«Αλλάζουμε πρόσωπο» λένε οι τεχνοκράτες του και τονίζουν ότι δεν λειτουργεί πια σαν κλειστή κάστα πλουσίων, αλλά αφουγκράζεται τις αγωνίες των πολιτών
ΠΑΡΙΣΙ Αποστολή: Δημήτρης Σ. Φαναριώτης
«Τι βλέπετε σε αυτήν τη φωτογραφία;» ρώτησε απευθυνόμενος στους Ελληνες δημοσιογράφους ο Αντονι Γκους, διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας του ΟΟΣΑ, παρουσιάζοντάς μας μια διαφάνεια του 1960 από συνέδριο του «προγόνου» του ΟΟΣΑ, του ΟΕΟΣ (Οργανισμός Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας). Πριν καν προλάβουμε να απαντήσουμε, μας είπε: «Πολλούς λευκούς πλούσιους ανθρώπους». «Τώρα τι βλέπετε;» μας ρώτησε, δείχνοντάς μας το επόμενο σλάιντ, το οποίο απεικόνιζε νέους όλων των φυλών με καθημερινό ντύσιμο, και δίνοντας πάλι ο ίδιος την απάντηση μας είπε: «Η φωτογραφία είναι από την περσινή σύνοδο των κρατών-μελών του ΟΟΣΑ». «Οπως βλέπετε οι καιροί αλλάζουν, οι καταστάσεις, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, αλλάζουν διαρκώς. Ετσι και ο ΟΟΣΑ αλλάζει πρόσωπο», πρόσθεσε.
Την προηγούμενη ημέρα ο μόνιμος πρέσβης της Ελλάδας στον διεθνή οργανισμό, Γεώργιος Στυλιανός Πρεβελάκης, από τις εξέχουσες πανεπιστημιακές μορφές στη Γαλλίας (καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σορβόνη), μας είχε κάνει μια πρώτη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στον οργανισμό, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν η πρώτη φορά όπου λίγοι, επιλεγμένοι δημοσιογράφοι, παρακολούθησαν σεμινάριο, στην έδρα του στο Παρίσι, για τις νέες δραστηριότητες και τους στόχους του οργανισμού.
Λίγη ιστορία (παλαιά και σύγχρονη)
Ο ΟΕΟΣ δημιουργήθηκε το 1948 στην καρδιά της ψυχροπολεμικής περιόδου, με ιδεολογικό πλαίσιο τον μετριοπαθή φιλελευθερισμό και με βασικό στόχο την εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά και την αποτροπή της ιδεολογικής διείσδυσης της Σοβιετικής Ενωσης στην Ευρώπη. Ωστόσο, το 1961 καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) με 20 ιδρυτικά μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Νέοι στόχοι του νεοσύστατου οργανισμού κατέστησαν η διεθνής μακροοικονομική ισορροπία, η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου και η βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Οι δεκαετίες του ’70, ’80 και ’90 έφεραν σημαντικές αλλαγές στο πολιτικοοικονομικό και ιδεολογικό περιβάλλον, με πρώτη και καλύτερη την ενεργειακή κρίση, την ιδεολογική αμφισβήτηση του Κέινς από τους Ρέιγκαν και Θάτσερ καθώς και τη δημιουργία νέων θεσμών G7 (1976), Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (1995), G20 (1999). Ολα αυτά συντελέστηκαν στο περιβάλλον της ευρωπαϊκής οικοδόμησης κι ενώ ανέρχονταν δυναμικά νέες οικονομικές δυνάμεις, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008, με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, και στη συνέχεια οδήγησε στην κρίση της ευρωζώνης, ανάγκασε μοιραία ακόμη και τον ΟΟΣΑ να «κοιτάξει με άλλο μάτι» το καυτό ζήτημα των ανισοτήτων και της καλπάζουσας ανεργίας. Νέα χαρακτηριστικά λειτουργίας του οργανισμού αποτελούν, μεταξύ άλλων, ο επιστημονικός έναντι του πολιτικού (γεωπολιτικού) λόγου, η κοινωνικοποίηση σε όλα τα επίπεδα, καθώς και η συμμετοχή των παραγόντων της κοινωνίας των πολιτών (ΜΚΟ, συνδικαλιστικοί και επιχειρηματικοί φορείς).
Οπως υποστηρίζουν οι αξιωματούχοι του ΟΟΣΑ, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του, ο ΟΟΣΑ έχει ενσωματώνει σημαντική εμπειρία και αποτελεί έναν μοναδικό θεσμικό πόρο σε παγκόσμια κλίμακα. Μένει να δούμε κατά πόσο αυτές οι νέες προσπάθειες για μια πολιτική περισσότερο προσανατολισμένη στην κοινωνία των πολιτών, τις κοινωνικές ανισότητες και γενικότερα τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες θα ευοδωθεί…
…………………………………………………..
Η περιβόητη εργαλειοθήκη
Απαντώντας στις επίμονες ερωτήσεις των τριών Ελλήνων δημοσιογράφων που μετείχαν στο σεμινάριο του Διεθνούς Οργανισμού, αξιωματούχοι ανέφεραν ότι το κόστος της εργαλειοθήκης (900.000 ευρώ) καλύφθηκε σε ποσοστό άνω του 90% από το ΕΣΠΑ, δεν σχολίασαν ωστόσο το περιεχόμενο της εργαλειοθήκης, το οποίο προκάλεσε την έντονη κριτική μεγάλης μερίδας των ελληνικών μέσων ενημέρωσης.
