Μια ελληνική εταιρεία, που εκπροσωπεί μουσικούς που γράφουν για σινεμά, αποφάσισε να προχωρήσει σε διεθνή διαγωνισμό για να ανακαλύψει νέα ταλέντα και να αντιδράσει στη μανιέρα του συρμού. Επίσημος πρύτανης είναι ο Λάλο Σίφριν, με έξι υποψηφιότητες για Οσκαρ, και κριτές τέσσερις βραβευμένοι με το χρυσό αγαλματάκι
Της Νόρας Ράλλη
Τρεις φίλοι -ένας επιχειρηματίας (Σταύρος Πλατσής), ένας μουσικός (Κώστας Κακούρης) και ένας ατζέντης συνθετών κινηματογραφικής μουσικής (Γιώργος Χριστόπουλος)- ένωσαν τις δυνάμεις τους και διοργανώνουν έναν διεθνή διαγωνισμό για συνθέτες. Το 2010 ίδρυσαν την εταιρεία «Oticons Ltd» που έκτοτε εκπροσωπεί παγκοσμίως πάνω από 30 συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής. Μετά τη φετινή Μπερλινάλε αποφάσισαν και οργάνωσαν τον πρώτο διαγωνισμό «Oticons Faculty International Film Music Competition», που τρέχει ήδη από τις 20 Απριλίου και θα λήξει στις 20 Ιουνίου 2014.
«Πρόκειται πραγματικά για τον πιο καινοτόμο διεθνή διαγωνισμό κινηματογραφικής μουσικής που έγινε ποτέ» δηλώνουν. Στόχος του είναι να ανακαλύψει μουσικά ταλέντα από κάθε γωνιά του κόσμου και να τους δώσει την ευκαιρία όχι μόνο να ακούσουν τη μουσική τους διάσημοι, πολυβραβευμένοι συνθέτες αλλά και να ταξιδέψουν οι νικητές σε σημαντικά φεστιβάλ. Πράγματι, ο πρώτος νικητής θα λάβει μέρος στο Φεστιβάλ της Γάνδης, στο Βέλγιο, στα τέλη Οκτωβρίου, όπου δίνονται και τα «World Soundtrack Awards» και ο δεύτερος θα ταξιδέψει στο Φεστιβάλ της Κρακοβίας, τον Σεπτέμβριο.
Στην Κριτική Επιτροπή του Oticons Faculty συμμετέχουν τέσσερις βραβευμένοι με Οσκαρ συνθέτες: Ρέιτσελ Πόρτμαν («Chocolat»), Γιαν Κατζμάρεκ («Ψάχνοντας τη Χώρα τού Ποτέ»), Στίβεν Γουόρμπεκ («Ερωτευμένος Σέξπιρ») και ο Ατικους Ρος («The Social Network»), ενώ επίτιμος Πρύτανης του Faculty είναι ο 6 φορές υποψήφιος για Οσκαρ, Λάλο Σίφριν, διάσημος για το μουσικό θέμα των «Επικίνδυνων Αποστολών». Η επιτροπή θα επιλέξει 40 επιλαχόντες, από τους οποίους στα τέλη Ιουλίου θα ανακοινωθεί η τελική δεκάδα.
Μπορεί να δηλώσει συμμετοχή οποιοσδήποτε συνθέτης και μουσικός ενδιαφέρεται, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και χωρίς κανέναν περιορισμό. Εγγραφή, υποβολή συνθέσεων, ακόμα και η ψηφοφορία των κριτών, γίνονται εξ ολοκλήρου οnline, γεγονός που διευκολύνει την όλη διαδικασία.
Πώς, όμως, προέκυψε αυτή η διοργάνωση; Ο Γιώργος Χριστόπουλος απαντά: «Η ιδέα ήρθε μετά το τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου. Εκεί ο γνωστός συνθέτης Χανς Ζίμερ, ένας από τους πιο πολυβραβευμένους, αναγνωρίσιμους συνθέτες μουσικής για τον κινηματογράφο, με 8 υποψηφιότητες για Οσκαρ και μία νίκη για τον “Βασιλιά των Λιονταριών”, ανακοίνωσε πως θα διεξαγάγει έναν παρόμοιο διαγωνισμό. Το κακό με τον Ζίμερ είναι πως ο ήχος του έχει πλέον γίνει μανιέρα για όλες τις εταιρείες παραγωγής. Εμείς το ονομάζουμε “σύνδρομο Ζίμερ”: ό,τι πουλάει και είναι εμπορικό, μία ηχητική βαβούρα δημιουργημένη μόνο από υπολογιστή και τέλος. Και καθώς ο ίδιος έχει γράψει τη μουσική για όλα τα μπλοκμπάστερ -“Μπάτμαν”, “Σούπερμαν”, “Σέρλοκ Χολμς”, “Πειρατές της Καραϊβικής”, “Μονομάχος” κ.ά.- πλέον όλοι οι νέοι συνθέτες ακολουθούν το δικό του μοτίβο. Εμείς θέλουμε κάτι το διαφορετικό. Το “σύνδρομο Χανς Ζίμερ” έχει ήδη δημιουργήσει τεράστια προβλήματα. Και στην αγορά και στην ποιότητα του τελικού προϊόντος και στην εκπαίδευση ακόμα, καθώς οι φοιτητές στις μουσικές ακαδημίες για τον Κινηματογράφο δεν μαθαίνουν να γράφουν καν σε πεντάγραμμο, με χαρτί και μολύβι. Ολα γίνονται μέσω ηλεκτρονικών προγραμμάτων. Με αποτέλεσμα, να φτωχαίνει το μουσικό τους λεξιλόγιο. Για να γίνεις καλός συνθέτης, χρειάζεσαι και καλό “οπλοστάσιο”. Πρέπει να είσαι ενορχηστρωτής, να μπορείς να γράψεις τις νότες, δεν αρκεί να είσαι ένας καλός μουσικός».
Πώς τα κατάφεραν και εξασφάλισαν τόσους διάσημους συνθέτες για την κριτική επιτροπή; «Ακριβώς επειδή το όραμα ήταν κοινό, δηλαδή, μουσική, όχι ηλεκτρικές συνθέσεις και επιβλητικά μουσικά ακούσματα μέσω υπολογιστή, με τα οποία έχουν όλοι απηυδήσει. Συμπαραστάτης είναι και ο Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι (“Ερωτική Επιθυμία”, “2046”, “Ιπτάμενα Στιλέτα”)».
Τι ζητούν από τους συμμετέχοντες; «Τρία πράγματα: μία πολύ δυνατή μελωδία 60 δευτερολέπτων, που να χαράσσεται στη μνήμη κατευθείαν. Μία επική σύνθεση, μόνο με έγχορδα – είναι τρομερό πως οι νέοι μουσικοί δεν ξέρουν καν τι θα πει “επικό”. Νομίζουν ότι είναι τα γρήγορα βιολιά με κρουστά του Ζίμερ, ενώ επική είναι και η μουσική του Λόρενς της Αραβίας με μία μόνο βιόλα. Αλλά δεν έχουν καν τέτοια ακούσματα. Και τέλος, καθώς οι Ισπανοί ήδη γυρίζουν τον “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα, στην οποία θα γράψει μουσική ο Ουμεμπαγιάσι, τους ζητάμε να γράψουν ένα μουσικό θέμα ενάμισι λεπτού, δίνοντάς τους κάποιο φωτογραφικό υλικό από την ταινία και ένα μικρό κομμάτι του σεναρίου. Το ζήτημα είναι να ανακαλύψουμε και πάλι την ομορφιά της μουσικής του κινηματογράφου, στην απλότητά της».
*INFO: Περισσότερες πληροφορίες: www.faculty.oticons.com
