Τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, εξοπλισμό και υλικά γονατίζουν το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Δυτικής Αττικής, που καλείται να διαχειριστεί όλο και μεγαλύτερο αριθμό ασθενών • Τα ράντσα επέστρεψαν, η ζωή των νοσηλευόμενων τίθεται σε κίνδυνο και οι εργαζόμενοι μαζεύουν χρωστούμενα…
Του Γιάννη Μπασκάκη
Οταν η αναμονή για μια εξέταση κρατάει ώρες, η λέξη «επείγον» χάνει το νόημά της. Φορεία στοιχίζονται κατά μήκος του διαδρόμου, για να στοιβαχτούν εκεί οι ασθενείς. Βρισκόμαστε στο Χαϊδάρι, στο τμήμα Επειγόντων του Νοσοκομείου «Αττικόν». Το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Δυτικής Αθήνας δέχεται καθημερινά 1.000 προσελεύσεις ασθενών και κάνει πάνω από 200 εισαγωγές κάθε τέσσερις μέρες.
Την ίδια ώρα, οι σημαντικές ελλείψεις προσωπικού, μηχανημάτων, εξοπλισμού και υλικών βάζουν διαρκώς εμπόδια στην πρόσβαση και την περίθαλψη των ασθενών, αλλά και στην καθημερινότητα των εργαζομένων. Περνάμε στην ογκολογική κλινική και το τοπίο δεν αλλάζει. Καρκινοπαθείς νοσηλεύονται στους διαδρόμους. Είχαμε δει αυτή την εικόνα ήδη από τον Σεπτέμβριο. Μόνο που σήμερα, και μετά το λουκέτο στο κοντινό Νοσοκομείο «Αγ. Βαρβάρα», μοιάζει ολοένα να εντείνεται.
Εξευτελισμός
«Η νοσηλεία στους διαδρόμους είναι εξευτελιστική για την αξιοπρέπεια του πολίτη, που μπορεί να είναι ασφαλισμένος 40-50 χρόνια και τον πετάμε σε έναν διάδρομο. Είναι όμως και επικίνδυνη. Κατ’ αρχάς, λόγω μικροβίων και λοιμώξεων, αλλά και λόγω πιθανού ατυχήματος», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Γιάννης Πλαγιαννάκος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων.
«Το πιο σοβαρό είναι η έλλειψη κλινών εντατικής θεραπείας. Πολλοί άνθρωποι περιμένουν διασωληνωμένοι στους διαδρόμους να αδειάσει κρεβάτι για 3-5 μέρες ή μεταφέρονται σε άλλες κλινικές, δημόσιες ή ιδιωτικές. Πρόκειται για μετακινούμενους ασθενείς, βαρέως πάσχοντες», μας λέει ο Μιχάλης Ρίζος, γ.γ. του σωματείου, και προσθέτει ότι «έχουν αναβληθεί, λόγω έλλειψης υλικών, μια σειρά από τακτικά χειρουργεία. Ανθρωποι έρχονται από άλλες περιοχές της Ελλάδας για ειδικές επεμβάσεις, όπως οφθαλμοϊατρικές ή ορθοπεδικές, και τους γυρνάνε πίσω, λόγω έλλειψης υλικών ή χειρουργικής κλίνης, ωθώντας τους στον ιδιωτικό τομέα».
Σύμφωνα με τους συνομιλητές μας, από τις τουλάχιστον 14 νοσηλεύτριες που θα έπρεπε να έχουν οι κλινικές, υπάρχουν μόνον 9. Στα Επείγοντα τη μέρα της εφημερίας, νοσηλεύτριες από άλλα τμήματα αναγκάζονται να καλύπτουν τα κενά, δημιουργώντας άλλα στις κλινικές τους. Οι τραυματιοφορείς, ενώ θα έπρεπε στην εφημερία να φτάνουν τους 8 ή τους 10, είναι μόνο δύο πρωί-βράδυ και τρεις το απόγευμα.
Οι 4 οδηγοί που είχε όλους κι όλους το νοσοκομείο, βγήκαν πριν από λίγες μέρες σε διαθεσιμότητα, ενώ έλλειψη παρατηρείται και στους βοηθούς θαλάμου και τους εργάτες. «Υπάρχει ένας εργάτης για όλο το νοσοκομείο. Πάνε δηλαδή οι νοσηλεύτριες και μεταφέρουν τα υλικά και τα φάρμακα από την αποθήκη», αναφέρει ο κ. Πλαγιαννάκος.
Και απληρωσιά
Κι ενώ από το «Αγ. Βαρβάρα» που έκλεισε ήρθαν στο «Αττικόν» 40 άτομα προσωπικό, όταν -σύμφωνα με τους εργαζομένους- τα κενά ξεπερνούν τα 350, οι 10 τελικά εγκατέλειψαν το νοσοκομείο. «Οι τρεις γύρισαν πίσω, με τρίμηνη μετακίνηση, ως φύλακες για ένα νοσοκομείο που έχει κλείσει», επισημαίνει ο πρόεδρος των εργαζομένων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι εργαζόμενοι του «Αττικόν» έχουν να πληρωθούν εφημερίες, νυχτερινά, βάρδιες, υπερωρίες, περίπου 6 μήνες. Ζητούν τα δεδουλευμένα τους, επιπλέον προσωπικό και συνεφημέρευση με κάποιο άλλο νοσοκομείο.
