Δεν έγινε τυχαία σύμβολο μιας Ευρώπης που γιουχαΐζει την ομοφοβική Ρωσία και πιστεύει στα δικαιώματα ομοφυλοφίλων, λεσβιών, τρανσέξουαλ και μπαϊσέξουαλ. Η 26χρονη drag queen με το μούσι και την υπέροχη φωνή, που κέρδισε τη Eurovision με ένα τραγούδι-ύμνο στην ιδιαιτερότητά της, ήταν εδώ και πολύ καιρό μια σταρ στην πατρίδα της, την Αυστρία, και ακτιβίστρια από τις λίγες. Εστω κι αν οι επικρίσεις που δεχόταν προέρχονταν ακόμα και από την ίδια την LGBT κοινότητά της.
«Πολλοί λένε: είμαι ομοφυλόφιλος αλλά δεν έχω ανάγκη από γενειάδα και φορέματα για να το εκφράσω. Θέλω απλώς να πω σε όσους δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει αν είναι ή δεν είναι ομοφυλόφιλοι, ότι δεν θέλω να τους τρομάξω», είχε δηλώσει παλιότερα στο AFP. Kαι στη «Λιμπερασιόν»: «Προσπάθησα να προσαρμοστώ, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι δεν ήμουν ευτυχισμένη παρά μόνο όταν ακολουθούσα τον δικό μου δρόμο. Το βρίσκω πολύ σημαντικό να δείχνω ότι αν κάποιος θέλει να είναι μια γυναίκα με γένια, ε, λοιπόν, στην Αυστρία το μπορεί».
Γεννήθηκε το 1988 στο ορεινό Γκμούντεν. Το πραγματικό της όνομα ήταν Τόμας Νόιβιρτχ. Μετά από σπουδές μόδας ρίχτηκε στη μουσική, πέρασε από πολλά τηλεοπτικά σόου (Starmania, The Voice), έγινε μέλος και ενός γκρουπ. Χωρίς μεγάλη επιτυχία. Εκτινάχθηκε στην κορυφή όταν αποφάσισε να δημιουργήσει τον εαυτό της από την αρχή, να πάρει το όνομα Conchita Wurst (από τα περίφημα γερμανικά λουκάνικα) και να κυκλοφορεί σαν γυναίκα με γενειάδα. «Δεν θέλω να είμαι γυναίκα», έλεγε, όμως. «Η δουλειά μου είναι να είμαι μια queen. Στο σπίτι μου παραμένω ένα πολύ τεμπέλικο αγόρι».
Εχει μεγάλη σημασία ότι η επιλογή της για τη Eurovision ήταν απευθείας ανάθεση από την κρατική τηλεόραση (ORF). To κανάλι ήταν συνεχώς στο πλευρό της και χρησιμοποίησε τη συμμετοχή της στον μουσικό διαγωνισμό για μια καμπάνια υπέρ της ανεκτικότητας, σε μια χώρα όπου το 73% των κατοίκων δηλώνουν καθολικοί. Ο υπουργός Πολιτισμού της Αυστρίας χαιρέτισε την πρωτιά της «σαν μια ευρωπαϊκή νίκη της ανοχής και του σεβασμού» και χθες τη δέχτηκε ο πρόεδρος της χώρας, Χάιντς Φίσερ, δηλώνοντας: «Τι ωραία μέρα για την Αυστρία».
Και η ίδια, άλλωστε, πολιτικοποίησε τη νίκη της. Την είδαμε να σηκώνει ψηλά το βραβείο (σαν τη γροθιά της) και να λέει: «Είμαστε ενωμένοι και τίποτα δεν θα μας σταματήσει. Αυτή η βραδιά είναι αφιερωμένη σε όσους πιστεύουν σε ένα μέλλον με ειρήνη και ελευθερία».
Ναι, πολλοί θεωρούν τη Eurovision πανηγυράκι κιτς εκκεντρικότητας και μουσικής χαμηλού επιπέδου. So what? Η Κοντσίτα, η Αρένα της Κοπεγχάγης, οι ψηφοφόροι από την Ελλάδα μέχρι το Ισραήλ (της πρώτης διδάξασας Dana International) απέδειξαν ότι ένα ευρωπαϊκό πάρτι μπορεί να είναι μια πολύ ηχηρή και χρήσιμη πολιτική χειρονομία.
Β. Γεωργ.
