Εμπλεος ενθουσιασμού με ταρατατζούμ και πανηγυρικά παρόμοια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραψε, σαν σήμερα στα 1979, την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία παρουσιάστηκε ως πανάκεια διά πάσαν νόσον. Στο πλευρό των Ευρωπαίων συμμάχων της η πτωχή και πεπλανημένη Ελλάς θα εξασφάλιζε τάχα μου την οικονομική της ανάπτυξη, με εκατοντάδες χιλιάδες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, την εθνική της ανεξαρτησία, την εμπέδωση των δημοκρατικών θεσμών και την εις το διηνεκές αναγεννησιακή της πορεία εν γένει (σ.σ. όχι μούσι). Ο Ανδρέας Παπανδρέου που ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε αντιταχθεί σθεναρά, για προφανείς δημαγωγικούς λόγους, στα σχέδια του δεξιού εθνάρχη, ανέκρουσεν επιδέξια πρύμναν έπειτα από δύο έτη ως πρωθυπουργός, για να καταστήσει τον εναγκαλισμό των εταίρων μας ακόμα πιο σφικτό· κάπως σαν του βόα και ο όχλος εβόα.
Ορρωδεί η σήμερον ενώπιον της αύριον 29ης Μαΐου, όταν στα 1453 η Πόλις εάλω υπό των αλλοδόξων. Και οι δύο ωστόσο παραμένουν αποφράδες, με την Κερκόπορτα να χάσκει σατανικά ως μαύρη κηλίδα στις σελίδες της Ιστορίας που επιμένει να επαναλαμβάνεται. Χρειάστηκαν τριάντα πέντε μόλις χρόνια για να αποβιομηχανοποιηθεί πλήρως η χώρα, να καταβαραθρωθεί η αγροτική της παραγωγή, η ανεργία να καλπάζει με φρενήρεις ρυθμούς, τα λουκέτα να αντικαθιστούν τις βιτρίνες των καταστημάτων, το δημόσιο χρέος να εκτοξεύεται σε αλπικές κορυφές και η χρεοκοπημένη κοινωνία να βυθίζεται στα Τάρταρα. Οπως ο Γεώργιος Γεννάδιος, μετέπειτα Σχολάριος, είχε σχολάσει τον Κωστή τον Παλιοκουβέντα και τον Γενοβέζο Τζιάνι Ιουστινιάνη που έδιναν τις ύστατες μάχες στα τείχη, έτσι και οι διαβόητοι πολιτικοί μας προσυπέγραφαν τις ντιρεκτίβες της νεοφιλελεύθερης νομενκλατούρας των Βρυξελλών που κατάντησαν τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές κατεψυγμένα λαχανάκια και εμάς τους ίδιους χαμηλόμισθα, αναλώσιμα γκαρσόνια.
Κοιτάζοντας πίσω ξαναβλέπω την παλιά ασπρόμαυρη αφίσα που έδειχνε έναν τυπάκο με μοϊκάνα, τζιν σωλήνα κι αμάνικο μπλουζάκι να κρατάει με το ένα χέρι τη σύριγγα και με το άλλο το κεφάλι του απελπισμένος. Θυμάστε την επωδό; «Οι φίλοι τού είχαν πει πόσο θα τον ανέβαζε η ηρωίνη, όχι όμως πού θα τον έριχνε». Κάπως έτσι την πατήσαμε κι εμείς. Ανήλθαμε τις κλιμακίδες των επιδοτήσεων, του άκρατου καταναλωτισμού, της επίπλαστης χλιδής, διαγράψαμε διά παντός την Ψωροκώσταινα, εξευρωπαϊστήκαμε, βρε αδελφέ, έστω και καθυστερημένα κι εκεί που ψευδίζαμε το ψευδεπίγραφον του βίου μας, την έωλη ανάτασή του, πέσαμε αίφνης σε μνημόνια επί μνημονίων, σε περικοπές, απολύσεις, στην απόλυτη φτωχοποίηση της τσέπης και της ψυχής. Νιώσαμε Ευρωπαίοι, λησμονήσαμε πως υπήρξαμε οπαίοι και αγνοήσαμε τα πέη. Μας παρηγορεί κομμάτι η σημερινή αιθρία που θα διαταραχθεί από σποραδικές, απογευματινές νεφώσεις και λίγα νερά στα ηπειρωτικά.
Μετέωρος [email protected]
