάρα, κάτι πολύ επαναστατικό για τη χώρα». Οχι και τόσο μυστικοί δίαυλοι συνδέουν λοιπόν το πρόσωπο που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη μακρόχρονη δράση της 17Ν και την περσόνα της μικρής οθόνης που ζαλιγκώνεται μαζί με το εκδρομικό του σακίδιο και το βάρος της διάσωσης των Ελλήνων απ' την άβυσσο.
Ελαχε στον πρώτο να βγει νωρίς νωρίς στο κλαρί. Αντιθέτως, ο δεύτερος επέλεξε να πολεμήσει το σύστημα εκ των έσω αλώνοντας το ανφάν γκατέ των καθεστωτικών ΜΜΕ με την αιρετική του πένα και τα ανατρεπτικά του βίντεο. Και ω του θαύματος! Τα αφεντικά του, μπουρζουάδες πρώτης γραμμής, αντάμειψαν τα γκεβαρικά προτάγματα, που δεν χωρούσαν στη στενοκέφαλη ΠΑΜΚ, με παχυλούς μισθούς και υψηλές θέσεις. Κι όταν ένιωσε ότι τα καίρια πλήγματά του έχουν γονατίσει για τα καλά τον καπιταλισμό, τότε και μόνο τότε ξέθαψε τα φισεκλίκια της ένοπλης πάλης, μπουμπούνισε τις αραβίδες του Αρη, ζώστηκε τα αμφίκυρτα γιαταγάνια του Καραϊσκάκη και πήρε τα βουνά, στα οποία παρεμπιπτόντως τα μετέωρα προμηνύουν σήμερα καταιγίδες και χιόνια. Του εφιστούμε την προσοχή. Φήμες που τον θέλουν να έχει σχεδόν συμφωνήσει με τον Χριστόδουλο την ίδρυση της συνιστώσας Ξηροπόταμος δεν έχουν ακόμη διασταυρωθεί.
Μετέωρος [email protected]
