Του Φώτη Παπούλια

Η ικανοποίηση για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και των δημοτικών εκλογών είναι διάχυτη στα στελέχη του Kομμουνιστικού Κόμματος. Η εκλογή κομμουνιστών δημάρχων σε Πάτρα, Χαϊδάρι, Πετρούπολη, Ικαρία και το 6,1% που συγκέντρωσε στην ευρωκάλπη έδωσαν βαθιά ανάσα στην ηγεσία του κόμματος.

«Ο στόχος επιτεύχθηκε» επισημαίνουν στον Περισσό εκτιμώντας ότι η έστω οριακή άνοδος του 1,6% σε σχέση με το αποτέλεσμα του Ιουνίου του 2012, αποτελεί το πρώτο βήμα μιας επίπονης επανασυσπείρωσης ψηφοφόρων που δυνητικά μπορεί να αποτελέσουν τη «νέα εκλογική βάση του κόμματος».

Διεύρυνση αλά ΚΚΕ

Ταυτόχρονα εκτιμάται ότι απαιτείται νέα προσέγγιση των κομματικών οργανώσεων με «φίλους και συνεργαζόμενους, ώστε να συζητηθούν τα συμπεράσματα και η εμπειρία που αποκτήθηκε μέσα από τη μάχη», και ταυτόχρονα πρέπει «να συσφιγχτούν οι σχέσεις από την Κεντρική Επιτροπή έως την κάθε κομματική οργάνωση, με όλους αυτούς τους εργαζόμενους που έκαναν το βήμα, βρέθηκαν στο πλάι του ΚΚΕ, το ενίσχυσαν στις εκλογές».

Από την άλλη όμως πλευρά, η κεντρική γραμμή της ηγετικής ομάδας προς τους ψηφοφόρους του κόμματος να μην υποστηριχθούν υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι μάλλον δεν «πέρασε». Μια ανάγνωση της μετακίνησης των ψηφοφόρων δείχνει ότι αυτοί προτίμησαν τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας την κεντρική προτροπή.

«Ηταν έξυπνη η κίνηση Τσίπρα να στηρίξει δημόσια τους υποψήφιους του κόμματος» ισχυρίζονται στελέχη του κόμματος, τα οποία αντιμετωπίζουν με συγκρατημένη αισιοδοξία το αποτέλεσμα, εκτιμώντας ότι «αν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές γίνουν σε κλίμα πόλωσης, τότε η κατάσταση θα δυσκολέψει αν επιμείνουμε σε αυτή τη γραμμή». Πάντως, σε ανακοίνωσή της η Κεντρική Επιτροπή σημείωνε: «Το εκλογικό αποτέλεσμα που δίνει προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώθηκε ως δήθεν ανάσχεση στη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική [...] η διαχειριστική πολιτική του δεν τον φέρνει σε πραγματική αντίθεση με την κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική».

Κοιτάζοντας την επόμενη μέρα των εκλογών, τα στελέχη του ΚΚΕ προβληματίζονται για το πώς θα αναδιαταχθεί το νέο πολιτικό σκηνικό. Το θολό τοπίο στην Κεντροαριστερά, ο ρόλος του Ποταμιού, ο καταποντισμός της ΔΗΜΑΡ, το πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο στα δεξιά της Ν.Δ. και στην ίδια τη Ν.Δ. είναι μερικά από τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις. Οπως βέβαια και το ενδεχόμενο ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.

Παρά τη γνωστή επωδό ότι «από τη σκοπιά του λαού κανένα από αυτά τα σενάρια δεν έχει σχέση με το πραγματικό του συμφέρον», ουδείς στον Περισσό παρακολουθεί απαθής τη συζήτηση που έχει ανοίξει. Και θέτουν το ερώτημα με ποιους όρους, ποια υλικά και ποιες συνεργασίες, μπορεί η αστική τάξη να εξασφαλίσει σταθερές κυβερνήσεις που θα προωθούν την πολιτική της και θα διασφαλίζουν την ανοχή, αν όχι τη στήριξη, του λαού στα μέτρα που νομοθετούνται σε βάρος του.

Φθαρμένα υλικά

Εμπειρα στελέχη του ΚΚΕ υπενθυμίζουν με νόημα ότι «το αστικό πολιτικό σύστημα πλασάρει για φρέσκα, πρόσωπα και κόμματα φτιαγμένα από φθαρμένα υλικά», ευθεία αναφορά στην κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου, αλλά και σε κόμματα και κινήσεις που χρησιμοποιήθηκαν ως «ανάχωμα εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας».

Μια πρώτη απάντηση που δίνεται είναι ότι «χρειάζεται να δυναμώσει μέσα στο κίνημα η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης», ενώ ταυτόχρονα εκφράζεται η διάθεση για την «ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος και την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας».