Μια προσέγγιση στην τέχνη της αφήγησης και στην αθέατη πλευρά των παραμυθιών μέσα από εφτά παραμύθια
«Οι παραμυθάδες είναι μεγάλοι ψευταράδες που όμως λένε πάντα την αλήθεια!»
Στα παλιά χρόνια, οι κυνηγοί στο μαύρο δάσος, όταν σημάδευαν ένα ζώο, προσπαθούσαν να το κάνουν χωρίς να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με το θήραμά τους, γιατί έλεγαν πως αν αντίκριζαν το βλέμμα του λίγο πριν το σκοτώσουν, τότε το πνεύμα του που ήταν γεμάτο θάνατο τους μαύριζε το αίμα. Αν γινόταν αυτό, ο κυνηγός γυρνούσε μόνος στο χωριό, απομονωνόταν για μέρες, δεν έτρωγε, δεν έπινε και δεν μιλούσε σε κανέναν ώσπου να νιώσει μέσα του πως ήλθε η ώρα ν’ αφηγηθεί αυτή την ιστορία. Λέγοντας στους άλλους τι ακριβώς έγινε σ εκείνο το κυνήγι κι αντίκρισε το βλέμμα του ζώου που σκότωσε, καθάριζε το αίμα του.
Αυτή η ιστορία ανήκει στον Γάλλο παραμυθά Μισέλ Ίντενοκ κι έχει να κάνει με μια παλιά παράδοση των κυνηγών από τα μέρη του, τον Μέλανα Δρυμό. Για τη συγγραφέα Λίλη Λαμπρέλλη, αυτός είναι και ο λόγος που λέει παραμύθια…
Από την εισαγωγή της συγγραφέος: «…Το λέω και το ξαναλέω. Τα λαϊκά παραμύθια είναι πλάσματα ζωντανά – θέλετε το πιστεύετε, θέλετε δεν το πιστεύετε. Αν δεχτούμε να μπούνε στη ζωή μας, η σχέση μας μαζί τους είναι τόσο ζωντανή όσο και οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Για κάποια παραμύθια μπορούμε να νιώσουμε αδιαφορία, για άλλα δυσφορία, με κάποια άλλα να είμαστε μαζί τους απλοί γνωστοί, με άλλα να είμαστε φίλοι καρδιακοί και με λίγα, μια χούφτα μόνο, όπως ακριβώς και με τους ανθρώπους, ν’ αγαπηθούμε για πάντα. Με τα παραμύθια που ακολουθούν νιώθω πως δε θα χαθώ ποτέ. Κι επειδή τα παραμύθια είναι “πνεύματα”, όπως λένε και οι Αφρικανοί παραμυθάδες, δηλαδή κάτι σαν την ψυχή, θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουμε παρέα για πάντα, μπορεί στον κόσμο τούτο, μπορεί σ’ άλλους κόσμους – ποιος ξέρει;…»
Λίλη Λαμπρέλλη – βιογραφικό
Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρασία, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1952. Της άρεσε το παραμύθι «Η καρδιά της μάνας» από τις «Χίλιες και μία νύχτες» και η αγαπημένη της ηρωίδα ήταν η Σταχτοπούτα. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Μετανάστρια κατ' εξακολούθηση, εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει επτά μικρά βιβλία για παιδιά κι ένα για μεγάλους. Από τον Μάρτιο του 1998 ασχολείται με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών προφορικής παράδοσης. Μυήθηκε στα παραμύθια από την ανθρωπολόγο Nicole Belmont και πολλούς παραμυθάδες: τον Αφρικανό Maurice Boycasse, τον Άραβα Hamadi, τον Βέλγο Stephane van Hoecke, τον Γάλλο Michel Hindenoch κι άλλους κι άλλους. Το 1998 γνώρισε τυχαία τον παραμυθά Ανρί Γκουγκό και το μαγικό κόσμο των παραμυθιών. Τον Φκουγκό θεωρεί και δάσκαλό της -είναι ένας από τους μεγαλύτερους γάλλους αφηγητές- και ανήκει στην ομάδα του. Είναι ιδρυτικό μέλος της βελγικής ε αφηγητών «Passeurs d' Histoires» και μέλος του «Μaison du Conte de Bruxelles».
Η Λίλη Λαμπρέλλη πιστεύει ότι τα παραμύθια σε περιόδους κρίσης, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, ενισχύουν, απεγκλωβίζουν και παρηγορούν μικρούς και μεγάλους. Κι ακόμα πως η σκληρότητα των παραμυθιών της προφορικής παράδοσης δεν είναι επικίνδυνη για τα παιδιά, μια και τους αφήνει το περιθώριο να φτιάξουν στο μυαλό τους τις δικές τους εικόνες, εικόνες που μπορούν να αντέξουν.
Από τις μικρές ιστορίες που έγραψε, το «Κρυμμένο νερό», με ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη, πήρε το 2011 το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Επιμέλεια: ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ – [email protected], τηλ.: 211.104.5161
