Η δολοφονία του πλάτανου
Σε μια προκλητική και απαράδεκτη ενέργεια προχώρησε τις προάλλες η Δ/νση Πρασίνου του Δήμου Τρικκαίων. Υπάλληλοί της έκοψαν έναν από τους πιο ιστορικούς πλατάνους της πόλης των Τρικάλων.
Τον πλάτανο στο βόρειο άκρο της πλατείας συνοικισμού, που χάριζε δροσιά και ίσκιο σε δεκάδες παιδιά και κατοίκους.
Τον πλάτανο που φυτεύτηκε το 1923 «από τον Καρκατσέλο», το σπίτι του οποίου υπάρχει ακόμη λίγα μέτρα παραπέρα.
Τον πλάτανο–σύμβολο των προσφύγων, που, κατά τα άλλα, τιμούν οι ιθύνοντες κάθε 19η Μαΐου.
Τον πλάτανο που ίσως να έχει παρά πολύ λίγους «αντιπάλους» σε όλη την πόλη ως προς την ηλικία του.
Τον πλάτανο κάτω από τον οποίο περιδιάβαιναν ο Τσιτσάνης και ο Καλδάρας ακούγοντας τους φαντάρους από δίπλα, βλέποντας τους χασικλήδες «στα πέριξ» και «ρουφώντας» εικόνες για να συνθέσουν μελωδίες…
Το συνεργείο έπιασε δουλειά το πρωί. Στην αρχή οι κάτοικοι νόμισαν ότι επρόκειτο για απλή μισινέζα, για κούρεμα γκαζόν. Μετά, όταν ο ήχος «βάραινε» και βγήκαν να δουν τι συμβαίνει, αντιμετώπισαν το απίθανο θέαμα της κοπής του πλατάνου από τη ρίζα του.
Σύμφωνα με όσες πληροφορίες κατορθώσαμε να συγκεντρώσουμε, υπήρχε αίτημα από ιδιοκτήτες διαμερισμάτων στην πολυκατοικία πίσω από τον πλάτανο. Η απορία είναι η εξής: όταν κατασκευάστηκε η πολυκατοικία, κανείς δεν είδε τον πλάτανο; Αόρατος ήταν; Επειδή όμως οι κάτοικοι μας πληροφόρησαν ότι ο εργολάβος έκοψε με την άδεια της υπηρεσίας κάποιες ρίζες, για να μην απειληθεί η οικοδομή, και παραλλήλως έκανε ταχείες τσιμεντενέσεις, είναι προφανές ότι ο πλάτανος δεν ήταν αόρατος.
Κάποιοι άρχισαν να λένε για τους κατοίκους της πολυκατοικίας, που φοβήθηκαν για το κτίσμα αλλά και ενοχλούνται από το ότι η πλατεία σφύζει από ζωή. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, αλλά ούτε και να αποκλειστεί.
Αλλά η ουσία βρίσκεται στη Δ/νση Πρασίνου. Γιατί έδωσε την άδεια να κοπεί ο πλάτανος; Αξίζει λιγότερο από μια πολυκατοικία; Σε χρήμα, ναι. Σε αξία όμως; Μια πόλη με ελάχιστο πράσινο χάνει ένα σύμβολό της.
Οσο κι αν ο δήμαρχος μπορεί να μη γνώριζε το συμβάν, πρέπει άμεσα να αναζητήσει ευθύνες, αλλά να μη μείνει στο τυπικό της υπόθεσης (αν δηλαδή «έπρεπε» ή όχι να κοπεί το δέντρο). Να δώσει εντολή και να αγοραστούν άμεσα τουλάχιστον 30 πλάτανοι και να τοποθετηθούν στην οδό Τσακάλωφ. Ως μετάνοια του δήμου και ως συγγνώμη…
Και επειδή έχουμε μάθει να βάζουμε το κέρδος μπροστά από τη φύση (που, στα λόγια, είναι πολύ καλή) υπάρχει κι άλλη ιδέα: να φύγει όλη η πολυκατοικία από εκεί και να ξαναφυτευτούν πλατάνια.
Τι; Δεν γίνεται; Τότε γιατί στην Κοζάνη σήκωσαν ολόκληρο χωριό; Και, σε τελική ανάλυση, ένα δέντρο έχει μεγαλύτερη αξία από μια πολυκατοικία. Αν οι αξίες είναι διαφορετικές, σημαίνει ότι η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για αυτό που πραγματικά είναι πολιτισμός. Και σε προεκλογική περίοδο το περιβάλλον ΠΡΕΠΕΙ να είναι στην ατζέντα.
Θανάσης Μιχαλάκης
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Ευρώπη των λαών
Η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν ευθύς εξαρχής ένωση οικονομική, στην οποία κυριαρχούσαν τα μονοπώλια, τα ολιγοπώλια και τα καρτέλ. Μετά την οικονομική κρίση απροκάλυπτα η γερμανική ελίτ και η κυβέρνησή της μονομερώς ως διευθυντήριο συμμαχώντας με πλεονασματικές χώρες του Βορρά επιβάλλει τις πολιτικές που συμφέρουν τα μονοπώλιά της, στραγγαλίζοντας τις οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου και ιδιαίτερα της υπερχρεωμένης Ελλάδας. Η γερμανική ελίτ θέλει τη χώρα μας μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση ως προτεκτοράτο. Δεν είναι τυχαίο ότι έστειλε και Γερμανούς τεχνοκράτες δήθεν για «συμβουλές», ενώ στην πραγματικότητα είναι οι «προστάτες» μας, που λέγονται κοινώς από τον λαό και «νταβατζήδες».
Η «Ευρώπη των λαών» φαντάζει μετά το 1991 και τη νίκη του νεοφιλελευθερισμού ως ουτοπία. Παρ' όλα αυτά η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη γιατί είναι πολύ μικρή να αντέξει χωρίς συμμάχους. Εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πρέπει να αναβιώσει συμμαχίες με μικρά και μεσαία κράτη και με τις χώρες του Νότου, που πλήττονται ιδιαίτερα με τον διαχωρισμό των κρατών σε βόρεια και νότια και τον αυξανόμενο οικονομικό εθνικισμό της Γερμανίας.
Στην κατ' ευφημισμόν Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου στην ουσία δεν υφίσταται ως ένωση με κοινή οικονομική και πολιτική άμυνας και ασφάλειας, κυριαρχούν δυο-τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις με κυριότερη την κραταιά Γερμανία. («Ντόιτσλαντ ούμπερ άλες»). Θα το δεχτούν μοιρολατρικά οι λαοί της Ευρώπης; Στις ευρωεκλογές πρέπει να στηριχτούν τα κόμματα που εγγυώνται ότι θα αγωνιστούν για την αριστερή στροφή στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
