Η φήμη για «τζαμοποίηση» της Αγίας Σοφίας και η ανέγερση τεμένους στην Αθήνα γίνονται προεκλογικά όπλα για την προσέλκυση ακροδεξιών στους συνδυασμούς των Α. Σπηλιωτόπουλου και Ν. Κακλαμάνη
Της Αντας Ψαρρά
Το επικίνδυνο εθνικιστικό και μισαλλόδοξο «σίριαλ» συνεχίζεται εν μέσω εκλογών, με τη σκυτάλη αυτή τη φορά στα χέρια της εφημερίδας «Δημοκρατία» που ανακάλυψε το «βρόμικο τουρκικό σχέδιο για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και την παράδοσή της στα νύχια [sic] του Ισλάμ», και μάλιστα με αναφορά στις ενδοτουρκικές διαφωνίες για το διαφαινόμενο αυτό σχέδιο. Τον Γκιουλέν αποκαλύπτει ως υποκινητή του σχεδίου, το οποίο η «Δημοκρατία» είχε αποκαλύψει στο τέλος του 2013 με άλλο πρωτοσέλιδο.
Συμβολισμοί
Η αλήθεια είναι ότι ακροδεξιοί εθνικιστικοί κύκλοι ένθεν κακείθεν διεκδικούν ο καθένας για τους δικούς του εσωτερικούς «εχθρούς» τη λειτουργία της Αγίας Σοφίας, είτε ως εκκλησίας είτε ως τζαμιού. Η συμβολική βαρύτητα του χώρου μοιραία επέφερε και την αλλαγή χρήσης του έπειτα από κάθε αλλαγή κυριαρχίας: την πρώτη Αλωση (του 1204) ακολουθεί η μεταβολή του ναού από ορθόδοξο σε καθολικό για μισό αιώνα, ενώ τη δεύτερη (του 1453) η μετατροπή του σε μουσουλμανικό τέμενος για 481 χρόνια. Η κεμαλική απόφαση της μετατροπής της σε μουσείο ανοιχτό στον επισκέπτη κάθε πολιτισμού και κάθε θρησκείας θεωρείται -ανά περιόδους- από τους σκοταδιστικούς κύκλους περίπου σαν ιεροσυλία.
«Πέρα από την αμφιλεγόμενη ιστορικά σχέση αρχόντων και πατριαρχών με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ίδια ακριβώς θα μπορούσαν να ισχυριστούν κι άλλοι πολλοί: ένας δωδεκαθεϊστής για τα σύγχρονα τουριστικά προσκυνήματα στην Ακρόπολη και τους Δελφούς, κάποιος μουσουλμάνος για τα δεκάδες τζαμιά της ελληνικής επικράτειας που έχουν μεταβληθεί σε εκθεσιακά κέντρα, γκαλερί κ.λπ. ή ακόμη και ο Πάπας για την εκκλησία του Αγίου Νικολάου της Σπλάντζιας στα Χανιά. Πάνω απ’ όλα, τα ίδια λένε ωστόσο και οι ντόπιοι ισλαμιστές που ζητάνε να επαναφέρουν το μνημείο στην αμέσως προηγούμενη λατρευτική του χρήση, με το στρατηγικό πλεονέκτημα πως εκπροσωπούν τις «θρησκευτικές ευαισθησίες» της μεγάλης πλειονότητας των σημερινών κατοίκων της Πόλης» (Ιός 29.12.2013, «Οι περιπέτειες της Αγια-Σοφιάς»).
Τώρα βέβαια μέσα στην -πρωτεύουσας σημασίας- προεκλογική αιχμή για την ντροπή της έλλειψης λατρευτικού χώρου για τους μουσουλμάνους στην «πολυπολιτισμική» Αθήνα, η δήθεν «τζαμιοποίηση» της Αγια-Σοφιάς ως επιχείρημα είναι άλλο ένα γερό ακροδεξιό σύνθημα, για να μεγιστοποιήσει ακόμα περισσότερο το θρησκευτικό μίσος. Στην αυλή του Αρη Σπηλιωτόπουλου και του Νικήτα Κακλαμάνη (που είναι πιο πονηρός στις θέσεις του για το τζαμί) θα συνωστιστούν πολύ πιθανά και οι ψηφοφόροι που θα προέλθουν από τη ναζιστική οργάνωση. Οταν λοιπόν τους μιλάνε για τα «νύχια» του Ισλάμ στις εφημερίδες, στην ουσία τούς κλείνουν το μάτι.
Οι «ειδικοί»
Ηδη, η αρθρογραφία των υποψηφίων των συνδυασμών αυτών -και μάλιστα ένστολων- είναι αποκαλυπτική για το πόσο θα γίνει σεβαστή η απόφαση της Βουλής να ανεγερθεί ναός και για τους μουσουλμάνους στην Αθήνα. Ο Θόδωρος Πελέκης, αστυνομικός της Αμεσης Δράσης, με την ιδιότητα του υποψήφιου δημοτικού συμβούλου Αθηναίων στον συνδυασμό του Νικήτα Κακλαμάνη, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την άποψη του επικεφαλής της συγκεκριμένης δημοτικής παράταξης (Bloko gr).
Γράφει ο κ. Πελέκης: «Σε μια εποχή που η Ελλάδα είναι η φτωχότερη χώρα της ευρωζώνης, ο πληθυσμός της δοκιμάζεται καθημερινά με χιλιάδες παιδιά να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, κάποιοι θέλουν να επιβάλουν σε κάθε γειτονιά της Αθήνας «Τεμένη», ενώ κάποιοι άλλοι μιλάνε έτσι αόριστα για δημοψηφίσματα. Την πιο ολοκληρωμένη θεμιτή λύση και μη οξύνοντας την είδη τεταμένη σχέση μεταξύ των Αθηναίων πολιτών, που επιλύει οριστικά το πρόβλημα, τη δίνει ο κάτοικος και υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας, Νικήτας Κακλαμάνης, που με τίμησε με την πρόσκλησή του: είναι η δημιουργία χώρου για τις θρησκευτικές υποχρεώσεις των μουσουλμάνων της Αθήνας στην περιοχή του Σχιστού. Οι πολίτες των Αθηνών πρέπει να αντισταθούμε στην κατασκευή «Τεμένους», τόσο στον Βοτανικό όσο και σε κάθε γειτονιά της πόλης μας. Το «Tέμενος» άλλωστε δεν είναι τζαμί, δηλαδή απλός χώρος προσευχής των μουσουλμάνων, αλλά είναι χώρος λατρείας με πολιτική διάσταση του φανατικού Ισλάμ των μουσουλμάνων».
Αναρθρες κραυγές
Αυτά μας λέει ο «ειδικός» περί τη μουσουλμανική θρησκεία, αλλά πληροφορούμε τον κ. Πελέκη ότι: το τζαμί (η λέξη προέρχεται από τα τουρκικά: cami) ή τέμενος είναι ο τόπος λατρείας των μουσουλμάνων. Οσο για τα «χιλιάδες παιδιά που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας» στην Αθήνα της κρίσης, σίγουρα δεν θα ζήσουν καλύτερα, αν καταργηθεί από ακροδεξιούς κύκλους η απόφαση της Βουλής που δεν εφαρμόστηκε ακόμα.
Τέλος, οι «τεταμένες σχέσεις των πολιτών» προκύπτουν από εθνικιστικές και μισαλλόδοξες κραυγές κι όχι από τον σεβασμό του συνταγματικού δικαιώματος να μπορεί ο κάθε πολίτης να επισκέπτεται τον ναό της θρησκείας του.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ρατσισμός κατά της… φτώχειας
Οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί η οικονομική κρίση να ενισχύει σημαντικά τα ξενοφοβικά και ρατσιστικά αισθήματα των Ελλήνων, αλλά δυστυχώς το φαινόμενο έχει βαθιές ρίζες στην Ελλάδα, και μάλιστα στην πλέον αυθεντική εκδοχή του: τον αντισημιτισμό. Σε έρευνα της Public Issue το 2009 υπήρχε ένα ρώτημα για τις εθνικές «συμπάθειες», όπου οι Παλαιστίνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Λιβανέζοι και οι Σύροι παρουσίαζαν τα μεγαλύτερα ποσοστά «συμπάθειας» (πάνω από 60%), ενώ μοιρασμένες σχεδόν στη μέση ήταν οι συμπάθειες με τις μη συμπάθειες στους Μαροκινούς, Ιρακινούς, Ιρανούς, Πακιστανούς. Τις τελευταίες θέσεις καταλάμβαναν οι Αφγανοί, οι Τούρκοι και φυσικά, με ποσοστό 68%, οι Ισραηλινοί.
Ολα αυτά ίσως έχουν την ερμηνεία τους στην ελληνική «γκάμα» προτιμήσεων: για παράδειγμα, οι Παλαιστίνιοι εδώ και πολλά χρόνια, λόγω των συνεχών διώξεων που υφίστανται, αλλά παράλληλα λόγω και του αντισημιτισμού, κερδίζουν υψηλό ποσοστό συμπάθειας. Οταν έγιναν αυτές οι μετρήσεις, οι Αιγύπτιοι και -κυρίως- οι Σύροι δεν είχαν ακόμα τις εσωτερικές σφοδρές διαμάχες και τον πόλεμο και δεν έφταναν καραβιές με πρόσφυγες στις ελληνικές ακτές.
Αυτό φαίνεται καθαρά στην περίπτωση του Αφγανιστάν, που ήταν ήδη σε συνεχή πόλεμο με επεμβάσεις πολλών δυτικών κρατών. Οι Λιβανέζοι, από την άλλη μεριά, που έχουν οικονομική άνεση και συχνά επισκέπτονται την Ελλάδα ως τουρίστες, είναι ανάμεσα στους συμπαθείς. Ακόμα και μετά τους Δίδυμους Πύργους και τη διασπορά της «ισλαμοφοβίας» σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, η Ελλάδα κράτησε «αλώβητο» τον αντισημιτισμό της, προσθέτοντας απλώς στα ρατσιστικά αντανακλαστικά τους Αραβες, τη «σύγκρουση πολιτισμών» και φυσικά το Ισλάμ και το Κοράνι.
Τώρα, με τις εξ Ανατολών επενδύσεις που οραματίζεται η σημερινή κυβέρνηση, μπορεί επιτέλους να γίνει ο τέλειος διαχωρισμός. Συμπάθεια για τους πλούσιους μουσουλμάνους, Εβραίους, βουδιστές και ινδουιστές και αντιπάθεια για όλους τους φτωχούς αλλόθρησκους που, αντί να επενδύουν στις παραλίες, δουλεύουν απλήρωτοι στα φραουλοχώραφα!
Α.Ψ.
