Οι γιορτές πέρασαν. Mαζί τους και η αισθητική των ημερών. Εκεί που είπαμε να ηρεμήσουμε κάπως, να ξεφύγουμε από τις καρικατούρες και τις δηθενιές που μας βομβαρδίζουν καθημερινά στην τηλεόραση, να δούμε κάποια κλασική ταινία και φυσικά να απομακρυνθούμε από τις μετριότατες ελληνικές σειρές, έφτασε η Κυριακή του Πάσχα και κατάκοπη –μα πώς τα κατάφερα!- άνοιξα την τηλεόραση, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος, σαν τις κότες, κατά τις δέκα το βράδυ. Και έπεσα πάνω στο «The Voice». Και κατάλαβα πως αν δεν ξέρεις αγγλικά, είναι αδύνατον να το παρακολουθήσεις. Εντάξει. Δεν είναι η πρώτη φορά που το συνειδητοποιώ: τρεις στις τέσσερις λέξεις πλέον στην «TV» είναι αγγλικές. Είτε μιλάμε για διαφημιστικά μηνύματα είτε για προγράμματα «ψυχαγωγικού ενδιαφέροντος». Αλλά αυτό πια με έφτασε στα όριά μου. Ακουγα συνέχεια κάτι για «κόουτς» («προπονητής»), για «τιμ» («ομάδα»), για «λάιβ» («ζωντανά»), για «στέιτζ» («σκηνή»). Αλλά το όργιο της αγγλικής δεν σταμάτησε εκεί. Ο παρουσιαστής, γνωστός δημοσιογράφος, έκλινε και τις αγγλικές λέξεις α λα ελληνικά. Οπότε περάσαμε στο «κοουτσάρω», στα «παιδιά των κοουτσών» (εννοώντας φαντάζομαι τις τραγουδιστικές ομάδες των προπονητών) και άλλα παρόμοια.

Και τότε θυμήθηκα τον Μάρκες και τη δημοσιογραφική του καριέρα. Θυμήθηκα τις υπέροχες λέξεις που χρησιμοποιούσε στη γλώσσα του, με μια λεπτή ειρωνεία την οποία πρόσθετε στη λεπτομέρεια της είδησης. Και τώρα, είχα μπροστά μου έναν άλλο δημοσιογράφο που «κοουτσάριζε» (;) βάρβαρα την ελληνική γλώσσα, άρα και τη συνείδηση όσων τον άκουγαν. Αλλά, να μου πεις, εδώ κοτζάμ πρωθυπουργός (βλέπε Σαμαράς) εξήγγειλε πως θα «αποκαταστήσουμε τις αδικίες» και κοτζάμ πρώην πρωθυπουργός (βλέπε Σημίτης) πως «θα βελτιώσουμε τα λάθη μας»! Ως εκ τούτου, μετατρέποντας το ίδιο βάρβαρα ένα αμετάβατο ρήμα σε μεταβατικό, θα «επικοινωνήσω» μαζί σας την εξής νυχτερινή μου σκέψη: Μήπως κι εμείς να αρχίσουμε να «επιδεινώνουμε την ευτυχία μας»;

Nόρα Ράλλη