Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού
Τέσσερα χρόνια πριν, στις 23 Απριλίου του 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε στην Ελλάδα τον «μηχανισμό στήριξης», ένα διαβολικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τον εισήγαγε χαμογελαστά και σχεδόν ανέμελα, με φόντο τα άσπρα σπίτια που σκαρφαλώνουν στην πλαγιά πάνω από το λιμάνι του Καστελόριζου, τον γαλάζιο ουρανό και τη θάλασσα του Αιγαίου, με τη σκέψη ότι έτσι θα χρυσώσει το χάπι, γιατί θα νομίζουμε ότι πάμε διακοπές. Πράγματι, κανείς τότε δεν φαντάστηκε τι ακριβώς μας περιμένει –ίσως μάλιστα να μην το είχε πάρει χαμπάρι ούτε ο ίδιος ο Παπανδρέου. Σήμερα, όμως, είναι αλλιώς τα πράγματα. Σήμερα όλοι έχουμε γευτεί το κακό που μας βρήκε. Γι’ αυτό και τόλμησε ο κ. Αργύρης ο ταξιτζής να εκφράσει το παράπονό του σε έναν (αν όχι στον κύριο) υπεύθυνο για την κατάντια μας: πασχαλιάτικα χωρίς ένα αρνάκι.
Από τις πρώτες μέρες της ένταξης στον μηχανισμό στήριξης άρχισαν οι κυβερνώντες να υπογράφουν μνημόνια και ταυτόχρονα να υποστηρίζουν ότι όλα πάνε καλά και να διαλαλούν το τέλος της κρίσης. Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, για παράδειγμα, εκείνος ο ίδιος που προχώρησε στην πρώτη δραματική αύξηση του ΦΠΑ, δείχνοντας με τον τρόπο αυτόν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι λεφτά υπάρχουν αλλά η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να πατάξει τη φοροδιαφυγή, προέβλεπε κάθε εξάμηνο ότι το επόμενο θα βγούμε από την ύφεση. Ο σημερινός πρωθυπουργός, που ώσπου να εκλεγεί κατήγγελλε ως λανθασμένη την πολιτική των μνημονίων για να την εφαρμόσει μετά ακόμα σκληρότερα από τους προκατόχους του, μιλάει σήμερα για τη «μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή» που επιτεύχθηκε ποτέ, χωρίς όμως να έχει μειωθεί το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και χωρίς να υπάρχει ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας. Μιλάει για πρωτογενές πλεόνασμα, χωρίς το Δημόσιο να έχει εξοφλήσει αυτά που χρωστάει στους πολίτες. Μιλάει για έξοδο από την κρίση με τη βοήθεια του Θεού, χωρίς να έχει δει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Αλλά και ο ίδιος ο εμπνευστής της ένταξής μας στον μηχανισμό στήριξης, στα μνημόνια, στα μεσοπρόθεσμα, στον κύκλο της ανεργίας και της συρρίκνωσης της οικονομίας δεν έπαψε να λέει ασυνάρτητες μεγαλοστομίες. Πώς να ξεχάσουμε εκείνον τον περίφημο διάλογο, τον οποίο είχε ο ίδιος αναφέρει στη Βουλή, με τον συνταξιούχο που συνάντησε τυχαία στον δρόμο και του πρότεινε, να κύριε Γιώργο, πάρε τη σύνταξή μου για να σώσεις την Ελλάδα. Του την πήρε ο κύριος Γιώργος τη σύνταξη, δεν έσωσε την Ελλάδα, αλλά δεν έπαψε να επαίρεται ως σωτήρας, ούτε σταμάτησε να προγκάει τον κόσμο που ταλαιπώρησε.
Πασχαλιάτικα στο Ηράκλειο, τέσσερα χρόνια μετά το ξεκίνημα του πιο άγριου και αντιλαϊκού προγράμματος «δημοσιονομικής προσαρμογής», ο κ. Αργύρης ο ταξιτζής, τέως άνθρωπος του μόχθου και νυν αραχτός με τις ώρες και άσεφτος σε πιάτσες νόμιμες και αυτοσχέδιες, δέχτηκε την πιο αλαζονική απάντηση που θα μπορούσε να του δοθεί. Κάτσε, λέει, και σκέψου γιατί δεν έχεις να φας αρνάκι. Εγώ να σκεφτώ; θα απαντούσε ο κ. Αργύρης αν μπορούσε να μιλήσει –αλλά δεν μπόρεσε γιατί έσπευσαν οι παρατρεχάμενοι να γλιτώσουν τον ΓΑΠ από τον διάλογο. Γιατί να σκεφτώ εγώ; Μήπως δεν σε χρυσοπληρώνω τόσα χρόνια για να σκέφτεσαι εσύ, να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις για μένα, να λύνεις τα προβλήματα όταν παρουσιάζονται;
Ομως ο άλλος είχε ήδη μπει στο αμάξι, ο οδηγός έσπευσε να κλείσει την πόρτα. Ο κ. Αργύρης έμεινε πίσω, καθηλωμένος στην πιάτσα, και βάλθηκε να σκέφτεται. Λέξεις όπως κατάχρηση εξουσίας, υφαρπαγή ψήφου, εξαπάτηση. Θράσος, αλαζονεία, αμετροέπεια.
