Της Λήδας Γαλανού
* «Η μύτη μου ήταν πολύ μακριά, το στόμα μου πολύ μεγάλο, δεν είμαι φωτογενής, δεν ήμουν ποτέ πραγματικά όμορφη. Εγινα ηθοποιός, παρότι όλοι μου έλεγαν ν’ αλλάξω καριέρα». Η, απλώς, υπέροχη Σοφία Λόρεν στο masterclass που έδωσε στο αποθεωτικό κοινό του φεστιβάλ.
* Η περιπέτεια του «Xenia». Η ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο «Ενα Κάποιο Βλέμμα», χειροκροτήθηκε με πάθος από όρθιους θεατές, ανέδειξε την 20μελή αποστολή της από την Ελλάδα, συγκίνησε, συγκέντρωσε θαυμάσιες κριτικές από τον παγκόσμιο Τύπο κι άφησε το κοινό να σιγοτραγουδά το Rumore της Πάτι Πράβο.
* Οι ταινίες φαβορί: Το «Δυο Μέρες, Μια Νύχτα» των αδελφών Νταρντέν, με τη Μαριόν Κοτιγιάρ, η πιο επίκαιρη και συγκινητική ταινία του Διαγωνιστικού Τμήματος, το… οσκαρικό «Foxcatcher» του Μπένετ Μίλερ, το back to basics «Homesman» του Τόμι Λι Τζόουνς, το «Saint Laurent» του Μπερτράν Μπονελό, ένας στρόβιλος αισθήσεων, ομορφιάς και παρακμής, τα «Θαύματα» της Ιταλίδας Αλίτσε Ρορβάκερ, μια αθώα ματιά στην ψυχή της Ούμπρια, η ξέφρενη κωμωδία… κοινωνικής δικαίωσης «Relatos Salvajes» του Νταμιάν Ζιφρόν, σε παραγωγή της El Deseo του Πέδρο Αλμοδόβαρ.
* Ο Ράιαν Γκόσλινγκ ανάβει φωτιές. Ηρθε στο φεστιβάλ ως σκηνοθέτης, με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Lost River». Και το αποτέλεσμα συγκρίνεται μόνο με beatlmania, με αγόρια και κορίτσια από 13 μέχρι 80 να ουρλιάζουν στο πέρασμά του, να χοροπηδούν εκστατικά και να παθαίνουν κρίσεις υστερίας. Ναι, ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι ο… ηχηρότερος σταρ που πέρασε τα τελευταία χρόνια από την Κρουαζέτ.
* Οι ταινίες απογοητεύσεις: Το φλύαρο, σοβαροφανές «Winter Sleep» του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, τα Αρλεκιν «Grace of Monaco» και «The Disappearance of Eleanor Rigby» (με πρωταγωνίστριες, ωστόσο, τη Νικόλ Κίντμαν και την Τζέσικα Τσαστέιν, που κόβουν την ανάσα), το βαρετά συμβατικό «The Captive» του Ατόμ Εγκογιάν, το ανόητα διδακτικό «The Search» του Μισέλ Χαζαναβίσιους.
* «Παρακαλώ πολύ, εάν τυχόν θελήσετε να μου δώσετε κάποιο βραβείο, μην το κάνετε, θα προτιμούσα να απέχω από αυτήν τη διαδικασία». Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, στα 84, κάνει 3D σινεμά και παραμένει το ίδιο αλλόκοτος, το ίδιο συναρπαστικός και sui generis όσο πάντα.
* «Για να είσαι ο τέλειος ηθοποιός σε ταινίες δράσης πρέπει να είσαι εξαιρετικά έξυπνος, σέξι, με καλά δόντια, πολλά μαλλιά… Οχι, εντάξει, θα σας πω την αλήθεια, αυτός ο άνθρωπος δεν προσδιορίζεται, δεν έχει να κάνει με το σώμα, ή τους μυς, είναι κάτι πιο αφηρημένο και σπάνιο, που κάνει τον θεατή να τον συμπαθεί και να ταυτίζεται μαζί του, να τον ακολουθεί. Δεν έχουν υπάρξει πάνω από 15 τέτοιοι ηθοποιοί στην ιστορία του σινεμά». Ο Sly Σταλόνε, που έφτασε μαζί με τους υπόλοιπους «Expendables» στην Κρουαζέτ, όχι με λιμουζίνα, αλλά με… τανκ, όπως αρμόζει.
* Η συμφωνία ΕΚΚ – CNC, του Ελληνικού και του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου, που υπογράφηκε στο διάρκεια του Φεστιβάλ Κανών και προβλέπει τριετή χρηματοδότηση ελληνογαλλικών συμπαραγωγών. Felicitations!
* Τα hashtags. Το κόκκινο χαλί έγινε πεδίο αποτελεσματικού ακτιβισμού, με τη Σάλμα Χάγεκ, αλλά και όλο το καστ του «Expendables 3», από Σβαρτσενέγκερ μέχρι Μελ Γκίμπσον, να κρατούν πλακάτ με το #bring back our girls, για τα νεαρά κορίτσια που απήχθησαν στη Νιγηρία, και την αποστολή του «Winter Sleep» του Τσεϊλάν να αποτίνει φόρο τιμής, με το #SOMA, στα θύματα του ορυχείου στην πόλη Σόμα και τις οικογένειές τους.
