Τις τελευταίες μέρες το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μπήκε σε μια περίεργη φάση; Κρίσης; Μετάβασης; Αδιαφανών παιχνιδιών με στόχο την εξουσία του; Αλλάζει η ταυτότητα του θεσμού, προειδοποίησε ο Γιάννης Σμαραγδής, νέος πρόεδρός του και εκλεκτός του πρωθυπουργού. Η «επαναφορά ενός παράλληλου ελληνικού φεστιβάλ», που πρότεινε, ακόμα και ένας εντελώς αφελής καταλαβαίνει τι σημαίνει. Ψαλιδισμένη διεθνοποίηση.
Την ίδια στιγμή φαίνεται πώς υπάρχει σοβαρή εμπλοκή και με τον διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ, Δημήτρη Εϊπίδη. Η θέση του βρίσκεται στον αέρα. Οχι τόσο επειδή υπέβαλε τον Μάρτιο, όπως του ζήτησε το ΥΠΠΟ, την παραίτησή του από τη θέση του διευθυντή, για να ξαναδιοριστεί ως γενικός διευθυντής και των δύο φεστιβάλ (Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ) και ακόμα δεν έχει κανένα νέο. Αλλά γιατί οργιάζουν οι φήμες ότι επίκειται η απομάκρυνσή του κάτω από την πίεση δυσαρεστημένων κύκλων, Θεσσαλονικιών αλλά και κινηματογραφιστών.
Ετσι ο Δημήτρης Εϊπίδης αναγκάστηκε την Παρασκευή να σπάσει τη σιωπή του με μια μακροσκελή ανακοίνωση, στην οποία υπενθυμίζει τα αυτονόητα (θα έπρεπε να τα ξέρει ο κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος). Οτι εξυγίανε «με αιματηρές οικονομίες» το φεστιβάλ, που το παρέλαβε το 2010 με χρέος 6 εκατ. ευρώ και το μηδένισε, ενώ παράλληλα η κρατική επιχορήγηση έπαιρνε την κατιούσα (από 6,8 εκατ. ευρώ το 2009 σε 1,5 εκατ. φέτος). Οτι, παρόλο που τελείωσε το ΕΣΠΑ, εξασφάλισε ήδη την επόμενη διοργάνωση «με προσεχτική διαχείριση, προγραμματισμό και αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων ευρωπαϊκών προγραμμάτων».
Και σαν να απαντά στον Γιάννη Σμαραγδή, που τα παρουσίασε όλα εύκολα και χωρίς την ανάγκη επιπλέον χρημάτων (μόνο σε 200 χιλιάδες ευρώ υπολόγισε το κόστος του «παράλληλου ελληνικού φεστιβάλ»), ο κ. Εϊπίδης τονίζει στην ανακοίνωσή του πως κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να πείθεις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού να σου δίνουν ταινίες «χωρίς την πληρωμή του προκαθορισμένου ενοικίου», να φέρνεις στη Θεσσαλονίκη διάσημους δημιουργούς (από τον Τζάρμους και τον Πέιν μέχρι τον Μουντζίου και τον Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν), να οργανώνεις Αγορά με κορυφαίους επαγγελματίες (διανομείς, αγοραστές, παραγωγούς, επενδυτές κ.λπ.), να , να, να…
Και φυσικά ο Δ. Εϊπίδης υπερασπίζεται την προσφορά του φεστιβάλ, αλλά και του ίδιου προσωπικά (χάρη και στην κεντρική του θέση στο Φεστιβάλ του Τορόντο επί 28 χρόνια) στην προβολή του ελληνικού σινεμά. Και καταλήγει ο άνθρωπος που υπηρετεί το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης από το 1992, χρονιά διεθνοποίησής του, αλλά και που ίδρυσε πριν από 17 χρόνια το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ: «Η πολύχρονη εμπειρία μου, οι γνώσεις μου και πάνω απ’ όλα η αγάπη μου για το σινεμά και τις νέες φωνές του είναι και θα είναι στη διάθεση όποιων επιθυμούν τη συνέχεια και επιτυχία του θεσμού».
Δυναμική παρέμβαση έκανε χθες και η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Εξέφρασε με ανακοίνωση του Δ.Σ. της «την έντονη ανησυχία της για την εκκωφαντική απουσία της πολιτείας από τις εξελίξεις στους θεσμούς και φορείς» του κινηματογραφικού χώρου. Αναφέρθηκε στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, που «παραμένει χωρίς Δ.Σ.», αλλά και στη «σοβαρή εμπλοκή» με τον Δημήτρη Εϊπίδη. Η ΕΑΚ ζητά από το υπουργείο Πολιτισμού «να εκπληρώσει την ελάχιστη υποχρέωσή του, που είναι να φροντίσει για τη σωστή λειτουργία των οργανισμών στους οποίους προΐσταται, πόσο μάλλον που παρουσιάζουν οικονομική υγεία και δεν ζητούν χρήματα στις δύσκολες αυτές εποχές, αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς των γενικών διευθυντών τους». Και ξεκάθαρα ζητά τη στήριξη «θεσμών και προσώπων» (Κέντρο και Φεστιβάλ, Γρηγόρη Καραντινάκη και Δημήτρη Εϊπίδη), που «κατάφεραν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους».
Β.Γεωργ.
