Η συμφωνία ήταν να μην αποκαλυφθούν η ονομασία και η διεύθυνση του εργαστηρίου. Οταν οι ενδιαφερόμενοι υπέγραψαν, οι διαπραγματεύσεις τελείωσαν και η οργάνωση «Ενωση για Μέριμνα» (United to Care) παρέλαβε 10 ουαλικά πόνι απ' τον στάβλο ενός ινστιτούτου ερευνών. Τα αλογάκια αυτά, ηλικίας 6-8 μηνών, είχαν χρησιμεύσει ως πειραματόζωα για ένα σημαντικό ερευνητικό πρόγραμμα και όταν αυτό τελείωσε, επρόκειτο να θανατωθούν.

Οταν, χάρη στη ζωοφιλική οργάνωση, τα αλογάκια μεταφέρθηκαν σ' ένα μικρό λιβάδι έξω απ' το Μάντσεστερ, ήταν φοβισμένα, αδύναμα, χωρίς καμιά εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. «Οταν τα πλησιάζαμε», λέει ένα μέλος της οργάνωσης, «αυτά μαζεύονταν σε μια γωνιά, κρύβοντας έτσι τα πρόσωπά τους. Πίστευαν ότι αφού δεν μας βλέπουν, δεν τα βλέπαμε κι εμείς».

Στα σώματά τους υπήρχαν -και υπάρχουν ακόμα- μεγάλα σημάδια απ' τις αλλεπάλληλες ενέσεις. Σιγά σιγά όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Οι μύες τους δυναμώνουν, άρχισαν να τρέχουν στο λιβάδι, ένα ζευγαράκι μάλιστα άρχισε να ερωτοτροπεί. Τους έχουν δώσει ονόματα που η ακροστιχίδα τους σχηματίζει τη φράση «Θέλω να ζήσω» (Will to live).

«Mας αφήνουν να τα πλησιάζουμε, καθώς σιγά σιγά έμαθαν ότι κάθε επαφή με άνθρωπο δεν σημαίνει απαραιτήτως βασανιστήρια και πόνο. Εχουν ηρεμήσει και χαίρονται τη ζωή τους», συνεχίζει ο άνθρωπος της οργάνωσης.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Ντέιλι Μέιλ», τα απελευθερωμένα πόνι πρόκειται να δοθούν για υιοθεσία. Είναι όλα γεννημένα σε ιπποφορβείο και από πολύ υγιείς γονείς. Ηδη έχουν βρεθεί ανάδοχοι για δύο απ' αυτά.

Γιατί όμως η οργάνωση προτίμησε τη μέθοδο της διαπραγμάτευσης και όχι μια επιχείρηση-έφοδο για την απελευθέρωση των ζώων; «Αν τα ελευθερώναμε με έφοδο», λέει ο άνθρωπος της οργάνωσης, «το βέβαιο είναι ότι θα τα αντικαθιστούσαν με άλλα δέκα, μέσα σε 2-3 μέρες. Ναι, λέμε όχι στα πειράματα στα ζώα, αλλά στην περίπτωση αυτή μάς ενδιέφερε όχι μόνο να τα ελευθερώσουμε, αλλά να τα πάρουμε και να τα φροντίσουμε, να μην καταλήξουν στο σφαγείο, αλλά να γίνουν ευτυχισμένα. Νομίζω ότι τα καταφέρνουμε, σιγά σιγά».