→ Η τρομο-προπαγάνδα δεν άγγιξε τους ψηφοφόρους
Του Τάσου Παππά
Πρέπει να διαθέτεις το ανατρεπτικό χιούμορ και τη βιτριολική ευστροφία του Λάκη Μπέλλου και των συντελεστών της «Ελληνοφρένειας» για να καταφέρεις να περιγράψεις με περιπαικτικό τρόπο το οπλοστάσιο που χρησιμοποίησε η κυβερνητική προπαγάνδα προκειμένου να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό. Τι θα συμβεί στη χώρα αν οι αποσυνάγωγοι του δημοκρατικού πολιτεύματος (όχι η Χρυσή Αυγή, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ) υπερφαλαγγίσουν τα κόμματα που εγγυώνται την κοινωνική σταθερότητα και την πολιτική ομαλότητα; Εκτός από την άνοδο της θερμοκρασίας το καλοκαίρι στους 120 βαθμούς Κελσίου και την πτώση της τον χειμώνα στους μείον 150 (οι ενδιάμεσες εποχές θα καταργηθούν με απόφαση της κυβέρνησης του βουνού), τη χώρα θα πλήξουν: καταρρακτώδεις βροχές από βατράχια και κροκόδειλους, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί. Με μία λέξη Αρμαγεδδών.
Το θέμα όμως είναι πολύ σοβαρό. Εμφανίζεται γυμνή η αντίληψη που έχουν οι δανειστές, τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ένα τμήμα της αποκαλούμενης «υπεύθυνης Αριστεράς» για το πώς πρέπει να λειτουργεί μια δημοκρατία. Οι επικοινωνιακοί βραχίονες αυτού του συμπλέγματος (αναλυτές τραπεζών, ξένοι οίκοι, οργανικοί διανοούμενοι, δημοσιολόγοι, σκιτσογράφοι) διακινούν την άποψη ότι υπάρχουν κόμματα που δικαιούνται να κυβερνούν και κόμματα-παρίες που, για το καλό της δημοκρατίας, πρέπει πάση θυσία να μείνουν μακριά από την εξουσία.
Στην περίπτωση όμως που συμβεί το ατύχημα και οι πολίτες κάνουν την αποκοτιά και εμπιστευθούν το κόμμα που ούτε ξέρει ούτε μπορεί να κυβερνήσει, που κλείνει φιλικά το ένα μάτι του στην αριστερή τρομοκρατία (σμέρνα) και το άλλο στους ναζιστές (φίδι), τότε, όπως μας προειδοποιούν: θα πτωχεύσουν οι μισές επιχειρήσεις, θα δημευθούν οι καταθέσεις, θα προκληθεί πανικός στις διεθνείς αγορές, θα φύγουν οι επενδυτές, θα πάμε στη δραχμή, θα αποχωρήσουν οι τουρίστες, θα γεμίσει η χώρα λαθρομετανάστες, θα έχουμε λατινοαμερικάνικο χάος, θα επιστρέψει ο εφιάλτης της χρεοκοπίας και θα γυρίσουμε στο χείλος του γκρεμού. Δηλαδή, ερειπιώνας.
Ακόμη και ο Θιέρσος (αυτός ο «τερατώδης νάνος», κατά τον Μαρξ) την εποχή της παρισινής Κομμούνας ήταν πιο συγκρατημένος στην περιγραφή της καταστροφής που θα ερχόταν αν οι ένοπλοι Κομμουνάροι επικρατούσαν. Οι δικοί μας τον ξεπέρασαν…
→ Οι απαραίτητες δικαιολογίες
Της Αλίκης Ματση
Οταν η κυβέρνηση αποφάσισε να διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές δέχτηκε πολλές επικρίσεις για τις προθέσεις της.
Χθες αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι επικρίσεις αυτές ήταν απολύτως βάσιμες. Ποιο ήταν το βασικό επιχείρημα των νεοδημοκρατών στα κανάλια; Μπορεί να υπάρχει ποσοστιαία διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, αλλά αντισταθμίζεται με το αποτέλεσμα των περιφερειακών. Αν δείτε τον χάρτη στις περιφερειακές εκλογές η Ν.Δ. προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακούσαμε δε και το καταπληκτικό ότι μεταξύ των περιφερειών που η Ν.Δ. εντάσσει στις νικηφόρες γι’ αυτήν είναι και αυτή της Κεντρικής Μακεδονίας, όπου ο αντάρτης Απ. Τζιτζικώστας κατατρόπωσε τον επίσημο Γ. Ιωαννίδη. Κι ας έλεγαν ότι στις περιπτώσεις που συγκρούονται δύο δικοί μας, δεν παίρνουμε θέση.
Γιατί τόσες μέρες ο πρωθυπουργός και ο Ευάγγ. Βενιζέλος μάς έλεγαν ότι από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών εξαρτάται αν η χώρα θα εξακολουθήσει στο δρόμο της σταθερότητας;
Γιατί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μάς «απειλούσε» πως αν τα ποσοστά της Ελιάς δεν είναι ικανοποιητικά θα προσφύγει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ποιο ποσοστό προσδιορίζεται σήμερα ως ικανοποιητικό;
Συμπέρασμα: Η ταυτόχρονη διεξαγωγή τριών εκλογικών αναμετρήσεων οργανώθηκε για να υπάρξουν οι απαραίτητες δικαιολογίες και να συνεχιστεί η πορεία της κυβέρνησης. Αν τελικά τα καταφέρει; Θα φανεί στο χειροκρότημα.
→ Το μεγάλο στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ
Του Φώτη Παπούλια
Ναι, είναι ιστορική η νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα, και όχι μόνο για όσους και όσες ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια μεγάλη ανατροπή στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Είναι δικαίωση μιας κοινωνίας που επί τέσσερα χρόνια βιώνει τα αλλεπάλληλα μνημόνια και την κυβερνητική πολιτική, εκείνη της ανεργίας, της φτώχειας, του διαρκούς φόβου, της ομηρίας ενός λαού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νικητής, είτε αρέσει είτε όχι, όμως η χθεσινή νίκη είναι και το μεγάλο στοίχημα του κόμματος της Αριστεράς. Οι πολίτες που τον ψήφισαν αναγνώρισαν στο κόμμα αυτό τη συνέπεια, την ελπίδα και κυρίως τη διαφορετική αντίληψη για την πολιτική.
Αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι στοίχημα διαχείρισης της πρωτιάς, είναι στοίχημα για το πώς από δω και πέρα η Αριστερά θα καταστήσει τον πολιτικό της λόγο πρωταγωνιστικό στην πολιτική σκηνή. Αστοχίες, λάθη, παραλείψεις, καλό είναι να μην κρυφτούν κάτω από την ευφορία της νίκης, αλλά να αναλυθούν, να συζητηθούν, να βρεθούν οι αιτίες και εν τέλει ο πολιτικός λόγος του να αποκτήσει την ολότητα που είναι απαραίτητη για να οδηγήσει στην εξουσία.
Και, το κυριότερο, το μεγάλο του ατού είναι το να λέει την αλήθεια, και τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κοινωνία θα στηρίξει το κόμμα της ελπίδας.
→ Η σωστή ανάγνωση
Του Χάρη Ιωάννου
Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρη και ιστορική. Η πολιτική του νίκη είναι όμως αμφισβητούμενη. Επιβεβαιώθηκε το «πρώτη φορά Αριστερά», την ίδια περίοδο που η Ευρώπη (βλ. Γαλλία) ψήφισε «πρώτη φορά ακροδεξιά».
Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να πανηγυρίζει για την ακολουθούμενη πολιτική και σύντομα θα κληθεί να βάλει νερό στο κρασί της. Το δίλημμα «υπευθυνότητα ή ανατροπή» δεν έπεισε ούτε καν και τους πιο φανατικούς της σημερινής μικρομεσαίας Ν.Δ. και του μικρού ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο το δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή Μέρκελ» δεν συγκίνησε περισσότερους από όσους ψήφισαν το κόμμα του Αλ. Τσίπρα στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012. Ούτε το «δημοψήφισμα για το μνημόνιο» επιβεβαιώθηκε.
Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα συγκέντρωσαν από κοινού λιγότερο από το 50% του εκλογικού σώματος, ποσοστό πολύ μακριά από την ακραία πόλωση που επεδίωξαν τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το τοπίο στην Ευρώπη, με την άνοδο της ακροδεξιάς και του ευρωσκεπτικισμού, δυσκολεύει. Γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκο, απαιτεί περισσότερες συμμαχίες και λιγότερους μικρομεγαλισμούς. Αλλιώς το «αριστερό όνειρο» κινδυνεύει να μείνει όνειρο, σε ένα Ευρωκοινοβούλιο που η -με πολλές εσωτερικές αντιθέσεις- Αριστερά θα έχει ένα ποσοστό περί το 6%.
→ Πολλά τα μηνύματα
Του Μπάμπη Αγρολάμπου
Οι κάλπες είχαν και αυτή τη φορά πολλά μηνύματα. Το βασικό μήνυμα, πάντως, ορίζεται με ένα διπλό ερώτημα: για πόσο ακόμη μπορεί να συνεχίσει ο κ. Σαμαράς αυτή την πολιτική με τον κ. Βενιζέλο και από την άλλη πόσο δυναμικά μπορεί να προχωρήσει ο κ. Τσίπρας σε πολιτικά ανοίγματα, για να εδραιωθεί η προοπτική της αριστερής διακυβέρνησης.
Η Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ είναι σχεδόν απίθανο να προχωρήσουν σε άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις, όσες πιέσεις και αν ασκήσουν οι εκπρόσωποι της τρόικας. Το παιχνίδι πάει τώρα στους αρχηγούς των χωρών-μελών της Ε.Ε., που θα αποφασίσουν μέχρι το φθινόπωρο εάν θα δώσουν διευκολύνσεις για το χρέος. Και μάλιστα, χωρίς καθυστερήσεις, καθώς στις αρχές του επόμενου χρόνου αρχίζει η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Στο εσωτερικό λοιπόν η κυβέρνηση θα επιδιώξει να σταθεί στη δύναμη της αδράνειας και στην Ε.Ε. θα περιμένει μία αποφασιστικότερη κίνηση από την καγκελάριο Μέρκελ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, το στοίχημα είναι να δώσει δυναμική στην εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, με συμμαχίες όχι μόνο στο κοινωνικό πεδίο, αλλά και στο νέο πολιτικό σκηνικό. Η πρωτοβουλία είναι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η πρωτιά που πήρε στις ευρωεκλογές τού δίνει την ευχέρεια -και υποχρέωση σε αυτές τις συνθήκες- να απευθύνει νέα πρόσκληση διαλόγου στις πολιτικές δυνάμεις που μιλούν για αλλαγή πολιτικής.
→ Ο ωραίος αγώνας
Του Νίκου Σβέρκου
Μακράν τον πιο ενδιαφέροντα και ωραίο προεκλογικό αγώνα τον διεξήγαγε ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Ο νεαρός και άγνωστος μέχρι πριν από δύο μήνες υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων ξεκίνησε σχεδόν από το «μηδέν» και είχε να αντιμετωπίσει γιγαντιαίους και παντοδύναμους μηχανισμούς, τόσο των υπόλοιπων αντιπάλων του όσο και του Γιώργου Καμίνη.
Ο νυν δήμαρχος, που επί τριάμισι χρόνια ήταν πανηγυρικά απών από κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής, επένδυσε τελικά στον φόβο και επιχείρησε να συσχετίσει τους νεοναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής με την Αριστερά, παίζοντας υποδειγματικά τα παιχνίδια του Μαξίμου και των συστημικών μέσων ενημέρωσης. Παρ’ όλα αυτά, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, κρατώντας ψηλά στην ατζέντα του το αυτοδιοικητικό πρόγραμμά του, πορεύτηκε με νηφαλιότητα απέναντι σε ένα σύστημα που έτρεμε τη δημοτική αλλαγή.
Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, στα 33 του χρόνια, καταγράφεται πλέον ως το πρόσωπο που κατάφερε με αριστερά προγραμματικά εφόδια να «παίξει στα ίσα» στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο σε έναν δήμο που η Αριστερά έπαιζε τον ρόλο του «φτωχού συγγενή» και όπου η «παλιά Αθήνα» καθόριζε εν πολλοίς το τελικό αποτέλεσμα.
Το σημαντικότερο συμπέρασμα που εξάγεται όμως από το αποτέλεσμα στον Δήμο της Αθήνας, και οφείλει να αποτιμήσει σοβαρά και το κόμμα που στήριξε τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, είναι ότι η Αριστερά είναι «επικίνδυνη», όταν είναι συγχρόνως προγραμματική και ριζοσπαστική.
→ Το σχίσμα είναι εδώ
Του Τάσου Τσακίρογλου
Η ελληνική κοινωνία δείχνει να βιώνει ένα σχίσμα, το οποίο με κάθε τρόπο η κυβερνητική προπαγάνδα προσπάθησε όλο το τελευταίο διάστημα να κρύψει, με το επιχείρημα ότι η εποχή του διχασμού ανάμεσα σε «μνημόνιο και αντιμνημόνιο» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και τώρα οδεύουμε σ’ ένα φωτεινό μέλλον ανάκαμψης και ανάπτυξης.Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως του βαθμού συμφωνίας μαζί του, εκφράζει μια ισχυρή τάση αλλαγής στην ελληνική κοινωνία και μια προσδοκία σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού, στη βάση της ανάσχεσης μιας κατρακύλας, στο τέλος της οποίας υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο του κοινωνικού εκβαρβαρισμού και της καθολικής εκπτώχευσης.
Από την άλλη, το, έστω μειωμένο, ποσοστό της πλέον συντηρητικής Ν.Δ, σε συνδυασμό με την αύξηση της παρουσίας της Χρυσής Αυγής σηματοδοτεί την ύπαρξη μιας παράταξης που στο άθροισμά της αντιπροσωπεύει μιαν αντίδραση και έναν αναχρονισμό τόσο σε πολιτικό όσο και κοινωνικό επίπεδο. Εάν σ’ αυτό προσθέσουμε το ποσοστό της Ελιάς, αλλά και τα φαινόμενα τύπου Μαρινάκη – Μώραλη – Μπέου και την προσπάθεια άλωσης του πολιτικού πεδίου από επιχειρηματικά και υποκοσμιακά συμφέροντα (ανάμικτα και αξεδιάλυτα), τότε το τοπίο δείχνει περισσότερο πολωμένο από ποτέ. Τέλος, η επίδοση του μεταδημοκρατικού Ποταμιού που σχεδιάστηκε ως ανάχωμα στη μαζική φυγή των ψηφοφόρων από τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, επιβεβαιώνει αυτό το σχίσμα σε πολιτικό, κοινωνικό και αισθητικό επίπεδο που διατρέχει πλέον την Ελλάδα.
→ Η μεγάλη νίκη της… Ελιάς!
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Μεγάλη η επιτυχία της Ελιάς, του ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών, μια και έλαβε μεγαλύτερο ποσοστό. Μεγαλύτερο όμως από τι; Κι από πότε; Από τις προηγούμενες ευρωεκλογές; Οχι, όχι, γιατί σε εκείνες, τον Ιούνιο του 2009, βγήκε 1ο κόμμα το ΠΑΣΟΚ με 36,64%, σημείωσε τώρα επομένως μείωση γύρω στο 75%. Τότε, από πότε; Από τις βουλευτικές εκλογές του 2012; Οχι, ούτε από τότε. Γιατί ακόμη και στις εκλογές αυτές που το ΠΑΣΟΚ σημείωσε ιστορικό αρνητικό ρεκόρ με 12,28%, πάλι πιο ψηλά ήταν σε σχέση με τις τωρινές ευρωεκλογές στις οποίες (πρόλαβε κι) έχασε γύρω στο 25% της δύναμής του!
Τότε, πότε; Σε σύγκριση με ποιο ποσοστό ανέβηκε η Ελιά ώστε να δικαιούται το ΠΑΣΟΚ να πανηγυρίζει; Η σύγκριση, λοιπόν, γίνεται με τις δημοσκοπήσεις! Παγκόσμια πρωτοτυπία, ακόμα ακόμα και όταν αναφερόμαστε στις… αξιόπιστες ελληνικές δημοσκοπήσεις.
Με αυτές της Ελιάς, βέβαια, όχι με τις δημοσκοπήσεις της Κεντροαριστεράς των 58 που έφτασε, κατά τα ΝΕΑ, στο 15%. Μεγάλος χαμένος επίσης ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και το κόμμα ΚΕΠ που έφτιαξε κάποιο φεγγάρι και το οποίο έπαιρνε γύρω στο 20% στις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν κατέβηκε ποτέ στις εκλογές. Το μόνο καλό είναι που θεωρεί εαυτόν νικητή ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Οσο παραμένει στην ηγεσία του κόμματος, η καθοδική του πορεία είναι δεδομένη. Πάντα νίκες λοιπόν.
→ Πανούκλα
Της Άντας Ψαρρά
Ο Εμπολα είναι μια ιογενής ασθένεια, της οποίας τα αρχικά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αιφνίδιο πυρετό, έντονη αδυναμία, μυϊκό πόνο και πονόλαιμο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Και αυτό είναι μόνο η αρχή: το επόμενο στάδιο είναι έμετος, διάρροια και -σε ορισμένες περιπτώσεις- και εσωτερική και εξωτερική αιμορραγία.
Η ασθένεια προσβάλλει τον άνθρωπο μέσω της στενής επαφής με μολυσμένα ζώα, όπως χιμπατζήδες, νυχτερίδες και αντιλόπες.
Στη συνέχεια εξαπλώνεται από το ένα άτομο στο άλλο από την άμεση επαφή με μολυσμένο αίμα, σωματικά υγρά ή όργανα, είτε έμμεσα μέσω της επαφής με μολυσμένα περιβάλλοντα. Η περίοδος επώασης μπορεί να διαρκέσει από δύο ημέρες έως τρεις εβδομάδες και η διάγνωση είναι δύσκολη.
Ο Ζαν -Μαρί Λεπέν δήλωσε πριν από τις ευρωεκλογές ότι «ο Εμπολα μπορεί να λύσει το πρόβλημα μέσα σε τρεις μήνες», αναφερόμενος στην πληθυσμιακή έκρηξη σε όλον τον κόσμο και το θέμα της μετανάστευσης. Η ακροδεξιά σε πολλές χώρες της Ε.Ε., όπως και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, αύξησε τις δυνάμεις της, επιβεβαιώνοντας τη διασπορά μιας παρόμοιας επιδημίας που απλώνεται για δεύτερη φορά στην Ευρώπη. Οι τέσσερις δολοφονίες στο Εβραϊκό Μουσείο των Βρυξελλών την παραμονή των ευρωεκλογών είναι ο θανατηφόρος προπομπός της νέας πραγματικότητας. Δυστυχώς στην Ευρώπη ακόμα δεν έχει σημάνει συναγερμός.
