Εκεί που πήγαινα ωραία ωραία, να σου και ξεφυτρώνει μπροστά μου μια ελιά δικαιολογείται η Νίκη Λινάρδου για το ατύχημα που προκάλεσε με την κρατική λιμουζίνα, στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, όστις υποδύεται τον υπουργό πατέρα της, επισημαίνει το αυτονόητο: Η ελιά είχε φυτρώσει εδώ και πενήντα χρόνια ρε στραβούλιακα. Θυμήθηκα τον Ανδρέα Μαυρογιαλούρο, διότι περί του Μαυρογιαλούρου πρόκειται, καθότι έρχονται εκλογές κι όσο να 'ναι κάτι τέτοιοι τύποι έχουν την τιμητική τους, ιδίως στον Τύπο, που αρέσκεται να χαρακτηρίζει σε πηχυαίους τίτλους τους διαπλεκόμενους και φαυλεπίφαυλους πολιτικάντηδες παλαιάς κοπής με το επώνυμο του συμπαθούς κινηματογραφικού ήρωα.
Λαθρεμπόριο ελπίδων αποτελούν οι προεκλογικές περίοδοι, κακόγουστα πανηγύρια μέσω των οποίων οι καρεκλοκένταυροι των θώκων προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην εξουσία εξαπατώντας το πόπολο με φανταχτερά καθρεφτάκια, πολύχρωμα χαϊμαλιά και κάλπικα τιμαλφή. Κι όταν εκλεγούν συνεχίζουν ανεμπόδιστα τον τρυφηλό τους βίο, εμβαπτίζοντας όλο και βαθύτερα το κοχλιάριο στη χύτρα που γεμίζει από τον ιδρώτα του εύπιστου λαού. Ο Μαυρογιαλούρος είναι τυπικός εκπρόσωπος του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Επιστρέφει εσπευσμένα από το Λονδίνο έπειτα από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του για να συνεχίσει την παράδοση της οικογένειας, την οποία ξεκίνησε ο παππούς. Οι πολιτικοί και οι γυναίκες πρέπει να προσέχουν την περιφέρειά τους διατείνεται μιμούμενος το βρετανικό φλέγμα.
Ιδιαζόντως δηκτικός εναντίον των μνησίκακων πολιτικών, αισθάνομαι μολαταύτα ότι οφείλω να αποκαταστήσω την τιμή τού εν λόγω. Διότι το ατύχημα με την κούρσα τον έκανε να βγει απ' τη γυάλα και να γνωριστεί απ' την καλή με τους ψηφοφόρους του. Οταν κατάλαβε ότι οι στενοί συνεργάτες του κονομάνε χοντρά, εν αγνοία του, από έργα -ουδόλως- κοινής ωφελείας, τα βρόντηξε κάτω και παραιτήθηκε μεγαλοπρεπώς. Εφιστώ λοιπόν την προσοχή στους συναδέλφους συντάκτες ύλης να μην ταυτίζουν τους απατεώνες εθνοσωτήρες με τον Μαυρογιαλούρο αλλά με τον Γκρούεζα (Διονύσης Παπαγιανόπουλος) και με τον Γιωργάκη που γιόρταζε χθες με δημόσιο χρήμα (Ανδρέας Ντούζος).
Αξιοσημείωτο είναι ότι το θεατρικό έργο των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου με τίτλο «Ανώμαλος προσγείωσις», που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης τη σεζόν 1949-1950, διατηρούσε την επικαιρότητά του έπειτα από δεκαέξι χρόνια, ήτοι το 1965, οπότε μεταφέρθηκε στο σινεμά και δυστυχώς τη διατηρεί ακόμα και σήμερα, εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, και θα τη διατηρεί πάντοτε. «Σάτιρα των ανθρώπων που είναι τόσον υπεύθυνοι για το οικτρό κατάντημα του τόπου μας» χαρακτηρίζουν οι συγγραφείς την κωμωδία τους. Τα μεγάλα τζάκια που διάγουν «χαμιτική χλιδή» μας κυβερνούν ακόμα και σήμερα. Γιωργάκης, Κωστάκης, Μητσοτάκης, Βαρβιτσιώτης και πάει λέγοντας. Τα μετέωρα τους μπουγελώνουν στα βόρεια και τα ηπειρωτικά.
Μετέωρος meteoros@efsyn.gr
