Της Εφης Μαρίνου

Ακύλλας Καραζήσης, Δημήτρης Λιγνάδης, Αντζελα Μπρούσκου, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Λυδία Κονιόρδου, Αντώνης Κούφαλης, Σωτήρης Χατζάκης, Γιώργος Μανιώτης, Νίκος Μαστοράκης, Πέτρος Φιλιππίδης, Πέτρος Ζούλιας, Νίκος Αρβανίτης, Πηγή Δημητρακοπούλου, Περικλής Μουστάκης

Ο Σωτήρης Χατζάκης παρουσίασε χτες το πρόγραμμα της χειμερινής θεατρικής περιόδου 2014-2015. Είκοσι παραγωγές μετράει και η δεύτερη σεζόν του στο Εθνικό Θέατρο. «Γιατί όχι;», λέει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της πρώτης κρατικής σκηνής. Και τονίζει ότι στη συνεχιζόμενη κουβέντα περί κρίσης εκείνος απαντά με ανοίγματα. «Το νόημα στην αποστολή ενός Εθνικού Θεάτρου δεν είναι να κόβει παραγωγές για ν’ αντέξει οικονομικά. Υπάρχει κι άλλος παράγοντας που οφείλουμε να δούμε. Να μας απασχολεί η δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης και θέσεων εργασίας, περισσότερο μερικές φορές και από το αισθητικό μέρος».

Ο Σωτήρης Χατζάκης επιμένει στο ζήτημα της ανεργίας των ηθοποιών. Οσο για τον προϋπολογισμό του χειμερινού προγράμματος τα «κουκιά» βγαίνουν αφού, όπως είπε, η σεζόν που φεύγει άφησε κέρδη. Υποσχέθηκε ότι προσεχώς θα παρουσιάσει τον απολογισμό: «Δεν θέλω να πολυμιλάω για τα 8 εκατομμύρια έσοδά μας, γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται. Μπορεί να επιχειρήσουν από έναν οργανισμό που πηγαίνει καλά να τα κόψουν για να τα δώσουν σε πιο αδύναμους»…

Τόνισε ξανά πόσο απαράδεκτη και δυσλειτουργική είναι για το Εθνικό η ένταξή του στις ΔΕΚΟ: «Αυτό το καθεστώς ανατρέπει τον ιδρυτικό χάρτη του Εθνικού Θεάτρου και το εξαναγκάζει να γίνεται ανταγωνιστικό, κάτι που δεν αρμόζει στην αποστολή του. Το ίδιο ισχύει για το ΚΘΒΕ και τη Λυρική Σκηνή. Πρέπει οπωσδήποτε να εξαιρεθούν από τις ΔΕΚΟ».

Το ρεπερτόριο της επόμενης σεζόν περιλαμβάνει συνολικά είκοσι παραστάσεις: πέντε επαναλήψεις -«όταν σταματάς μια επιτυχία είναι σαν να θάβεις έναν ζωντανό», σχολίασε ο Σ. Χατζάκης- και δεκαπέντε πρεμιέρες, ανάμεσά τους αρκετά ελληνικά έργα. Δίνει έμφαση στις δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα: στο Θέατρο Κατ’ Οίκον προστέθηκαν το «Επισκεπτήριο» -πρόταση του Ηλία Κουνέλα- με παραστάσεις σε νοσοκομεία, αλλά και το αντιρατσιστικό «ΦΟ ΡΑ STOP» (Φόβος Ρατσισμού Στοπ) που αφορά τη συνεργασία με σχολεία και έχει στόχο την καταπολέμηση του πολιτικού εξτρεμισμού.

Η θρυλική Λιλιπούπολη ξαναζεί θεατρικά πάνω στις νέες μουσικές που γράφει ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος. Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη γίνεται Εντίθ Πιαφ, ενώ άγνωστα μονόπρακτα του Τενεσί Ουίλιαμς γνωρίζουν το φως της σκηνής. Tην παράσταση «Shrek The Musical», βασισμένη στη βραβευμένη αμερικανική κωμωδία κινουμένων σχεδίων με ήρωα ένα άσχημο μοναχικό τέρας -προσωπική επιθυμία του διευθυντή το Εθνικού Θεάτρου η ανάστασή του-, σκηνοθετεί ο Αγγελος Μέντης.

Ο Γιώργος Μανιώτης συνεργάζεται με διπλό ρόλο: ένα από τα πρώτα του έργα σκηνοθετεί ο Πέτρος Φιλιππίδης, ενώ ο ίδιος σκηνοθετεί τη Σοφία Φιλιππίδου στις μπεκετικές «Ευτυχισμένες μέρες». Η Ελένη Ράντου για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο ως «Φιλουμένα Μαρτουράνο», αλλά και η Αντζελα Μπρούσκου σκηνοθετώντας Φασμπίντερ, ενώ ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος επιστρέφει ξανά έπειτα από χρόνια. Στην εκπνοή της σεζόν, τον Μάιο, θα λειτουργήσει στο θέατρο «Χώρα» η Ανοιχτή Πλατφόρμα, ένας χώρος έκφρασης όπου οι νέοι δημιουργοί, που στερούνται βήμα, θα μπορούν να παρουσιάζουν τις ιδέες και τη δουλειά τους.

Μετά τα αισιόδοξα αποτελέσματα των παραστάσεων στην άγονη γραμμή του ανατολικού Αιγαίου πάνω στο αρματαγωγό «Ρόδος» το Κλιμάκιο Περιοδείας θα συνεχίσει στο ίδιο πνεύμα με το «Μελτεμάκι» του Παντελή Χορν σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη.

……………………………………..

Κεντρική Σκηνή

* «Μεφίστο» της Αριάν Μνουσκίν (επανάληψη) σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη (Σεπτέμβριος).

* «Ενας άνθρωπος για όλες τις εποχές» του Ρόμπερτ Μπολτ σε σκηνοθεσία Ευάγγελου Θεοδωρόπουλου με: Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Γιώργο Μοσχίδη, Δημήτρη Πιατά, Μάνο Βακούση, Ανέζα Παπαδοπούλου, Στεφανία Γουλιώτη, Αλέξανδρο Μυλωνά κ.ά. (Νοέμβριος).

* «Φιλουμένα» («Γάμος α λα ιταλικά») του Εντουάρντο ντε Φιλίπο σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Παίζουν: Ελένη Ράντου, Αλκης Κούρκουλος (Φεβρουάριος).

* «Το αστέρι της Λιλιπούπολης». Παιδική Σκηνή. Η Ρεγγίνα Καπετανάκη γράφει μαζί με τον Βασίλη Ρίσβα και σκηνοθετεί, ενώ ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος συνθέτει καινούργια τραγούδια για τους ήρωες της Λιλιπούπολης (Νοέμβριος).

Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

* «Δυτική αποβάθρα» του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (επανάληψη) σε σκηνοθεσία Ludovic Lagarde (Σεπτέμβριος).

* «Δεκαήμερο», μια διασκευή πάνω στο έργο του Βοκάκιου (επανάληψη) σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου (Οκτώβριος).

* «Συγχώρεσέ με» των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση. Παίζουν: Μαρία Σκουλά, Μαρία Καλιμάνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Αναστασία Κονίδη, Ελενα Τοπαλίδου, Ηρώ Μπέζου, Πηνελόπη Τσιλίκα (Νοέμβριος).

*«Κέικ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (επανάληψη) σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη (Φεβρουάριος).

* «Φλαντρώ» του Παντελή Χορν (επανάληψη) σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου (Μάρτιος).

Θέατρο REX – Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»

* «Μυστικοί αρραβώνες» του Γρηγορίου Ξενοπούλου σε διασκευή Ακη Δήμου, σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Παίζουν: Αλκης Κούρκουλος, Δανάη Σκιάδη, Μαρίνα Καλογήρου κ.ά. (Οκτώβριος).

* «Πιαφ» της Παμ Γκεμς σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη (Φεβρουάριος).

* «Σρεκ το μιούζικαλ» σε σκηνοθεσία-σκηνικά-κοστούμια Αγγελου Μέντη (Οκτώβριος).

Μικρό Rex-Σκηνή-«Κατίνα Παξινού»

* «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» του Ρ. Β. Φασμπίντερ σε σκηνοθεσία Αντζελας Μπρούσκου. Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Γιούλικα Σκαφιδά, Αντζελα Μπρούσκου, Παρθενόπη Μπουζούρη (Νοέμβριος).

*«Οι ευτυχισμένες μέρες» του Σάμουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Γιώργου Μανιώτη. Ερμηνεύει η Σοφία Φιλιππίδου (Φεβρουάριος).

* «Οι δούλες» του Ζαν Ζενέ σε σκηνοθεσία Μπρους Μάγερς Παίζουν: Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Κίτσου, Ραφίκα Σαουίς (Μάρτιος).

* «Paradise» του Τενεσί Ουίλιαμς σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου. Επιλογή από τα άγνωστα μονόπρακτα του Τενεσί Ουίλιαμς σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα (Μάρτιος).

Θέατρο «Χώρα»

* «Το κύμα» των Ron Jones και Joseph Robinette σε σκηνοθεσία Νίκου Αρβανίτη. Εφηβική Σκηνή. Με αφετηρία την ερώτηση ενός μαθητή του, ο καθηγητής Ιστορίας Ρον Τζόουνς προκειμένου να εξηγήσει τη φύση του φασισμού και τα αίτια της υποστήριξής του από απλούς ανθρώπους, προχωρά σ’ ένα πείραμα που επεκτείνεται σε όλη την Καλιφόρνια. Κάτι που ξεκίνησε ως απλή άσκηση πειθαρχίας, στο τέλος ξεφεύγει από τον έλεγχο (Οκτώβριος).

* «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζον Φορντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Παίζουν: Θέμις Πάνου, Δημήτρης Πασσάς, Μαρία Κίτσου κ.ά. (Δεκέμβριος).

* «Ο λάκκος της αμαρτίας» του Γιώργου Μανιώτη σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη. Μια ομάδα τραβεστί μέσα σε μια χωματερή ανθρώπων διεκδικούν με χιούμορ, αυτογνωσία και σπαραγμό το δικαίωμά τους στην ιδιαιτερότητα (Μάρτιος).

*Ανοιχτή Πλατφόρμα. Χώρος έκφρασης των νέων δημιουργών (Μάιος).