Ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος ανέπτυξε το όραμά του για την κοινωνία του 21ου αιώνα. Ποινικοποίηση μοιχείας και αμβλώσεων, κατάργηση πολιτικού γάμου και συμφώνου συμβίωσης αποτελούν τα πρώτα κεφάλαια του μανιφέστου του

Του Δημήτρη Αγγελίδη

Με ένα θεόπνευστο προεκλογικό μανιφέστο, που διαβάστηκε εν είδει εγκυκλίου την Κυριακή στους ναούς της Μητρόπολής του, ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος τα έβαλε με τους «πολιτικούς μας εκπροσώπους», επισήμανε την ανάγκη «αλλαγής» και ανέπτυξε το όραμά του για μια κοινωνία, όπου, μεταξύ άλλων, θα τιμωρούνται ποινικά η μοιχεία και οι αμβλώσεις, θα καταργηθεί ο πολιτικός γάμος και το σύμφωνο συμβίωσης, θα παρεμποδίζεται να κάνει πολιτική κηδεία όποιος το επιθυμεί και δεν θα υπάρχει η δυνατότητα καύσης των νεκρών.

«Πώς να εμπιστευθούμε ηγέτες δίχως σοβαρότητα και αρχές, δίχως φόβο Θεού και σεβασμό στην ιστορία, δίχως ευαισθησία πίστεως, δίχως σταθερές και αξίες; Αν σε τέτοιους εμπιστευθούμε την ψήφο μας, αμαρτάνουμε», δήλωσε απερίφραστα ο ιεράρχης, αναδεικνύοντας τη στενή σύνδεση του χριστιανικού μηνύματος με τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο.

Έδωσε μάλιστα νέο περιεχόμενο στο χριστιανικό μήνυμα, περιγράφοντας έναν Θεό όχι αγάπης και συγχώρεσης, αλλά έναν Θεό τιμωρό· τιμωρό «γενικά των πολιτικών μας εκπροσώπων». «Αυτοί μας χάλασαν. Αυτοί μας έφτιαξαν μία κοινωνία ανεκτική στα ναρκωτικά, ασεβή στα ιερά, άτονη ή αναρχική στις αντιδράσεις. [...] Εμείς και εγκρίνουμε και συγχωρούμε και συχνά αδιαφορούμε. Γι' αυτό φταίμε. [...] Ήρθε η ώρα για έναν γερό κόλαφο στο άθλιο σύστημα που μας ρούφηξε όλο το πνεύμα», είπε. Και ευχήθηκε: «Εμείς να ψηφίζουμε και Εκείνος [ο Θεός] να εκλέγει».

Ο ιεράρχης δεν προσδιόρισε με ακρίβεια ποια ακριβώς πολιτική παράταξη θα εκλέξει ο Θεός στις εκλογές. Εικάζουμε ότι αποκλείονται τα κόμματα της μνημονιακής κυβέρνησης που μας έφτασαν σε «κρίση πρωτοφανή, προβλήματα τεράστια», όπως και οτιδήποτε κινείται αριστερά, στον βαθμό που δεν θέτει θέμα κατάργησης του πολιτικού γάμου και των αμβλώσεων. «Εμπιστευόμαστε μόνον ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, που τιμούν την ιστορία και τις παραδόσεις μας, που σέβονται τον εαυτό τους, που αγαπούν την Ελλάδα πάνω από τα συμφέροντά τους, πρόσωπα τίμια και με σεβασμό στην ιερή παρακαταθήκη που κληρονομήσαμε και όχι με υποτέλεια στην άθλια ταυτότητα που μας κατασκευάζουνε», είπε.

Να αναγνωρίζει, άραγε, ο μητροπολίτης σ' αυτά τα χαρακτηριστικά ανθρώπους που κηρύσσουν το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία ή που βρίσκονται στη φυλακή επειδή έχουν κάνει τρόπο ζωής τις δολοφονίες και επάγγελμα τη μαστροπεία και την προστασία μαγαζιών; Μας δυσκολεύουν να το πιστέψουμε οι εκπαιδευτικές και πνευματικές περγαμηνές του ιεράρχη, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να επισημαίνει το πέρασμά του από το Χάρβαρντ και το ΜΙΤ, όπου έκανε λαμπρές σπουδές στις θετικές επιστήμες, πριν νιώσει την αγάπη του Θεού κοντά στον γέροντα Παΐσιο.

Φυσικά, το πνευματικό και κοινωνικό όραμα του ιεράρχη περιλαμβάνει τη στοργική προστασία της εκκλησιαστικής περιουσίας από τη φορολογία. Πάντα βέβαια για το καλό των πολιτών που βρίσκονται σε ανάγκη. «Τη στιγμή που έρχεται ο εκκλησιαστικός μηχανισμός να μοιράσει [το απόθεμά του] στα στόματα των ανθρώπων, έρχεται ένα χέρι που λέγεται κράτος, φορολογεί και το παίρνει από το στόμα του πεινασμένου», έχει δηλώσει σε ομιλία του για την κρίση, αντιστεκόμενος σθεναρά στη σατανική υπόνοια πως μπορεί να υπήρχαν λιγότερα στόματα πεινασμένων αν συμμετείχε τόσα χρόνια στα φορολογικά βάρη ο εκκλησιαστικός μηχανισμός.

Είναι άλλωστε συγκινητικός ο τρόπος που σκεπάζει η στοργική φτερούγα του ιεράρχη τους συνοδοιπόρους του στον εκκλησιαστικό βίο. Όταν ο ηγούμενος Εφραίμ προφυλακίστηκε για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ο μητροπολίτης Μεσογαίας τον υπερασπίστηκε σθεναρά στα δελτία ειδήσεων: «Η Εκκλησία είναι μαθημένη από φυλακισμένους. Και ο Χριστός τιμήθηκε στη φυλακή, και οι απόστολοι και οι μάρτυρες [...] Θα περάσει και ο Εφραίμ έτσι δύσκολα αλλά είναι ο Γολγοθάς της δόξης του. [...] Ασχέτως με το αν συμφωνούν ή διαφωνούν [οι πιστοί] με τις λεπτομέρειες των χειρισμών που γίνανε στην υπόθεση του Βατοπεδίου, αυτή τη στιγμή συμπαρίστανται με μια ιερή αγανάκτηση, θεωρώντας ότι καταρρέει και το τελευταίο οχυρό των αξιών που είναι η Εκκλησία και η Δικαιοσύνη».