Ποτέ η εικόνα του εαυτού μας που παρουσιάζουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι η πραγματική – είναι πάντα ωραιοποιημένη και το ίδιο κάνουν ακόμα και οι φίλοι μας
Γράφει η Βάλια Καϊμάκη
Σάββατο απόγευμα. Γύρω στις 5. Ο καιρός έξω από το παράθυρο μουντός, σαν να θέλει να βρέξει και να μην το αποφασίζει. Στο δίπλα γραφείο, μέσα από το τζάμι που μας χωρίζει, βλέπω τον Στέφανο. Πηγμένος κι αυτός. Είμαστε κλειδωμένοι στο γραφείο από το πρωί της προηγούμενης και στην καλή περίπτωση θα μείνουμε μέχρι τη Δευτέρα. Στην κακή, για καμιά βδομάδα ακόμα. Δυο άλλες συνάδελφοι έχουν μόλις φύγει, μανούλες… να πεταχτούν και λίγο από το σπίτι. Η δουλειά είναι για είκοσι άτομα και την κάνουμε τέσσερα… ζήτω η κρίση.
Ψάχνω στο δίκτυο και βρίσκω ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, κόκκινο όπως του πρέπει. Και το ανεβάζω στο Facebook με τη λεζάντα: «Με τον Στέφανο στην παραλία». Λίγο για να διασκεδάσω το χάλι μας, λίγο για να δω τι θα κάνουν οι φίλοι.
Και δεν αργούν. Like, like, like. «Ζηλεύω». «Θέλω κι εγώ». «Πάρτε με μαζί σας». «Σε ποια παραλία έχετε αράξει;»… Καλά, παραθύρια δεν έχουν να κοιτάξουν το χάλι απ’ έξω στο σπίτι τους; Θυμάμαι κι έναν καλό φίλο που μου παραπονιόταν: «Ανεβάζω ένα κείμενο και στα τρία δεύτερα μου κάνουν like. Γιατί δεν τα διαβάζουν;». «Το like είναι για σένα», του απαντούσα, «όχι για το κείμενο». «Ναι, αλλά εγώ το μοιράζομαι για να το ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ, όχι για να μου δείξουν ότι με αγαπάνε», επέμενε. Και φυσικά μ’ αγαπάνε κι εμένα οι φίλοι μου και χαίρονται που διασκεδάζω. Ματάκια δεν έχουν, όμως;
Τώρα θα μου πείτε ότι τόσος και τόσος κόσμος πιστεύει ότι μας ψεκάζουν, εμένα γιατί με πειράζει που όλοι πίστεψαν ότι ήμουνα με τον Στέφανο στην παραλία; Δεν με πειράζει, απλώς θαυμάζω για μια ακόμη φορά το μεγαλείο της ανθρώπινης αφέλειας… Και να ήμουνα δηλαδή, θα έτρεχα να το ποστάρω στο Facebook; Προφανώς έτσι πιστεύουν οι περισσότεροι, όπως πιστεύουν και ό,τι τους σερβίρουν.
Ειδικά τώρα, παραμονές εκλογών, δεν φτάνει που έχουμε όλους τους υποψήφιους που έχουν ξεχυθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μας κάνουν φίλους ή να μας «ακολουθήσουν», έχουμε και ένα σωρό κακίες, ψέματα, ανακρίβειες που διασπείρουν ο ένας για τον άλλο. Η κατάσταση με τα blogs ήταν ήδη τραγική και αναφέρομαι στα blogs που δεν κάνουν άλλη δουλειά παρά να εκβιάζουν. Και το μέσο εκβιασμού δεν είναι μόνο όσοι συνειδητά διαβάζουν τα σκουπίδια τους αλλά και όσοι αφελώς κάνουν like ή share ή retweet στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Λέω να το πάρουμε λίγο διαφορετικά. Να ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι ΟΛΑ όσα βλέπουμε στο timeline μας είναι ψέματα, ακόμα και από τους φίλους μας, ειδικά από τους φίλους μας. Και μετά, αν θέλουμε, αν έχουμε τον χρόνο και τη διάθεση, να εξετάζουμε εάν είναι αλήθεια. Ετσι κι αλλιώς, όπως δείχνουν και πολλές έρευνες, ποτέ η εικόνα του εαυτού μας που δείχνουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι η πραγματική· είναι πάντα ωραιοποιημένη και αυτό κάνουν όλοι οι φίλοι μας (κι εμείς) ασυναίσθητα. Και μάλιστα εξαιτίας αυτού έρχεται και μια σειρά ακόμα φαινομένων ως συνέπεια: παρουσιαζόμαστε καλύτεροι, άρα μας κάνουν like, άρα ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση και ως αποτέλεσμα: στην πραγματική ζωή, μόλις κλείσουμε το δίκτυο, λειτουργούμε με λιγότερο αυτοέλεγχο, άρα κάνουμε βλακείες!
Γι’ αυτό πιστεύω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα θεωρούμε όλα ψέματα. Τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσουμε ως χρήστες. Γιατί ακόμα είμαστε στη φάση των προ-προ-προ-παππούδων μας που έβλεπαν στη μεγάλη οθόνη το τρένο κι έσκυβαν για να μην τους πατήσει.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
e-ΕΙΔΗΣΕΙΣ
*(Οι Μονάδες Αριστείας είναι ομάδες σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και Ερευνητικά Κέντρα που υλοποιούν το έργο «Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες για την Ανάπτυξη και Διάδοση του Ανοιχτού Λογισμικού» με ενέργειες διάχυσης και προβολής μέσω συνεδρίων και εκδηλώσεων σε δέκα θεματικές περιοχές. Το έργο έχει σχεδιαστεί και υλοποιείται από την ΕΔΕΤ Α.Ε. Ολες οι Μονάδες Αριστείας πραγματοποιούν δύο κύκλους εκπαιδευτικών σεμιναρίων και ένα θερινό σχολείο ανάπτυξης κώδικα (Summer Code Camp), στο πλαίσιο των οποίων θα εκπαιδεύονται τουλάχιστον 50 προγραμματιστές. Πληροφορίες για τους κύκλους εκπαίδευσης: http://goo.gl/6MtEb7
* Σύντομα θα δούμε μεταφορικά drones και στους ελληνικούς αιθέρες, μόλις ξεκινήσει πειραματικά το ερευνητικό πρόγραμμα αερομεταφοράς ACS SKYPACK. Στόχος είναι να διερευνηθούν οι προϋποθέσεις και οι τεχνολογίες οι οποίες θα επιτρέψουν την παράδοση φαρμάκων και ευαίσθητων αντικειμένων μεγάλης προτεραιότητας σε δυσπρόσιτες περιοχές, σε σύντομους χρόνους. Στο πλαίσιο του προγράμματος, τα αντικείμενα προς μεταφορά θα τοποθετούνται σε ειδικές συσκευασίες, οι οποίες στη συνέχεια θα μεταφέρονται με μικρά ιπτάμενα μη επανδρωμένα οχήματα στον τελικό προορισμό τους.
*Η έκθεση «eshops Expo 2014» για τις επιχειρήσεις ηλεκτρονικού εμπορίου θα πραγματοποιηθεί στις 29-31 Μαΐου 2014 στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Μετρό στο Σύνταγμα. Η τέταρτη έκδοση της έκθεσης θα προβάλει τον ραγδαία ανερχόμενο τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου στην Ελλάδα και θα δώσει την ευκαιρία στο ευρύ κοινό να γνωρίσει από κοντά τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο κλάδο.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
e-POMΠΟΤΙΚΗ
Σε ηλικία 94 ετών, η γιαγιά Λέα δεν θα μπορούσε να μείνει πια μόνη της, παρ’ όλο που επιθυμεί να παραμείνει στο σπίτι της. Σε μια κοινωνία που γερνάει ολοταχώς, πολλοί ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Μία από τις πιθανές λύσεις μπορεί να βρίσκεται στη ρομποτική, μια λύση ασφαλής και οικονομική. Η @giraffplus, μια ομάδα που χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε., ανέπτυξε το σύστημα GiraffPlus, ένα ρομπότ που βοηθά τους ηλικιωμένους στο σπίτι, τους συνδέει με την οικογένεια, τους φίλους και το υγειονομικό προσωπικό. Ταυτόχρονα, συσκευές που μπορούν να φορεθούν από τους ηλικιωμένους και αισθητήρες σε ολόκληρο το σπίτι τους προσέχουν σε 24ωρη βάση.
Το σύστημα ετοιμάζεται να βγει στην κυκλοφορία μέχρι το τέλος του 2015, ενώ υπολογίζεται ότι η αγορά τέτοιων υπηρεσιών μπορεί να φτάσει τα 13 δισ. ευρώ μέχρι το 2016. Οι κάτοικοι άνω των 65 ετών στην Ευρώπη (η «αργυρή γενιά») διαθέτουν ένα εισόδημα της τάξης των 3.000 δισ. ευρώ και ένα μεγάλο μέρος από αυτό διατίθεται για την περίθαλψη και τη φροντίδα τους.
«Με ρωτούν γιατί δεν πάω να ζήσω με την κόρη μου. Αλλά κι αυτή έχει τα εγγόνια της πια και πολλές ευθύνες. Ο πολύτιμος βοηθός μου, στον οποίο έχω δώσει το όνομα κύριος Ρόμπιν, με χαλαρώνει από το άγχος για τα χρόνια που έρχονται και το ίδιο ξέγνοιαστα είναι και τα παιδιά και τα εγγόνια μου», εξηγεί η 94χρονη Λέα Μίνα Ράλι, γνωστή και ως «νόνα Λέα». Χρησιμοποιεί το σύστημα GiraffPlus εδώ και 5 μήνες και περιγράφει την εμπειρία στο blog της (http://nonnalea.wordpress.com).
Το σύστημα GiraffPlus έλαβε χρηματοδότηση 3 εκατ. ευρώ με στόχο να δοκιμάσει πώς τα ρομπότ και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια και ανεξαρτησία. Εκτός από το ρομπότ, το σύστημα περιλαμβάνει και αισθητήρες, οι οποίοι παρακολουθούν δραστηριότητες όπως το μαγείρεμα, τον ύπνο, το μπάνιο καθώς και τους δείκτες υγείας, όπως την πίεση ή το σάκχαρο, για παράδειγμα.
Μέχρι στιγμής το σύστημα δοκιμάζεται σε έξι σπίτια στην Ευρώπη -από δύο στην Ισπανία, τη Σουηδία και την Ιταλία-, ενώ στο πρόγραμμα συμμετέχουν επίσης και η Πορτογαλία, η Σλοβενία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
