Στη δημοσιότητα από την «Εφ.Συν.» το σχέδιο πρότασης για τον προσυνεδριακό διάλογο
Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Με τη φράση «θα διαμορφώσουμε τη νέα αφήγηση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, θα στοχαστούμε την Ελλάδα του μέλλοντος απαντώντας στο ερώτημα τι σημαίνει να είσαι Ελληνας, Ευρωπαίος και πολίτης του κόσμου τον 21ο αιώνα» περιγράφεται το μοντέλο το οποίο θα αποτελέσει τη βάση των συζητήσεων στο συντακτικό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ από τις 28 Φεβρουαρίου ώς τις 3 Μαρτίου.
Το σχέδιο πρότασης του προσυνεδριακού διαλόγου, που αποσπάσματά του δημοσιεύει σήμερα η «Εφ.Συν.», κατανέμεται σε τέσσερις ενότητες:
Α. Υπέρβαση, ανασύσταση και νέα εθνική αφήγηση
Β. Οι προκλήσεις για την Ευρώπη του μέλλοντος
Γ. Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης-υπέρβασης των μνημονίων
Δ. Το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής
Μετά την απαραίτητη ιστορική αναδρομή, οι συντάκτες του σχεδίου που επεξεργάστηκε το ΙΣΤΑΜΕ επισημαίνουν ότι «το ΠΑΣΟΚ κατέληξε κατ' ανάγκη να είναι “ο αμνός ο αίρων” τις ιστορικές αμαρτίες όλης της εθνικής διαδρομής που κορυφώθηκε με την ένταξη στην ΟΝΕ».
Σε μια προσπάθεια να «αθωώσουν» τις μέχρι σήμερα πολιτικές επιλογές του Κινήματος τονίζουν: «Μιλήσαμε για όλα με ειλικρίνεια. Μόνο όμως εμείς. Κανείς άλλος. Καμία άλλη πολιτική δύναμη. Κανένας άλλος κοινωνικός και οικονομικός χώρος. Κανένας θεσμός στην Ελλάδα. Ολοι κρύφτηκαν πίσω από το δράμα των απλών ανθρώπων και πίσω από το ΠΑΣΟΚ».
Στη συνέχεια περιγράφονται έξι διλήμματα με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπος ο ελληνικός λαός: Εθνική ολοκλήρωση ή εθνικιστικός λαϊκισμός, ιστορικός συμβιβασμός ή εμφύλιος πόλεμος, αντίσταση ή δωσιλογισμός, ανάπτυξη ή κρατισμός, ανταγωνιστικότητα ή περιθωριοποίηση, δημοσιονομική προσαρμογή ή ανακύκλωση της δανειακής σύμβασης.
Σχετικά με τις προκλήσεις για την Ευρώπη, γίνεται αναφορά στα αίτια της κρίσης, η οποία χαρακτηρίζεται ως κρίση «του ίδιου του ευρωπαϊκού οράματος» και για το ευρώ υπογραμμίζεται ότι «από εργαλείο ευημερίας μετατράπηκε σε αιτία λιτότητας και απώλειας εισοδήματος». Ακόμη, το κείμενο απασχολεί η πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπου μεταξύ άλλων υποστηρίζεται ότι δεν μπορεί να είναι επιτυχής ως μια διαδικασία «από πάνω προς τα κάτω» αλλά μόνο εάν οικοδομήσουμε μια Ευρώπη «από τους πολίτες για τους πολίτες».
Υπέρβαση μνημονίων
Στο κεφάλαιο για την εθνική ανασυγκρότηση και υπέρβαση των Μνημονίων δίνεται έμφαση στην αναγκαιότητα ενός εθνικού σχεδίου «που θα υπερβαίνει τα πολιτικά στερεότυπα της εποχής “μνημόνιο-αντιμνημόνιο” και θα απευθύνεται στις δυνάμεις οι οποίες επλήγησαν από την κρίση και είναι παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας που νομίζουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο». «Αυτός είναι ο εθνικός στόχος: η ουσιαστική και όχι η δημαγωγική απελευθέρωση από το Μνημόνιο», διευκρινίζουν οι συγγραφείς του.
Σε ό,τι αφορά τις προϋποθέσεις διαμόρφωσης ενός νέου θεσμικού πλαισίου για τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ θέτει ως ένα από τα μεγάλα ζητήματα το εκλογικό σύστημα και την αναθεώρηση του Συντάγματος, «ώστε να ανανεωθεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία υιοθετώντας τις αρχές της μετα-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας». Επιπλέον, για τον ρόλο της αντιπολίτευσης στηλιτεύεται ο «συνδικαλιστικός ρόλος του παρελθόντος» και ζητείται «εθνική ευθύνη».
Προκειμένου δε να τονιστεί η διάθεση της Ιπποκράτους για διαρθρωτικές αλλαγές και να δικαιολογηθεί η πορεία των συνολικών ανατροπών που επιφέρει το Μνημόνιο, γίνεται λόγος για αναγκαία μεταρρυθμιστική πανστρατιά μέσα στην κοινωνία των πολιτών.
Τελευταία αλλά οπωσδήποτε σημαντικότερη ενότητα του σχεδίου πρότασης είναι η θεώρηση για τη φυσιογνωμία του νέου ΠΑΣΟΚ που επιδιώκει να δημιουργήσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος στον χάρτη της Κεντροαριστεράς, όπου το Κίνημα προσδιορίζει τη θέση του στο Κέντρο. «Το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής οφείλει να εκφράσει τις προοδευτικές και δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας», τονίζεται εισαγωγικά και επεξηγηματικά και οι συντάκτες του σχεδίου προσθέτουν: «Ιστορικά στην Ελλάδα το Κέντρο ήταν προοδευτικό, ο ένας από τους δύο μεγάλους πόλους των ιστορικών αντιπαραθέσεων, ακόμη και των εθνικών διχασμών σε προηγούμενες εποχές. Αρα για μας σημασία έχει η κεντρική θέση του ΠΑΣΟΚ, η στρατηγική του θέση μέσα στο πολιτικό σύστημα, ως εκφραστής της Κεντροαριστεράς».
