Του Παναγιώτη Γεωργουδή
Ο σκληρός κόσμος της νύχτας, με τα νυχτερινά κέντρα, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, τη βία, το εμπόριο γυναικών και όπλων, διαπλεκόμενος με τους μηχανισμούς του κράτους, ζωντανεύει επιτυχημένα στο μυθιστόρημα του Δημήτρη Χατζηκωνσταντίνου, με τίτλο: «Ετούτο είν’ ωκεανός», εκδόσεις «Ταξιδευτής».
Σε ψυχολογικό επίπεδο, το συναίσθημα του πένθους μιας οικογένειας, το οποίο δεν βιώνεται ως ψυχική κατάσταση, αλλά απωθείται, ενεργοποιεί τις αρνητικές εσωτερικές δυνάμεις και εξωθεί στα άκρα την ανθρώπινη συμπεριφορά, στο πρόσωπο κυρίως του πρωταγωνιστή, Σάββα. Στην αρχική αστυνομική πλοκή του μυθιστορήματος ανοίγεται ένας κόσμος σε πολύπλευρη κρίση ηθικών και κοινωνικών αντιθέσεων. Το μυθιστόρημα παρουσιάζεται στις 28 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη, και με την ευκαιρία μιλήσαμε με τον συγγραφέα.
• Στον πρωταγωνιστή σας, Σάββα, συμπυκνώνεται ένας τύπος προικισμένου παιδιού, που η οικογένεια και η κοινωνία το αντιμετωπίζουν αρνητικά, αντί να «συνομιλήσουν» με τις ιδιαιτερότητές του;
Ο Σάββας είναι ένα παιδί με παραπάνω ικανότητες από τα άλλα παιδιά, το οποίο όντως η οικογένεια και η κοινωνία το αντιμετωπίζουν με λάθος τρόπο. Στην οικογένεια, που πέθανε το πρώτο της παιδί, του συμπεριφέρονται σαν να γεννήθηκε για να αναπληρώσει το νεκρό παιδί, με όλα τα χαρακτηριστικά που είχε εκείνο. Η μάνα, η οποία παίζει ρυθμιστικό ρόλο στην οικογένεια, είναι και αυτή ένα άτομο καταπιεσμένο από τη δική της μάνα και αποφασίζει να παντρευτεί σε ηλικία 15 ετών για να γλιτώσει από την καταπίεσή της.
Αυτά τα στοιχεία, που δεν προλαβαίνει όμως να «διαβάσει», τα μεταφέρει στην καινούργια οικογένεια που κάνει. Οταν συνειδητοποιεί το πρόβλημα του παιδιού της, αυτό ήδη έχει μπει στην παραβατικότητα, αφού προηγουμένως η οικογένεια και η κοινωνία το αντιμετωπίζουν ως «μαύρο πρόβατο». Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν αποδέχεται το παιδί, λειτουργώντας με βάση την τιμωρία, με φωτεινή εξαίρεση τον δάσκαλο, ο οποίος διορίζεται για ένα χρόνο στο σχολείο του, το επαναφέρει στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς τιμωρίες, αλλά μετατίθεται και χάνεται η δημιουργική επαφή.
• Εδώ όμως εμπλέκεται το προσωπικό δράμα με τους κοινωνικούς μηχανισμούς εκμετάλλευσης και αναπαραγωγής του: νύχτα, κράτος, διασυνδέσεις, κανόνες του υπόκοσμου.
Είναι όλο το οικοδόμημα μιας κοινωνίας σε κρίση. Ο πρωταγωνιστής εμπλέκεται στον κόσμο της νύχτας, στον οποίο κυριαρχεί μια ειδική κατηγορία ανθρώπων με τους δικούς της κώδικες συμπεριφοράς, με εμπόριο όπλων, ναρκωτικών ουσιών, αλκοόλ, γυναικών κ.λπ. Η Αστυνομία συνδέεται με αυτό το σύστημα με τους ανθρώπους που τα παίρνουν και το στηρίζουν, αλλά και με κάποιους οι οποίοι αντιστέκονται σθεναρά και πληρώνουν το κόστος των δικών τους αξιών και επιλογών σε ένα διεφθαρμένο περιβάλλον.
