Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη

Τα μαύρα σύννεφα πάνω από την Αγίου Κωνσταντίνου δεν κατέστη εφικτό να διαλυθούν ούτε και χθες. Η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ εξαιτίας του απογοητευτικού αποτελέσματος στις ευρωεκλογές εξακολουθεί να είναι φορτισμένη, τα μηνύματα που εκπέμπουν τα στελέχη συνεχίζουν να προκαλούν σύγχυση, ενώ η υποβολή παραίτησης του Φώτη Κουβέλη και η επεξήγηση των λόγων αυτής της ενέργειας δεν ήρε τις επιφυλάξεις όσων εμφανίζονταν καχύποπτοι περί των πραγματικών προθέσεων του προέδρου.

Στη χθεσινή κοινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με την Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος κατεβλήθη προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι και η συζήτηση να επικεντρωθεί στα αίτια που οδήγησαν στο οδυνηρό για τη ΔΗΜΑΡ 1,2%.

Απουσίες με νόημα

Ως απουσίες με νόημα, ενδεικτικές του ρήγματος που έχει δημιουργηθεί στο εσωκομματικό σκηνικό, καταγράφονται εκείνες των Γρήγορη Ψαριανού και Βασίλη Οικονόμου. Μάλιστα o πρώτος, δικαιολογώντας την απουσία του, δήλωσε ότι δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με τον κ. Κουβέλη, παρά την προσπάθεια να έρθει τηλεφωνικά μαζί του σε επαφή και επιπλέον δεν πήγε διότι δεν επιθυμούσε να ακούσει «τις κωλοτούμπες» του Θόδωρου Μαργαρίτη, o οποίος εμφανίζεται τώρα θετικός σε συνομιλίες για την ενότητα της Κεντροαριστεράς.

Πέρα από τις επιμέρους διαφωνίες για τον κεντρικό προσανατολισμό, που αποδείχτηκε ανεπαρκής, κυριάρχησε στις τοποθετήσεις η αυτοκριτική με κοινό συμπέρασμα να αποτελεί ότι το κόμμα πορεύτηκε με θολό στίγμα, σε έναν μοναχικό δρόμο, περιχαρακωμένο και απορριπτικό, απέναντι σε κάθε πιθανή συμπόρευση είτε στη μια είτε στην άλλη πλευρά του πολιτικού χάρτη. Η στάση αυτή, όπως διαπιστώθηκε, στοίχισε και σε συνδυασμό με την πόλωση που επέβαλαν Ν.Δ. και ΣΎΡΙΖΑ η ΔΗΜΑΡ έφτασε στα όρια της πολιτικής της εξαφάνισης.

Σε ό,τι αφορά τις συμμαχίες, o διχασμός αποδεικνύεται βαθύς και η εξεύρεση μιας συνισταμένης θα είναι δύσκολη υπόθεση. Μια μερίδα στελεχών εντείνει την πίεση για διαβούλευση με τα υπόλοιπα κόμματα της Κεντροαριστεράς, θεωρώντας ότι εκ του αποτελέσματος δικαιώνεται η θέση που είχαν υποστηρίξει προεκλογικά για πολιτική ανοιχτών θυρών με την Ελιά, το Ποτάμι και κάθε όμορο φορέα. Την άποψη αυτή εκφράζουν μεταξύ άλλων οι Σπύρος Λυκούδης, Γρηγόρης Ψαριανός, Βασίλης Οικονόμου, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Γεράσιμος Γεωργάτος, Ντόρα Τσικαρδάνη κ.ά.

Στην αντίπερα όχθη, αναπτύσσεται δυναμική υπέρ της προετοιμασίας σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ σε προγραμματική βάση, την οποία έδειξε να συμμερίζεται o Φώτης Κουβέλης, υποστηρίζοντας την Πέμπτη ότι είναι αναγκαίο ένα νέο μπλοκ κυβερνητικής εξουσίας για να μετατοπίσει τον άξονα από τη σημερινή συντηρητική πολιτική σε προοδευτική-αριστερή κατεύθυνση. Υποστηρικτές μιας αριστερής στροφής θεωρούνται οι Γιάννης Πανούσης (δείχνει να έχει βλέψεις και για την ηγεσία), Νίκος Τσούκαλης (ακούγεται ως μεταβατικός πρόεδρος), Γιώργος Κυρίτσης, Μαρία Ρεπούση, Μαρία Γιαννακάκη, Θανάσης Οικονόμου και τα μέλη του Αριστερού Δικτύου.

Οι επόμενες εβδομάδες θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της ΔΗΜΑΡ στο πολιτικό γίγνεσθαι. Κατ’ αρχάς σχετικά με το πρόσωπο που θα κρατά τo τιμόνι της Αγίου Κωνσταντίνου. O Φώτης Κουβέλης τέλει υπό παραίτηση και η Κεντρική Επιτροπή το προσεχές Σάββατο θα ψηφίσει αν την αποδέχεται ή την απορρίπτει. Πάντως οι συσχετισμοί ευνοούν την προεδρική πλειοψηφία.

Απουσίες με νόημα

Το αμέσως επόμενο βήμα θα γίνει στο συνέδριο, τακτικό εφόσον χρειαστεί να εκλεγεί πρόεδρος ή διαρκές για την αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας και τη χάραξη της στρατηγικής. Η πολιτική κατεύθυνση, η διατήρηση της πολιτικής αυτονομίας ή η ρευστοποίηση, ίσως και η διάσπαση τούτη την ώρα αποτελούν αναπάντητα ερωτήματα. Τι θα συμβεί θα φανεί σχετικά σύντομα για το κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς, που βιώνει αναμφισβήτητα δραματικές στιγμές.